Το αν θα βρει τελικά τον άνδρα που ψάχνει, παραμένει αβέβαιο. Αυτό που έχει βρει, όμως, είναι μια θέση στη συλλογική φαντασία - ως γυναίκα που έκανε τη ζωή της δημόσια καμπάνια, μια ηρωίδα ή αντι-ηρωίδα της ψηφιακής εποχής.
Η Λίζα Καταλάνο έγινε εδώ και μερικά 24ωρα γνωστή σε όλη την Αμερική για έναν λόγο που μοιάζει ταυτόχρονα αθώος και απελπισμένος: έψαχνε άνδρα για γάμο μέσω πινακίδων στους αυτοκινητόδρομους της Καλιφόρνιας.
Δώδεκα ψηφιακές πινακίδες στην Highway 101, ανάμεσα στη Σάντα Κλάρα και το Σαν Φρανσίσκο, φώτιζαν καθημερινά χιλιάδες οδηγούς με το χαμογελαστό της πρόσωπο και τη φράση «MarryLisa.com» - τη διεύθυνση του ιστότοπου όπου μπορούσε κανείς να συμπληρώσει αίτηση για να την παντρευτεί. Ήταν Σεπτέμβριος του 2025, και μέσα σε λίγες εβδομάδες η 42χρονη γυναίκα από το Σαν Ματέο είχε γίνει πρωτοσέλιδο από τη Νέα Υόρκη ως το Λος Άντζελες.
Βγήκε στην «αγορά του έρωτα»
Η ιστορία της ξεκίνησε, όπως λέει, από κάτι πολύ ανθρώπινο. Είχε χάσει τον αρραβωνιαστικό της από ανίατη ασθένεια, και μια επόμενη σχέση δεν προχώρησε ποτέ σε δέσμευση. Ένιωσε ότι ο χρόνος κυλάει εις βάρος της, πως οι εφαρμογές γνωριμιών είχαν μετατραπεί σε απρόσωπες αγορές, και ότι οι τυχαίες συναντήσεις σε καφέ και μπαρ δεν απέδιδαν.
Έτσι, αποφάσισε να κάνει κάτι ριζικά διαφορετικό: να βγει η ίδια στη «διαφημιστική αγορά» του έρωτα, κυριολεκτικά. Η κίνηση ήταν τολμηρή, παράδοξη και, όπως αποδείχθηκε, εκρηκτικά αποτελεσματική. Μέσα σε λίγες μέρες, η Καταλάνο βρέθηκε στα τηλεοπτικά δελτία, σε συνεντεύξεις, σε ραδιοφωνικά πάνελ, ακόμη και σε δεκάδες memes.
Στο MarryLisa.com, ο υποψήφιος «γαμπρός» έβρισκε ένα πλήρες προφίλ: φωτογραφίες, προσωπικά στοιχεία, προτιμήσεις. Η Λίζα δήλωνε ξεκάθαρα τι ήθελε: άνδρα ηλικίας 35 έως 45, μορφωμένο, φιλελεύθερο, χωρίς εξαρτήσεις. Δήλωνε τη μουσική που αγαπά (Celine Dion, Taylor Swift, Alanis Morissette), το ύψος και το βάρος της, αλλά και μικρές λεπτομέρειες της ζωής της: ότι έχει αδυναμία στα road trips και ότι ονειρεύεται οικογένεια. Ήταν η πιο δημόσια προσωπική αγγελία της εποχής, μια σύγχρονη εκδοχή του ρομαντισμού που συνάντησε τη λογική του marketing.
Το αποτέλεσμα ήταν θεαματικό. Μέσα σε λίγες εβδομάδες έλαβε 3.800 αιτήσεις γνωριμίας και πάνω από 8.000 μηνύματα. Η ίδια, όπως είπε σε συνέντευξή της, διάβασε ή τουλάχιστον ξεφύλλισε όλα: από προτάσεις γάμου μέχρι υβριστικά σχόλια. Για κάθε συγκινητικό μήνυμα, υπήρχε κι ένα γεμάτο χολή.
Κάποιοι την αποκάλεσαν «απελπισμένη», άλλοι τη χλεύασαν ως την γυναίκα που έστησε ένα απεγωνσμένο «marketing trick», ενώ ορισμένα μέσα, όπως το Fox News, έφτασαν να τη χαρακτηρίσουν «τρελή». Όμως εκείνη, πεισματικά, εκτύπωσε όλο το υβριστικό υλικό - μια στοίβα τόσο παχιά όσο ένα λεξικό, όπως είπε - «για να το βλέπω και να θυμάμαι ότι άντεξα».
«Επιχείρηση MarryLisa»
Η «Επιχείρηση MarryLisa» δεν ήταν μια απλή διαδικτυακή περιπέτεια. Η ίδια έστησε από το μηδέν ολόκληρο το εγχείρημα: έκλεισε χώρο στις πινακίδες, σχεδίασε το σάιτ, διαχειρίστηκε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, απάντησε στα e-mails.
