Από τα πρώτα χρόνια της αεροπορίας, υπήρξαν πολλές περιπτώσεις ανθρώπων που κρύφτηκαν σε αεροσκάφη για να ταξιδέψουν λαθραία. Άνθρωποι από χώρες όπως η Κούβα, η Νότια Αφρική, η Κένυα, η Νιγηρία, η Σενεγάλη, η Δομινικανή Δημοκρατία και η Κίνα ανέβηκαν κρυφά σε αεροπλάνα με την ελπίδα να αφήσουν πίσω την παλιά τους ζωή.
Είχαν αποφασίσει να εγκαταλείψουν τις χώρες τους ρισκάροντας τη ζωή τους, για πολλούς και διάφορους λόγους: φτώχεια, δυστυχία, πλήξη, απελπισία. Ο Μπας Γουί, ο 12χρονος που ανέβηκε λαθραία σε ένα Douglas DC-3 από την Ινδονησία στην Αυστραλία το 1946, ήταν ένα ορφανό παιδί που εργαζόταν στις κουζίνες του αεροδρομίου Kupang στο Δυτικό Τιμόρ. Ο Άμπντι, ο έφηβος που κρύφτηκε και πέταξε με ένα Boeing 767 από την Καλιφόρνια στη Χαβάη, είπε ότι προσπαθούσε να επιστρέψει στη μητέρα του στη Σομαλία.
Σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Διοίκηση Αεροπορίας των ΗΠΑ, από το 1947 έως τον Φεβρουάριο του 2020, 128 άτομα σε όλο τον κόσμο προσπάθησαν να πετάξουν με αυτόν τον τρόπο. Περισσότερο από το 75% από αυτούς πέθαναν, όπως αναφέρει ο Guardian.
Μία από τις πιο πρόσφατες περιπτώσεις σημειώθηκε στις 30 Ιουνίου 2019, όταν ένας άνδρας από την Κένυα έπεσε από ένα επιβατικό αεροπλάνο, σε έναν κήπο στο νότιο Λονδίνο, βρίσκοντας τραγικό θάνατο. Στο σύστημα προσγείωσης του αεροσκάφους βρέθηκαν μια τσάντα, νερό και μερικά τρόφιμα. Μέχρι στιγμής, η ταυτότητα του νεαρού άνδρα δεν έχει γίνει γνωστή.
Άλλη μια χαρακτηριστική περίπτωση είναι αυτή του 14χρονου τότε Αυστραλού Κιθ Σάπσφορντ, όταν τον Φεβρουάριο του 1970 μπήκε κρυφά στον διάδρομο προσαπογείωσης του Sydney Airport και κρύφτηκε σε ένα αεροπλάνο με προορισμό το Τόκιο. Πίστευε πως θα απέφευγε τους κινδύνους που θα προέκυπταν από το υψόμετρο, μένοντας κρυμμένος στο εσωτερικό του τροχού. Αλλά δεν γνώριζε πως το πλαίσιο αυτό θα άνοιγε ξανά, όταν οι τροχοί του αεροπλάνου θα μαζεύονταν μετά την απογείωση. Έτσι λίγο μετά από αυτή, έπεσε από ύψος 200 ποδών, χάνοντας τη ζωή του. Το σοκαριστικό είναι πως ένας φωτογράφος συνέλαβε τη στιγμή που ο μαθητής πέφτει από το αεροπλάνο.
Σχεδόν όλες οι περιπτώσεις λαθρεπιβατών που έχουν κρυφτεί σε τροχό αεροπλάνου είναι άνδρες, αν και υπάρχει μια γυναίκα από την Κούβα, η οποία πήγε στις ΗΠΑ κρυμμένη σε ένα φορτηγό αεροπλάνο, από τις Μπαχάμες το 2014. Ο πιο νέος λαθρεπιβάτης που έχει ποτέ καταγραφεί είναι ένα αγόρι εννέα ετών, αν και η πλειονότητά τους είναι ενήλικες κάτω των 30 ετών. Πολύ λίγες περιπτώσεις αφορούν πτήσεις εσωτερικού.
