Η παράδοση της μουσικής ονοματοδοσίας με αυτή την κοινωνική δομή είναι πολύ στενή: το τραγούδι-όνομα θεωρείται ύμνος προς τη γυναίκα-πρόγονο.
Στα ορεινά τοπία της πολιτείας Meghalaya, στη βορειοανατολική Ινδία, βρίσκεται το χωριό Kongthong, με ένα έθιμο τόσο παράξενο όσο και όμορφο: κάθε κάτοικος έχει όνομα που δεν προφέρεται ως λέξη, αλλά ακούγεται ως τραγούδι.
Η παράδοση αυτή, γνωστή ως jingrwai iawbei (στη γλώσσα Khasi), σημαίνει κυριολεκτικά «τραγούδι προς τιμή της μητέρας».
Στο Kongthong, μόλις μέσα σε μία εβδομάδα από τον τοκετό, η μητέρα δημιουργεί για το παιδί της μια μελωδία καθορισμένη αποκλειστικά γι’ αυτό. Αυτή η μελωδία δεν είναι απλώς ένα μόνιμο όνομα· είναι η φωνή με την οποία η κοινότητα καλεί αυτό το άτομο καθ’ όλη τη ζωή του.
Η μελωδία υπάρχει σε δύο εκδοχές: μια μακρύτερη, διάρκειας 15-20 δευτερολέπτων, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να καλέσουν κάποιον από μακριά σε πεδίο ή δάσος, και μια σύντομη, περίπου 5 δευτερολέπτων, ως «ψευδώνυμο» για καθημερινή χρήση.
Μαζί με το τραγούδι, και ένα συμβατικό όνομα
Παράλληλα με αυτό το μελωδικό όνομα, κάθε παιδί λαμβάνει και ένα συμβατικό όνομα - είτε κατά τη θρησκευτική τελετή της κοινότητας Niam Khasi, είτε αν η οικογένεια είναι χριστιανική, σε βάπτιση. Αυτά τα ονόματα χρησιμοποιούνται κυρίως για κρατικές διαδικασίες, όπως έγγραφα ταυτότητας ή διοικητικές υποθέσεις.
Στην καθημερινότητα όμως, και στα δάση όπου οι κάτοικοι βγαίνουν για συλλογή ξύλων ή φυτών, χρησιμοποιείται μόνο η μουσική τους ταυτότητα - θεωρείται ότι έτσι δεν μπορούν να τους ακούσουν και να τους προσκαλέσουν πνεύματα κακών δυνάμεων.
Η κοινότητα του Kongthong ανήκει στην εθνική ομάδα Khasi, η οποία ακολουθεί μία μητριαρχική δομή· η καταγωγή περνά από τη μητέρα, και τα οικογενειακά δικαιώματα και περιουσίες μεταφέρονται μέσω της γυναικείας γραμμής.
Η σύνδεση της παράδοσης της μουσικής ονοματοδοσίας με αυτή την κοινωνική δομή είναι πολύ στενή: το τραγούδι-όνομα θεωρείται ύμνος προς τη γυναίκα-πρόγονο (η Iawbei), και έτσι κάθε νέο όνομα διατηρεί τη μνήμη της γραμμής των γυναικών σε κάθε γενιά.
Οι ερευνητές και οι άνθρωποι με πολιτιστικό ενδιαφέρον έχουν στρέψει την προσοχή τους στο Kongthong, καθώς αυτή η παράδοση είναι μοναδική στον κόσμο.
Η ταινία-ντοκιμαντέρ My Name Is Eeooow (2016) κατέγραψε τον τρόπο με τον οποίο οι κάτοικοι δημιουργούν, ανταλλάσσουν και τραγουδούν τα ονόματά τους. Το έθιμο, μάλιστα, έχει βραβευτεί ως άυλη πολιτιστική κληρονομιά (Intangible Culture Prize) στο πλαίσιο φεστιβάλ.
Το χωριό έχει πληθυσμό που κυμαίνεται γύρω στους 500-700 κατοίκους, σύμφωνα με στοιχεία της απογραφής και πηγές πολιτιστικής τεκμηρίωσης. Το 2011 η απογραφή ανέφερε 567 κατοίκους. Η γεωγραφική του θέση είναι σε υψόμετρο περίπου 1.530 μέτρων, στις ανατολικές λοφοσειρές της πολιτείας.
Παρά τη μοναδικότητα της παράδοσης, το Kongthong δεν απομονώθηκε από τις αλλαγές του κόσμου. Νέοι φεύγουν για να σπουδάσουν ή να αναζητήσουν εργασία σε πόλεις, και υπάρχει φόβος πως η παράδοση της jingrwai iawbei μπορεί να σβήσει σε επόμενες γενιές. Επιπλέον, το άνοιγμα προς τον τουρισμό έχει φέρει αλλαγές - οι τουρίστες έρχονται για να ακούσουν τις μοναδικές μελωδίες και να δουν αυτόν τον ζωντανό πολιτισμό, και οι κάτοικοι οργανώνουν ξεναγήσεις και οικο-διαμονές για να ενισχύσουν το εισόδημά τους.
Παρά την τουριστική προσοχή, οι κάτοικοι εξακολουθούν να ζουν με παραδοσιακές ασχολίες: καλλιέργεια γης, φυτοσυλλογή, και παραγωγή ενός ειδικού χόρτου που χρησιμοποιείται για την κατασκευή σκεπασμάτων ή σκούπες - τα προϊόντα αυτά πωλούνται στην κοντινή πόλη Shillong.
Η φυσική ομορφιά της περιοχής -ορεινά τοπία, γέφυρες από ρίζες δέντρων, ποτάμια και καταρράκτες- ενισχύει το ενδιαφέρον των επισκεπτών.
Οι σταθερές βροχοπτώσεις στην περιοχή, μέρος του ριπιδίου των μοναδικών δασικών και υγρών ζωνών της Meghalaya, ενισχύουν τη μυστηριακή ατμόσφαιρα του χωριού. Στο πέρασμα του χρόνου, οι δρόμοι και οι υποδομές της περιοχής βελτιώθηκαν, γεγονός που διευκόλυνε την πρόσβαση των επισκεπτών.
Ενώ το μέλλον μπορεί να φέρει αλλαγές, όσα έχουν ήδη γραφτεί στα χείλη των μητέρων του Kongthong είναι ίσως η πιο ανθεκτική μορφή καθαρής ανθρώπινης έκφρασης - ένα τραγούδι που ζει όσο ζει ο άνθρωπος και σβήνει όταν εκείνος φεύγει, χωρίς να αφήνει ίχνη παρακαταθήκης εκτός της μνήμης των ανθρώπων που τον άκουσαν.