Ο Πίτερ Σέλερς δεν ήταν απλώς ένας κωμικός. Ήταν ένας ηθοποιός που ανέβασε την τέχνη της κωμωδίας σε άλλο επίπεδο.
Ο Πίτερ Σέλερς, γεννημένος στις 8 Σεπτεμβρίου 1925, αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς και πρωτοποριακούς ηθοποιούς του 20ού αιώνα.
Φέτος, συμπληρώνονται εκατό χρόνια από τη γέννησή του, γεγονός που δίνει την ευκαιρία στην πατρίδα του, την Αγγλία, να διοργανώσει μια σειρά από events που γιορτάζουν την πλούσια καλλιτεχνική κληρονομιά του.
Η καριέρα του Πίτερ Σέλερς ξεκίνησε σε ένα περιβάλλον καλλιτεχνικό, καθώς η οικογένειά του ήταν ήδη συνδεδεμένη με το θέατρο και το θέαμα. Από πολύ νωρίς έδειξε την ικανότητα να μιμείται και να μεταμορφώνεται σε διαφορετικούς χαρακτήρες, κάτι που έγινε το σήμα κατατεθέν του.
Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ υπηρετούσε στη RAF, ξεχώρισε με τις κωμικές του ικανότητες που διασκέδαζαν τους συναδέλφους του. Μετά τον πόλεμο, ο δρόμος του προς τη δόξα άρχισε μέσα από το ραδιόφωνο, όπου συμμετείχε στην επαναστατική εκπομπή The Goon Show. Εκεί ανέπτυξε το μοναδικό ταλέντο του να υποδύεται πολλούς διαφορετικούς χαρακτήρες με διαφορετικές φωνές και ιδιοσυγκρασίες, ικανότητα που αργότερα τον έκανε αναγνωρίσιμο σε ολόκληρο τον κόσμο.
Το The Goon Show αποτέλεσε το θεμέλιο λίθο της μετέπειτα κινηματογραφικής του καριέρας και καθιέρωσε τον Σέλερς ως μια εμβληματική φιγούρα της βρετανικής κωμωδίας.
Δεν περιορίστηκε ποτέ σε ένα συγκεκριμένο είδος κωμωδίας
Η μετάβασή του στον κινηματογράφο έγινε σταδιακά, με μικρούς ρόλους στις αρχές της δεκαετίας του 1950. Όμως πολύ γρήγορα αναδείχθηκε ως ένας ηθοποιός εξαιρετικής ευελιξίας και δεξιοτεχνίας.
Ταινίες όπως το The Ladykillers και το I'm All Right Jack ανέδειξαν το ταλέντο του, καθώς έδινε ζωή σε χαρακτήρες που συνδύαζαν την κωμική ευφυΐα με βαθύτερες κοινωνικές αναγνώσεις. Ο Σέλερς δεν περιορίστηκε ποτέ σε έναν και μόνο τύπο ρόλου ή σε ένα συγκεκριμένο είδος κωμωδίας. Αντίθετα, μετέφερε το ταλέντο του και στην τραγωδία, στη σάτιρα και στο δράμα, αποδεικνύοντας ότι ήταν ένας ολοκληρωμένος και πολυσχιδής ηθοποιός.
Ο πιο γνωστός και διαχρονικός ρόλος του ήταν αυτός του επιθεωρητή Ζακ Κλουζό στις ταινίες της σειράς The Pink Panther. Ο Κλουζό είναι ένας χαρακτήρας αδέξιος, ευφυής με έναν ιδιαίτερο τρόπο και συνάμα αστείος, που κατάφερε να κατακτήσει το κοινό με την αθωότητά του και την απρόβλεπτη τύχη του. Ο Σέλερς κατάφερε να δώσει ζωή σε αυτή την φιγούρα με σωματική κωμωδία, που εκφραζόταν μέσα από τις κινήσεις, τις εκφράσεις και τις μικρές λεπτομέρειες που συνέθεταν έναν ολοκληρωμένο χαρακτήρα. Το κοινό λάτρεψε τον Κλουζό, ο οποίος παραμένει σύμβολο της κωμωδίας μέχρι και σήμερα.
Ίσως όμως το κορυφαίο δείγμα της πολυμορφίας και της ικανότητας του Σέλερς να μεταμορφώνεται ήρθε με την ταινία Dr. Strangelove, του Στάνλεϊ Κιούμπρικ. Εκεί ερμήνευσε τρεις εντελώς διαφορετικούς χαρακτήρες: έναν Βρετανό αξιωματικό, τον Αμερικανό πρόεδρο και τον εκκεντρικό επιστήμονα Δρ Στρέιντζλαβ σε μια μοναδική επίδειξη υποκριτικής δεινότητας και χιούμορ με μαύρη σάτιρα. Η ταινία αυτή θεωρείται από τις μεγαλύτερες πολιτικές και κοινωνικές σάτιρες της κινηματογραφικής ιστορίας, ενώ ο Σέλερς με τις ερμηνείες του έθεσε νέα στάνταρ στην τέχνη της πολυδιάστατης υποκριτικής.