Η περίπτωση του Αρμάντο Σοκάρας Ραμίρες
Η Κούβα είναι η πιο συνηθισμένη χώρα από την οποία προέρχονται οι λαθρεπιβάτες, μετρώντας εννέα περιπτώσεις από το 1947. Ο Αρμάντο Σοκάρας Ραμίρες ήταν ο πρώτος. Τον Ιούνιο του 1969, όταν ήταν 17 ετών, ο Ραμίρεζ κρύφτηκε στο δεξί φρεάτιο τροχών του αεροπλάνου Douglas DC-8 που επρόκειτο να πραγματοποιήσει την οκτάωρη πτήση από την Αβάνα προς τη Μαδρίτη.
Κατά την προσγείωση, ο πιλότος βρήκε τον Ραμίρεζ να βρίσκεται κάτω από το αεροπλάνο, καλυμμένος με πάγο και να μην αναπνέει. «Οι γιατροί στην Ισπανία με αποκάλεσαν αγόρι-γρανίτα!», έχει δηλώσει ο ίδιος ο Ραμίρεζ, ο οποίος σήμερα είναι 69 ετών, πατέρας τεσσάρων παιδιών, παππούς δώδεκα εγγονιών, και ζει στη Βιρτζίνια.
Από την ηλικία των 10, ο Ραμίρεζ ήθελε να φύγει από την Κούβα. Σκέφτηκε την ιδέα να κρυφτεί στους τροχούς ενός αεροπλάνου από τον φίλο του, Χόρχε Πέρεζ Μπλάνκο, ο οποίος ήταν ένα χρόνο μικρότερος από αυτόν. Μαζί, παρακολουθούσαν το αεροδρόμιο της Αβάνας.
«Η μόνη κατάλληλη αεροπορική εταιρεία ήταν η Iberia», είπε ο Ραμίρεζ, «επειδή οι υπόλοιπες πήγαιναν σε κομμουνιστικές χώρες. Αν προσγειωνόμασταν εκεί, θα μας έστελναν αμέσως πίσω, ίσως στον ίδιο τροχό!», πρόσθεσε. Η πτήση της Iberia Airlines από τη Μαδρίτη προσγειώθηκε την Τρίτη το πρωί, ανεφοδιάστηκε σε καύσιμα και αναχώρησε την Τρίτη το απόγευμα.
Στις 3 Ιουνίου 1969, ο Ραμίρεζ και ο Πέρεζ περίμεναν έξω από τον περιμετρικό φράχτη. Ο Ραμίρεζ κουβαλούσε ένα σχοινί, έναν φακό και χειρουργικό βαμβάκι για να γεμίσει με αυτό τα αυτιά του. Καθώς το αεροπλάνο άρχισε να τροχοδρομεί προς τον διάδρομο, πήδηξαν τον φράχτη. Ο Πέρεζ άρχισε να έχει δεύτερες σκέψεις και ο Ραμίρεζ τον μισο-έσυρε στο αεροπλάνο. Οι κινητήρες βροντούσαν τρελά. Πλησίασαν από πίσω.
Ο Πέρεζ μπήκε στο αριστερό φρεάτιο τροχού και ο Ραμίρεζ στο δεξί. Το αεροπλάνο απογειώθηκε. «Όταν το αεροπλάνο σηκώθηκε στον αέρα», λέει, «το τμήμα άρχισε να ανοίγει για να αφήσει τους τροχούς να μπουν μέσα. Κρατήθηκα με τα δάχτυλά μου στην άκρη του χώρου και ο άνεμος έπεφτε πάνω μου πλαγίως». Το μεσαίο δάχτυλό του αργότερα έγινε μαύρο από κρυοπαγήματα και από την υπερπροσπάθεια να κρατηθεί. Ο Πέρεζ έπεσε από το αεροπλάνο και βρέθηκε ζωντανός στον διάδρομο της Αβάνας και αργότερα φυλακίστηκε από την κουβανική κυβέρνηση.
Καθώς οι τροχοί ανέβαιναν, ο Ραμίρεζ κρατήθηκε και με τα πόδια του, γεγονός που τον εμπόδισε να πέσει από το αεροπλάνο, αλλά τώρα αντιμετώπιζε ένα νέο πρόβλημα: ο εξοπλισμός προσγείωσης τον συνέθλιβε. Άρχισε να αναπνέει πολύ γρήγορα και έπρεπε να σταματήσει για ένα λεπτό για να ανασυνταχθεί. «Με συνέθλιβε και εγώ έσπρωχνα προς τα έξω και ο τροχός έσπρωχνε προς τα μέσα», συνέχισε. Ευτυχώς, οι τροχοί βγήκαν ξανά, είπε ο Ραμίρεζ, δίνοντάς του χρόνο να αναπροσαρμόσει τη θέση του πριν η πόρτα του φρεατίου κλείσει σφιχτά.
