Δύο από τις πιο σκοτεινές και ανεξιχνίαστες υποθέσεις εγκλημάτων στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών ενδέχεται τελικά να συνδέονται.
Δύο από τις πιο σκοτεινές και ανεξιχνίαστες υποθέσεις εγκλημάτων στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών, η δολοφονία της Ελίζαμπεθ Σορτ —γνωστής ως «Μαύρη Ντάλια»— το 1947 στο Λος Άντζελες και η αιματηρή δράση του αποκαλούμενου «Zodiac Killer» στη Βόρεια Καλιφόρνια στα τέλη της δεκαετίας του 1960, ενδέχεται τελικά να συνδέονται.
Σύμφωνα με νέα έρευνα που αποκαλύφθηκε από ανεξάρτητους ερευνητές, και η οποία βρίσκεται πλέον υπό εξέταση από αρμόδιες αρχές, πίσω από τις δύο υποθέσεις φέρεται να βρίσκεται το ίδιο πρόσωπο: ο Μάρβιν Σκίπτον Μάργκολις, γνωστός αργότερα με το όνομα Μάρβιν Μέριλ.
Όγκος στοιχείων ικανός να συνδέσει τις δύο υποθέσεις
Η έρευνα, που παρουσιάζεται ως αποτέλεσμα πολυετούς εργασίας του ερευνητικού συμβούλου Άλεξ Μπέιμπερ, συνιδρυτή της ομάδας Cold Case Consultants of America, υποστηρίζει ότι συγκεντρώθηκε ένας όγκος στοιχείων ικανός να συνδέσει τις δύο υποθέσεις, οι οποίες επί περισσότερα από 50 χρόνια παρέμεναν άλυτες. Τα στοιχεία αυτά περιλαμβάνουν αποκρυπτογραφήσεις κωδικοποιημένων μηνυμάτων, ιστορικά αρχεία, στρατιωτικά και ιατρικά δεδομένα, μαρτυρίες, καθώς και υλικό που φέρεται να λειτουργεί ως έμμεση ομολογία του ίδιου του υπόπτου πριν από τον θάνατό του.
Η υπόθεση της Μαύρης Ντάλιας
Η υπόθεση της Μαύρης Ντάλιας συγκλόνισε την Καλιφόρνια τον Ιανουάριο του 1947. Το πρωί της 15ης Ιανουαρίου, μια γυναίκα που περπατούσε με το παιδί της στη συνοικία Λάιμερτ Παρκ του Λος Άντζελες εντόπισε ένα φρικιαστικό θέαμα: το γυμνό σώμα μιας νεαρής γυναίκας κομμένο καθαρά στα δύο, στη μέση. Ο κορμός είχε τοποθετηθεί στο γρασίδι, με τα χέρια υψωμένα πάνω από το κεφάλι, ενώ το κάτω μισό βρισκόταν λίγο πιο κάτω, με τα πόδια ανοιχτά. Παρά την αγριότητα του εγκλήματος, στο σημείο δεν υπήρχε αίμα. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο διαμελισμός είχε γίνει αλλού και ότι το σώμα είχε πλυθεί πριν εγκαταλειφθεί.
Η νεκρή ταυτοποιήθηκε ως η 22χρονη Ελίζαμπεθ Σορτ, η οποία είχε μετακομίσει από τη Μασαχουσέτη στο Χόλιγουντ με όνειρο να γίνει ηθοποιός. Το παρατσούκλι «Μαύρη Ντάλια» της αποδόθηκε από φίλους της, λόγω της προτίμησής της στα μαύρα ρούχα και των κατάμαυρων μαλλιών της. Η ιατροδικαστική έκθεση περιέγραφε ακρωτηριασμούς και τομές με ακρίβεια που παρέπεμπε σε άτομο με ιατρική ή χειρουργική κατάρτιση, καθώς και ένα χαρακτηριστικό χαραγμένο «χαμόγελο» στο πρόσωπό της, που έκανε την υπόθεση ακόμη πιο σοκαριστική.
Λίγες ημέρες μετά τη δολοφονία, ο δράστης άρχισε να επικοινωνεί με τον Τύπο. Στις 23 Ιανουαρίου 1947, τηλεφώνησε στον διευθυντή της εφημερίδας Los Angeles Examiner, συγχαίροντάς τον για την κάλυψη της υπόθεσης και υποσχόμενος να στείλει προσωπικά αντικείμενα του θύματος. Την επόμενη ημέρα, ταχυδρομικές αρχές εντόπισαν πακέτο με φωτογραφίες, το πιστοποιητικό γέννησης της Σορτ και προσωπικά της έγγραφα. Ακολούθησε χειρόγραφη επιστολή, υπογεγραμμένη ως «Εκδικητής της Μαύρης Ντάλιας», με υπόσχεση παράδοσης που ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε.
