Εκείνος ο Αύγουστος του 1976 ήταν πραγματικά καυτός στην Αθήνα. Καυτός λόγω του αυγουστιάτικου ήλιου, αλλά και καυτός λόγω πολιτικών και κοινωνικών γεγονότων. Ανέκδοτες μέχρι σήμερα φωτογραφίες φέρνουν ίχνη αναστατώσεων, χοτ συναντήσεων, διεκδικήσεων έως και απεργιών πείνας.
Σε μία φωτογραφία από την πλατεία Ομονοίας, βλέπουμε δύο ζευγάρια τουριστών και ανάμεσά τους μία γυναίκα, προφανώς Ελληνίδα. Οι τουρίστες κυκλοφορούν με τα σορτσάκια τους, αλλά η Ελληνίδα όπως και οι Αθηναίοι πιο πίσω είναι ντυμένοι «σεμνότερα».
Αύγουστος στην Αθήνα: 4+1 tips επιβίωσης
Στις κολώνες του κτιρίου διακρίνονται αφίσες που διαφημίζουν τις δύο τελευταίες βδομάδες της παράστασης ΜΙΑ ΤΡΥΠΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ, στο Θέατρο ΜΙΝΩΑ. Η παράσταση, σατίριζε μεταξύ άλλων το νερό του Καματερού, που πολλοί Αθηναίοι, από τις αρχές εκείνης της χρονιάς, πίστευαν πως θεραπεύει κάθε ασθένεια. Τελικά, η όλη υπόθεση αποδείχτηκε μια τρύπα στο νερό, και ο Καματερός απατεώνας.
Ο «καταζητούμενος»Κίσιγνκερ και τα συνθήματα με σπρέι στους τοίχους της Αθήνας
Ιστορικό ενδιαφέρον παρουσιάζει η φωτογραφία με το περίπτερο στην πλατεία Συντάγματος. Το περίπτερο, εκτός από τον ξένο τύπο, πουλά και αφίσα που εμφανίζει σαν καταζητούμενο τον Χένρυ Κίσινγκερ. Η αφίσα γράφει αγγλικά και ελληνικά: ΚΑΤΑΖΗΤΕΙΤΑΙ ΥΠΟ ΤΩΝ ΚΥΠΡΙΩΝ ΓΙΑ 6000 ΦΟΝΟΥΣ. ΑΜΟΙΒΗ ΜΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΥΠΡΟΣ.
Ο Κίσινγκερ βγήκε αφίσα τύπου WANTED κατηγορούμενος σαν ο εγκέφαλος της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο (Ιούλιος 1974). Δύο χρόνια μετά, τον Αύγουστο του 1976, ο Κίσινγκερ εξακολουθεί να είναι κρεμασμένος στα μανταλάκια, και η αφίσα να έχει ζήτηση όπως δείχνει η φωτογραφία.
Σε άλλη φωτογραφία βλέπουμε στον τοίχο γραμμένο το σύνθημα ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ Ρ.ΠΟΛΕ. Τον Αύγουστο του 1976, στην Αθήνα έγιναν μεγάλες κινητοποιήσεις συμπαράστασης στον Γερμανό αναρχικό Ρολφ Πόλε που είχε συλληφθεί με πλαστό διαβατήριο στην Αθήνα, τον Ιούλιο του 1976. Στον τοίχο, βλέπουμε ακόμα αφίσες της ΚΝΕ που ανακοίνωναν εκδήλωση επιστημόνων και εργαζομένων στο Θέατρο Ρουαγιάλ στις 2 Αυγούστου 1976.
Επαγγέλματα σε μια παλιά Αθήνα που δεν υπάρχει πια
Ως νοσταλγική για ένα δύσκολο (και μάλλον χαμένο) επάγγελμα μιας εποχής, χαρακτηρίζουμε τη φωτογραφία του λουστραδόρου, στην πλατεία Ομονοίας τον Αύγουστο του 1976.
Τον βλέπουμε με το κασελάκι του να γυαλίζει τα παπούτσια, ενός μάλλον τουρίστα αφού φοράει φανέλα. Παλαιότερα (όπως φαίνεται και σε ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, λούστροι γίνονταν ακόμη και παιδιά που ήθελαν να βοηθήσουν την οικογένειά τους.
Εξίσου νοσταλγική, είναι και η φωτογραφία από την πλατεία Συντάγματος, στα σκαλάκια που οδηγούν στο Μνημείο του Αγνώστου. Εδώ, βλέπουμε άλλο ένα χαμένο επάγγελμα, αυτό του πλανόδιου φωτογράφου. Δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά, ποιο είναι το κτίριο που φαίνεται να είναι γιαπί, πίσω στην Βασιλίσσης Σοφίας.
Το Πολυτεχνείο και το... άσυλο στην Αθήνα του 1976
Φωτογραφία ίδιου μήνα και ίδιας χρονιάς, δείχνει τα κάγκελα του Πολυτεχνείου, όπου έχει αναρτηθεί μεγάλο πανό που γράφει Η ΚΑΤΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΥ ΑΣΥΛΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ. Η φωτογραφία αποδεικνύει ότι το Ασυλο συζητιόταν έντονα από τότε.
Εξω από το Πολυτεχνείο πάλι, βλέπουμε, ένα από τα γνωστά στους παλαιότερους «τραπεζάκια». Εκεί, δίπλα στα κάγκελα, έβγαζαν οι φοιτητές τραπεζάκια για συγκέντρωση υπογραφών από τους περαστικούς.
Οι υπογραφές συμπαράστασης ήσαν για διάφορα θέματα (πολιτικά και φοιτητικά). Εκεί, έβγαζε και το τραπεζάκι του ο Νικόλας Άσιμος, πουλώντας πειρατικές κασέτες και βιβλία, αλλά δεν αντιμετωπίζονταν πάντα ευνοϊκά από κάποιες φοιτητικές νεολαίες.
Στην τελευταία φωτογραφία, βλέπουμε νεαρούς ξαπλωμένους υπό τον ίσκιο τέντας, στα Προπύλαια του Πανεπιστήμιου. Δεν πρόκειται για εκκεντρικούς κατασκηνωτές του Αυγούστου, αλλά για απεργούς πείνας.
Οι απεργοί πείνας, εμφανίστηκαν αμέσως μετά την Μεταπολίτευση, σε πολλά μέρη της Αθήνας. Σήμερα, απεργούς πείνας έχουμε συνήθως στις φυλακές, αλλά τότε, απεργούς πείνας έβλεπες σχεδόν παντού (μπροστά στη Βουλή, στα Προπύλαια, στο Πολυτεχνείο), που πίεζαν με αυτόν τον τρόπο την κυβέρνηση του Καραμανλή για διάφορα θέματα. Ηταν ένας αποτελεσματικός τρόπος αφού προσήλκυαν δημοσιογράφους.