Μέσα σε αυτό, όλα ήταν μαύρα και εκκωφαντικά. «Γινόσουν μέρος του θορύβου. Με έκανε να κουνιέμαι. Έβαλα λίγο βαμβάκι στα αυτιά μου, αλλά δεν λειτούργησε», είπε. Όμως, σφηνωμένος στη γωνία του τμήματος, ένιωθε χαρούμενος. «Ήμουν ικανοποιημένος», είπε, «επειδή τα κατάφερα».
Έγειρε προς τα ελαστικά, τα οποία ήταν ζεστά στην αφή, αλλά πάγωσαν γρήγορα καθώς η θερμοκρασία μέσα στο φρεάτιο έπεσε για τα καλά. «Ήταν πολύ, πολύ παγωμένο», είπε, «είχα ρίγη και έτρεμα συνεχώς». Στη συνέχεια λιποθύμησε και το επόμενο πράγμα που θυμάται είναι να ξυπνάει κάτω από το αεροπλάνο στη Μαδρίτη, πριν μαυρίσουν ξανά όλα γύρω του. Στο σημείο κλήθηκε ιατρικό προσωπικό, το οποίο τον μετέφερε στο αεροδρόμιο και τον άφησε στο έδαφος, νομίζοντας ότι ήταν νεκρός. Τότε εκείνος συνήλθε ξανά. «Είδα ανθρώπους γύρω μου και το δωμάτιο κινούνταν, ζαλιζόμουν», είπε. «Όλα κινούνταν, οι τοίχοι κινούνταν και τα φώτα κινούνταν από άκρη σε άκρη».
Ο Ραμίρεζ πέρασε τις επόμενες 52 ημέρες αναρρώνοντας στο νοσοκομείο. Η υπόθεσή του προκάλεσε αίσθηση και έγινε θέμα σε μεγάλα ΜΜΕ. Πίσω στην Κούβα, οι Αρχές ήταν θυμωμένες. «Ο Κάστρο μίλησε με τον πατέρα μου», ισχυρίστηκε ο Ραμίρεζ. «Είπε: “Δεν έχω κανένα πρόβλημα με εσένα. Αυτός που θέλω να πιάσω στα χέρια μου είναι ο γιος σου”. Επειδή τους ντρόπιασα!».
Οι επιστήμονες δυσκολεύονται να πιστέψουν πώς μπορεί κάποιος να επιζήσει υπό αυτές τις συνθήκες, καθώς το σώμα κάποιου που ταξιδεύει κρυμμένος στους τροχούς αεροπλάνου καταπονείται υπερβολικά.
Στην αρχή, δεν μπορούσε να ακούσει τίποτα και το προσωπικό έπρεπε να επικοινωνήσει μαζί του χρησιμοποιώντας έναν πίνακα με κιμωλία, αλλά μετά από έναν μήνα η ακοή του επέστρεψε. Όσο κι αν ακούγεται απίστευτο, υποστηρίζει ότι η περιπέτειά του δεν του άφησε μακροχρόνια προβλήματα στην υγεία του. «Η αρτηριακή μου πίεση είναι φυσιολογική, ο σφυγμός μου είναι φυσιολογικός», είπε. Εργάστηκε ως πυροσβέστης για 11 χρόνια.
Ένας πιστός Χριστιανός, ο Ραμίρεζ, πιστεύει ότι η θεϊκή παρέμβαση έσωσε τη ζωή του. «Ο Θεός έβαλε το χέρι του πάνω μου», είπε. Μόνο για ένα πράγμα μετανιώνει. «Μετά από εμένα, στην Κούβα, πολλοί νέοι προσπάθησαν να κάνουν αυτό που έκανα», είπε, «και οι περισσότεροι πέθαναν».
Και δυστυχώς, όχι μόνο από την Κούβα αλλά και από αρκετές άλλες χώρες όπως προαναφέρθηκε, κάποιοι μοιάζουν σαν να εξαφανίζονται ξαφνικά, παίρνοντας μαζί τους τις ιστορίες τους, χωρίς να ασχολείται κανείς μαζί τους.