Στην ταινία Being There, το 1979, ο Σέλερς παρουσίασε μια πιο δραματική πλευρά του εαυτού του, υποδυόμενος τον Chance, έναν απλοϊκό κηπουρό που μέσα από τυχαίες συγκυρίες καταλήγει πολιτικός σύμβουλος. Η απλότητα και η αθωότητα του χαρακτήρα, όπως τις απέδωσε ο Σέλερς, δημιούργησαν έναν ρόλο γεμάτο ευαισθησία και βάθος, που απέδειξε πόσο εύκολα μπορούσε να απομακρυνθεί από το καθαρά κωμικό του προφίλ και να αγγίξει πιο βαθιά θεματικά ζητήματα. Αυτή η ερμηνεία του τον οδήγησε σε υποψηφιότητα για Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου, αποδεικνύοντας την ευρεία γκάμα του ταλέντου του.
Ένας ακόμη αξιόλογος ρόλος είναι αυτός του Clare Quilty στην ταινία Lolita, όπου ο Σέλερς υποδύεται έναν μυστηριώδη χαρακτήρα. Με την ιδιαίτερη ικανότητά του να υιοθετεί διαφορετικές φωνές και συμπεριφορές, ο Σέλερς δημιούργησε έναν ρόλο που ξεχωρίζει για το βάθος και τη ζωντάνια του, αφήνοντας άλλη μια φορά έντονο το αποτύπωμά του στην κινηματογραφική τέχνη.
Ο Πίτερ Σέλερς δεν ήταν απλώς ένας κωμικός. Ήταν ένας ηθοποιός που ανέβασε την τέχνη της κωμωδίας σε άλλο επίπεδο. Η μεταμορφωτική του ικανότητα ήταν σχεδόν μαγική, καθώς μπορούσε να ερμηνεύσει πολλαπλούς ρόλους με τέτοια λεπτομέρεια και αλήθεια που ο θεατής ξεχνούσε ότι παρακολουθούσε έναν ηθοποιό. Η ποικιλία των ειδών που υπηρέτησε αποδεικνύει ότι δεν υπήρχε για εκείνον όριο ή στεγανότητα. Ήταν τελειομανής, ερευνητικός και αυτοσχεδιαστής, γεγονός που έκανε κάθε του ερμηνεία μοναδική και αξεπέραστη. Πολλοί συνεργάτες του ανέφεραν πως η απαίτηση του για την τελειότητα ήταν μεγάλη, αλλά πάντα το αποτέλεσμα ήταν αντάξιο των προσδοκιών.
«Το μόνο που μπορώ να πω για τον Peter είναι ότι, εκτός από τις ικανότητές του ως ηθοποιού, τις φωνές του και την τεχνική του αρτιότητα, είχε μια έμφυτη αίσθηση του χιούμορ και σε έκανε να γελάς από τη στιγμή που εμφανιζόταν στην οθόνη. Είναι κάτι που δεν μπορείς να μάθεις και πολύ λίγοι, ακόμη και επιτυχημένοι κωμικοί, το έχουν. Είμαι σίγουρος ότι δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να το προκαλέσει ή να το καταλάβει ο ίδιος. Ήταν απλά μαγικό αυτό το χιούμορ του» είπε προ ημερών, μιλώντας στη βρετανική εφημερίδα Guardian, ο Γούντι Αλεν.
Η κληρονομιά που άφησε πίσω του είναι τεράστια. Ο Πίτερ Σέλερς αναβάθμισε την κωμωδία, αποδεικνύοντας πως το γέλιο δεν είναι απλώς διασκέδαση αλλά και τέχνη που μπορεί να συνδυαστεί με την ψυχολογική και κοινωνική ανάλυση. Επηρέασε άμεσα και έμμεσα πολλούς νεότερους κωμικούς και ηθοποιούς, από τον Ρόουαν Άτκινσον έως τον Σάσα Μπάρον Κοέν, που παραδέχονται ότι ο Σέλερς τους ενέπνευσε να εξερευνήσουν νέους δρόμους στην υποκριτική. Το έργο του εξακολουθεί να προβάλλεται και να αναλύεται, δείγμα της διαχρονικής του αξίας.
Παρά την τεράστια επιτυχία και τη λάμψη, η προσωπική ζωή του Πίτερ Σέλερς ήταν συχνά ταραγμένη. Η ευαισθησία και η τελειομανία που χαρακτήριζαν το καλλιτεχνικό του έργο υπήρχαν και στην καθημερινότητά του, προκαλώντας συγκρούσεις και δυσκολίες στις σχέσεις του. Ο ίδιος είχε εκμυστηρευτεί πως ένιωθε ότι αναζητούσε διαρκώς την ταυτότητά του και ότι μέσα από τους ρόλους του προσπαθούσε να βρει τον πραγματικό εαυτό του.
Ο Σέλερς πέθανε στις 24 Ιουλίου 1980 από καρδιακή προσβολή. Δύο χρόνια μετά το θάνατό του κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους η ταινία «Στα Ίχνη του Ροζ Πάνθηρα», στην οποία χρησιμοποιήθηκαν σκηνές που ο Σέλερς είχε γυρίσει πριν το θάνατό του για τις υπόλοιπες ταινίες της σειράς.
Σήμερα, εκατό χρόνια μετά τη γέννησή του, ο Πίτερ Σέλερς παραμένει μια σπουδαία μορφή στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου. Το γέλιο που μας χάρισε, οι χαρακτήρες που δημιούργησε και η αφοσίωσή του στην τέχνη αποτελούν πηγή έμπνευσης και θα συνεχίσουν να συναρπάζουν για πολλές γενιές ακόμα. Το έργο του υπενθυμίζει ότι το γέλιο μπορεί να συνδυαστεί με την ευφυΐα, την ευαισθησία και το βάθος, δημιουργώντας έτσι μια αληθινά ξεχωριστή εμπειρία.