Στο πλαίσιο της έρευνας για τη Μαύρη Ντάλια, το όνομα του Μάρβιν Μάργκολις εμφανίστηκε σε πρακτικά μεγάλου σώματος ενόρκων το 1949–1950 ως ένας από τους 22 υπόπτους. Ο Μάργκολις είχε φοιτήσει σε προϊατρικό πρόγραμμα, υπηρέτησε ως νοσοκόμος-διασώστης στο Σώμα Πεζοναυτών κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και, μετά την επιστροφή του, γράφτηκε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνιας. Σύμφωνα με τα ίδια αρχεία, ήταν ο μόνος φοιτητής ιατρικής που είχε συγκατοικήσει με την Ελίζαμπεθ Σορτ.
Η επανεμφάνισή του 20 χρόνια μετά
Μετά τη δολοφονία της, ο Μάργκολις εγκατέλειψε το Λος Άντζελες, μετακινήθηκε μεταξύ πολιτειών και άλλαξε το επώνυμό του σε Μέριλ. Χρόνια αργότερα, η Καλιφόρνια θα γνώριζε έναν νέο εφιάλτη: τον «Zodiac Killer». Μεταξύ 1968 και 1969, μια σειρά δολοφονικών επιθέσεων σε απομονωμένες περιοχές της Βόρειας Καλιφόρνιας άφησε πίσω της πέντε νεκρούς και δύο τραυματίες. Ο δράστης επικοινωνούσε με εφημερίδες, στέλνοντας επιστολές και κρυπτογραφημένα μηνύματα, προκαλώντας τις αρχές και το κοινό να αποκαλύψουν την ταυτότητά του.
Η νέα έρευνα υποστηρίζει ότι ο Άλεξ Μπέιμπερ κατάφερε να αποκρυπτογραφήσει τον περίφημο «Κώδικα των 13 χαρακτήρων», που πιστευόταν ότι περιέχει το πραγματικό όνομα του Ζωδιακού. Χρησιμοποιώντας τεχνητή νοημοσύνη, αρχεία γεννήσεων και απογραφικά δεδομένα του 1950, καθώς και μεθόδους κλασικής κρυπτογραφίας, κατέληξε στο όνομα Μάρβιν Μέριλ. Παράλληλα, ισχυρίζεται ότι έλυσε και έναν δεύτερο κώδικα, ο οποίος συνδέει ευθέως τον Ζodiac με τη δολοφονία της Μαύρης Ντάλιας.
Ιδιαίτερη σημασία δίνεται στο γεγονός ότι σε μία από τις επιθέσεις του Ζodiac, στη λίμνη Μπέριεσα το 1969, χρησιμοποιήθηκε μαχαίρι τύπου στρατιωτικής ξιφολόγχης. Σύμφωνα με την έρευνα, ο Μάργκολις είχε επιστρέψει από τον πόλεμο με ιαπωνικό τυφέκιο και ξιφολόγχη τύπου Τύπου 30, όπλο που, σύμφωνα με τον γιο του, υπήρχε στο οικογενειακό σπίτι. Το ξύλινο χερούλι της ξιφολόγχης θεωρείται πιθανή πηγή γενετικού υλικού.
Στα τελευταία χρόνια της ζωής του, πριν πεθάνει από καρκίνο το 1993, ο Μέριλ φέρεται να δημιούργησε σκίτσα και γραπτά που, σύμφωνα με τους ερευνητές, λειτουργούν ως έμμεση ομολογία. Ένα από τα σκίτσα απεικονίζει γυμνό γυναικείο σώμα με την ένδειξη «ΕΛΙΖΑΜΠΕΘ», ενώ με ψηφιακή επεξεργασία εντοπίστηκε η λέξη «Ζodiac» κρυμμένη κάτω από το μελάνι. Το υλικό αυτό, μαζί με δεκάδες δείγματα γραφής, έχει παραδοθεί για ανεξάρτητη εγκληματολογική ανάλυση.
Οι ισχυρισμοί του Μπέιμπερ έχουν προσελκύσει το ενδιαφέρον αστυνομικών υπηρεσιών, με συναντήσεις να έχουν πραγματοποιηθεί τόσο με την Αστυνομία του Σαν Φρανσίσκο όσο και με το Αστυνομικό Τμήμα του Λος Άντζελες. Παράλληλα, πρώην αξιωματικοί ανθρωποκτονιών έχουν δηλώσει δημόσια ότι θεωρούν τα στοιχεία «συντριπτικά», αν και η υπόθεση δεν έχει ακόμη επισήμως κλείσει.
Ο νεότερος γιος του Μάρβιν Μέριλ, αν και έχει παραδώσει προσωπικά αντικείμενα του πατέρα του για ανάλυση, δηλώνει ότι δεν πιστεύει πως ο πατέρας του ήταν υπεύθυνος για τα εγκλήματα, χαρακτηρίζοντας τη θεωρία «εικασία». Οι ερευνητές, ωστόσο, επιμένουν ότι η εγκληματολογική ανάλυση των φυσικών τεκμηρίων θα είναι καθοριστική.
Αν τα ευρήματα επιβεβαιωθούν, η ιστορία δύο από τα πιο διαβόητα εγκλήματα του 20ού αιώνα ενδέχεται να γραφτεί εκ νέου, δίνοντας απαντήσεις σε οικογένειες θυμάτων που περίμεναν δεκαετίες για δικαίωση.