Σε μια σπάνια φωτογραφία αποτυπώνεται ο Παύλος Σιδηρόπουλος να χορεύει ζεϊμπέκικο, σε ηλικία 16 ή 17 ετών.
Η σκηνή διαδραματίζεται στο ιστορικό κέντρο του «Καλαμπόκα», που βρισκόταν στο τέρμα της οδού Πατησίων, ένα μπουζουξίδικο που υπήρξε σημείο αναφοράς για τη νυχτερινή ζωή της παλιάς Αθήνας.
Ο Παύλος Σιδηρόπουλος ήταν εξαιρετικός χορευτής ζεϊμπέκικου
Δίπλα του στέκεται η τραγουδίστρια Ρένα Ντάλμα, ενώ οι σερπαντίνες που υπάρχουν στον χώρο προδίδουν πως πρόκειται για αποκριάτικη βραδιά. Εκείνη την εποχή ήταν συνηθισμένο στα λαϊκά κέντρα να διοργανώνονται διαγωνισμοί χορού, κι έτσι η φωτογραφία πιθανόν να προέρχεται από έναν τέτοιο διαγωνισμό, στον οποίο συμμετείχε και ο νεαρός Παύλος.
Οι μαρτυρίες, θέλουν τον Παύλο Σιδηρόπουλο, εξαιρετικό χορευτή του ζεϊμπέκικου – μια πτυχή του χαρακτήρα του που η συγκεκριμένη φωτογραφία επιβεβαιώνει με τον πιο ζωντανό τρόπο.
Για τις χορευτικές ικανότητες του Παύλου στο ζεϊμπέκικο υπάρχει και η μαρτυρία που έδωσε στον γράφοντα, ο Αλέκος Αράπης, μπασίστας των «Απροσάρμοστων» δηλαδή του γκρουπ που είχε σχηματίσει ο Σιδηρόπουλος και το οποίο τον συνόδευε μέχρι το τέλος της ζωής του.
Τι μας είπε ο Αλέκος Αράπης:
«Η πρώτη φορά που είδα τον Παύλο ήταν στα Στύρα της Εύβοιας. Ήμουν τότε μόλις εννέα χρονών, ένα καλοκαίρι του 1970, όταν τον είδα να χορεύει ζεϊμπέκικο στο «Ροντέο» και να κερδίζει τον διαγωνισμό.
Εκείνο το καλοκαίρι είχα βρεθεί στα Στύρα με την οικογένειά μου για διακοπές. Το ίδιο συνήθιζε να κάνει και ο Παύλος με τη δική του οικογένεια, αφού το χωριό αποτελούσε αγαπημένο καλοκαιρινό προορισμό. Αν και τότε δεν γνωριζόμασταν προσωπικά —ήμουν άλλωστε πολύ μικρότερος— ήξερα καλά ποιος ήταν.
Το «Ροντέο» στα Στύρα ανήκε στον Παύλο Ζέρβα, τον ίδιο που διατηρούσε και το φημισμένο κλαμπ «Ροντέο» στην Αθήνα. Εκεί παίζανε τότε και τα Μπουρμπούλια με την Δέσποινα Γλέζου.
Ένα βράδυ, ένας Γάλλος ανιματέρ, ο Πικάρ που τον πλήρωνε ο Ζέρβας για να εφευρίσκει διάφορα για να μαζεύεται κόσμος στο μαγαζί, όπως διαγωνισμούς μακαρονάδας και άλλα τέτοια, οργάνωσε και διαγωνισμό ζεϊμπέκικου.
Ο Παύλος τότε δούλευε γκαρσόνι σε μια κοντινή ψησταριά και τον θυμάμαι που ήρθε με τα ρούχα της δουλειάς, άσπρο πουκάμισο και μαύρο παντελόνι, και χόρεψε. Το έπαθλο για τον νικητή ήταν μια βδομάδα τζάμπα ποτά.
Υπήρχε μια επιτροπή που στην αρχή ξεσκαρτάρισε μερικούς και στο τέλος έμεινε για τον τελικό ο Παύλος και ένας ποδοσφαιριστής του Πανσερραϊκού. Υπήρξε μεγάλη διχογνωμία για το ποιος από τους δυο χόρεψε καλύτερα.
Ο ποδοσφαιριστής, είχε προσθέσει στον χορό του και κάτι κωλοτούμπες ακροβατικές. Όμως, η επιτροπή αποφάσισε πως οι κωλοτούμπες δεν πρέπει να υπάρχουν σε ζεϊμπέκικο, και ότι ο πιο αντρίκιος και λεβέντικος χορός ήταν αυτός που χόρεψε ο Παύλος!
Χρόνια μετά, γνώρισα τον Παύλο προσωπικά, και έγινα μέλος των «Απροσάρμοστων». Τότε τον ρώτησα «θυμάσαι στα Στύρα που είχες κερδίσει τον διαγωνισμό ζεϊμπέκικου;» «Εσύ πού το ξέρεις;» μου λέει. «Ήμουνα εκεί…» του λέω «ήμουν 9 χρονών και σε θυμάμαι να χορεύεις !»»
Credits – Οι φωτογραφίες Αρχείο Μ.Νταλούκα