«Είναι σαν να έχω τρεις δουλειές ταυτόχρονα», δήλωσε. «Είμαι διαφημίστρια, γραφίστρια και matchmaker του εαυτού μου». Οι πινακίδες, πάντως, στοίχισαν μια μικρή περιουσία - το ακριβές ποσό το κρατά μυστικό, αν και έχει παραδεχτεί ότι ήταν «σοκαριστικά μεγάλο».
Από τις χιλιάδες αιτήσεις, κράτησε σε ντοσιέ εκείνες που θεώρησε πιο ελπιδοφόρες. Στο διαμέρισμά της στο Σαν Ματέο έχει ολόκληρα ράφια με φακέλους, ταξινομημένους κατά ηλικία και τόπο διαμονής. «Υπάρχουν εξαιρετικοί άντρες ανάμεσά τους», λέει. «Σχεδιάζω να τους γνωρίσω σιγά σιγά». Το σχέδιό της θυμίζει περισσότερο επιλογή συνεργάτη για startup παρά ρομαντική περιπέτεια, αλλά η ίδια το αντιμετωπίζει με αισιοδοξία.
Κραυγή για προσοχή ή κραυγή για σύνδεση;
Πίσω όμως από τον εντυπωσιακό όγκο αιτήσεων και την ιογενή δημοσιότητα, κρύβεται κάτι πιο ουσιαστικό. Η Καταλάνο, όπως και πολλοί άλλοι άνθρωποι της γενιάς της, ζει σε μια εποχή όπου η αναζήτηση συντρόφου έχει γίνει εξαντλητική.
Η μοναξιά είναι επιδημία, η οικονομική ανασφάλεια πνίγει τα σχέδια για οικογένεια και οι ψηφιακές πλατφόρμες έχουν μετατρέψει τον έρωτα σε ατέρμονη επιλογή. Το billboard της δεν ήταν μόνο κραυγή για προσοχή, αλλά κραυγή για σύνδεση. «Ήθελα να δείξω ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που πιστεύουν στην αγάπη», είπε.
Η αντίδραση του κοινού, ωστόσο, αποκάλυψε και τις αντιφάσεις της εποχής. Πολλοί την είδαν ως σύμβολο θάρρους, μια γυναίκα που δεν φοβάται να εκτεθεί για να διεκδικήσει αυτό που θέλει. Άλλοι την κατηγόρησαν ότι «εμπορευματοποιεί» το συναίσθημα ή ότι επιβεβαιώνει τα στερεότυπα περί γυναικείας απελπισίας. Στα κοινωνικά δίκτυα, το #MarryLisa έγινε σύνθημα, αλλά και αφορμή για χλευασμό. Υπήρχαν memes με πινακίδες που έγραφαν «DivorceBob.com» ή «AvoidLisa.net».
Παρά τα κύματα ειρωνείας, η ίδια δείχνει ψύχραιμη. Στα βίντεο που ανεβάζει στο TikTok και στο YouTube, μιλά με ειλικρίνεια για τα σκαμπανεβάσματα της εμπειρίας. «Έμαθα να μην παίρνω τίποτα προσωπικά», λέει. «Για κάθε προσβολή, υπάρχει κάποιος που μου γράφει ότι τον ενέπνευσα να ψάξει κι εκείνος την αγάπη».
Και ίσως να έχει δίκιο: στις μέρες που η ορατότητα είναι δύναμη, το θάρρος της να εκτεθεί έγινε πολιτική πράξη καθώς και μια υπενθύμιση ότι οι γυναίκες μπορούν να πάρουν στα χέρια τους την αφήγηση του δικού τους ρομαντισμού.
«Πώς η ελπίδα επιβιώνει μέσα στο διαδίκτυο»
Προς το παρόν, η Καταλάνο κρατά χαμηλό προφίλ. Έχει κλείσει τη φόρμα επικοινωνίας στο site της, καθώς δέχθηκε κακόβουλα μηνύματα, και έχει αρχίσει να οργανώνει ραντεβού με επιλεγμένους υποψήφιους. Δεν αποκλείει την πιθανότητα να μετατρέψει την εμπειρία σε ντοκιμαντέρ ή βιβλίο, «γιατί είναι μια ιστορία για το πώς η ελπίδα επιβιώνει μέσα στο διαδίκτυο».
Το αν θα βρει τελικά τον άνδρα που ψάχνει, παραμένει αβέβαιο. Αυτό που έχει βρει, όμως, είναι μια θέση στη συλλογική φαντασία - ως γυναίκα που έκανε τη ζωή της δημόσια καμπάνια, μια ηρωίδα ή αντι-ηρωίδα της ψηφιακής εποχής.
Όπως παραδέχτηκε σε μια από τις τελευταίες της αναρτήσεις: «Ίσως ο σκοπός δεν ήταν ποτέ να βρω απλώς έναν άνδρα. Ίσως ήθελα να αποδείξω ότι δεν υπάρχει τίποτα ντροπιαστικό στο να θέλεις αγάπη».
Και κάπου ανάμεσα στα 3.800 βιογραφικά, στα 8.200 μηνύματα και στις εκατοντάδες σελίδες μίσους, κρύβεται η πιο ανθρώπινη πλευρά της ιστορίας: μια γυναίκα που τόλμησε να βάλει τη μοναξιά της σε πινακίδα και να την φωτίσει πάνω από τον αυτοκινητόδρομο.