Η Παρέσσα ανήκει σε εκείνη την ανθεκτική γενιά των Ποντίων που έχασαν πατρίδες αλλά δεν έχασαν τον προσανατολισμό τους.
Η Παρέσσα Ορφανίδου γεννήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 1915 στο χωριό Μέτεμ, κοντά στην Τραπεζούντα του Πόντου, τότε μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Κόρη του Αβραάμ Πατσατσίδη και της Δέσποινας Παπαδοπούλου, ανήκε σε μια ελληνική ποντιακή οικογένεια που έζησε τα τελευταία χρόνια της παρουσίας του ελληνισμού στη Μικρά Ασία.
Η παιδική της ηλικία σφραγίστηκε από τα γεγονότα του Ποντιακού Ελληνισμού και τον ξεριζωμό του 1922. Ήταν μόλις επτά ετών όταν, μαζί με την οικογένειά της, έφτασε στην Ελλάδα, μεταφέροντας μέσα της τις μνήμες ενός κόσμου που χανόταν.
Η προσφυγική της παιδική ηλικία ξεκίνησε στις Σέρρες, όπου εγκαταστάθηκε η οικογένειά της. Εκεί μεγάλωσε, έμαθε τη γλώσσα και τη ζωή από την αρχή. Στην Ελλάδα των πρώτων δύσκολων δεκαετιών του 20ού αιώνα, η Παρέσσα έζησε με τη σεμνή επιμονή που χαρακτήριζε τους ανθρώπους της γενιάς της: αυτούς που ήρθαν κυνηγημένοι αλλά δεν λύγισαν.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’30 παντρεύτηκε τον Στυλιανό Ορφανίδη. Μαζί απέκτησαν τέσσερα παιδιά. Η οικογένεια υπήρξε ο σταθερός πυρήνας της ζωής της, ο άξονας γύρω από τον οποίο περιστράφηκαν όλες οι δεκαετίες που ακολούθησαν. Ο Στυλιανός πέθανε το 1987, έπειτα από μισό σχεδόν αιώνα κοινής ζωής, αφήνοντάς τη χήρα, αλλά με μια πολυμελή οικογένεια να συνεχίζει το όνομά τους.
Από το 1922 έως το 1965 η Παρέσσα έζησε στις Σέρρες. Στη συνέχεια μετακόμισε στην Αθήνα, όπου έζησε για δεκαετίες ανάμεσα στα παιδιά και τα εγγόνια της, πριν επιστρέψει ξανά στις Σέρρες το 2014, εκεί όπου η ζωή της ξεκίνησε δεύτερη φορά, μετά τον ξεριζωμό. Εκεί ζει μέχρι σήμερα, στην Κεντρική Μακεδονία, ήρεμη και περιτριγυρισμένη από την πολυπληθή οικογένειά της: τέσσερα παιδιά, οκτώ εγγόνια, δεκαπέντε δισέγγονα και επτά τρισέγγονα.
Το 2020, στα 105 της χρόνια, η Παρέσσα γιόρτασε τα γενέθλιά της, έχοντας ήδη ξεπεράσει έναν ολόκληρο αιώνα ζωής. Εκείνη τη χρονιά ο κόσμος ζούσε την πανδημία του COVID-19· η ίδια, όμως, στάθηκε σύμβολο αντοχής και ελπίδας. Στις 21 Ιανουαρίου 2022, σε ηλικία 106 ετών, έλαβε την τρίτη δόση του εμβολίου κατά του κορωνοϊού, γινόμενη μία από τους γηραιότερους ανθρώπους στον πλανήτη που το έκαναν.
Στις 20 Ιουνίου 2024, μετά τον θάνατο της 108χρονης Μαγδαληνής Παυλίδου, η Παρέσσα Ορφανίδου αναγνωρίστηκε ως η γηραιότερη εν ζωή Ελληνίδα. Σήμερα, το φθινόπωρο του 2025, έχει κλείσει τα 110 χρόνια ζωής. Είναι από τους λίγους ανθρώπους στη Γη που έχουν γεννηθεί τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και εξακολουθούν να ζουν.
Η ζωή της είναι ένα ζωντανό χρονικό της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Έζησε τη Μικρασιατική Καταστροφή, τον Μεσοπόλεμο, τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, την Κατοχή, τον Εμφύλιο, τη μετανάστευση, τη μεταπολεμική ανοικοδόμηση, τη δικτατορία και τη Μεταπολίτευση. Είδε την Ελλάδα να μεταμορφώνεται από μια αγροτική κοινωνία σε ευρωπαϊκή δημοκρατία και, αργότερα, να περνά στην ψηφιακή εποχή.
Η Παρέσσα ανήκει σε εκείνη την ανθεκτική γενιά των Ποντίων που έχασαν πατρίδες, αλλά δεν έχασαν τον προσανατολισμό τους. Στα χρόνια της μεγάλης προσφυγιάς, χιλιάδες άνθρωποι σαν εκείνη κουβάλησαν μαζί τους όχι μόνο τις αναμνήσεις, αλλά και τις αξίες που έπλασαν τη σύγχρονη Ελλάδα: την πίστη, τη φιλοξενία, την εργατικότητα, τη σιωπηλή αξιοπρέπεια.
Σήμερα, στα 110 της χρόνια, ζει ήρεμα στις Σέρρες, στο σπίτι της, περιτριγυρισμένη από παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα. Η καθημερινότητά της είναι απλή - ο ήλιος, ο καφές, λίγες κουβέντες με τους δικούς της. Και ο χρόνος; Ο χρόνος δεν την τρομάζει· τον έχει ήδη νικήσει.