To βίντεο μιας ματωμένης και μελανιασμένης γυναίκας που συνελήφθη μετά την παράδοση των Ναζί πριν από 80 χρόνια έχει πυροδοτήσει μια πληθώρα θεωριών.
Εδώ και χρόνια η ταυτότητα και η τύχη της λεγόμενης «άγνωστης ή χαμένης Γερμανίδας» έχουν προκαλέσει το ενδιαφέρον του κοινού.
Ντυμένη με μια απλή στολή και με το πρόσωπό της πρησμένο - που προδίδει ότι έχει δαρθεί άγρια και, ενδεχομένως, βιαστεί - την είδαν να περπατάει σε έναν δρόμο στην απελευθερωμένη Τσεχοσλοβακία.
Η ημερομηνία ήταν 7 Μαΐου 1945, η ίδια μέρα που η ναζιστική Γερμανία παραδόθηκε στους Συμμάχους μετά την αυτοκτονία του Αδόλφου Χίτλερ στο καταφύγιό του στο Βερολίνο.
Καθώς οι αιχμάλωτοι Γερμανοί στρατιώτες έφευγαν προς την αντίθετη κατεύθυνση από τους Ρώσους στρατιώτες, ο αμερικανικός στρατός βρισκόταν εκεί για να οργανώσει το χάος.
Το βίντεο με τη γυναίκα γυρίστηκε από τον αμερικανό στρατηγό Oren W. Haglund σε έναν δρόμο προς το Πίλσεν, περίπου 75 χλμ. από την Πράγα.
Η «χαμένη γερμανίδα» – ή LGG, όπως έχει γίνει γνωστή – έχει εμπνεύσει έργα τέχνης, ποιήματα, συνθέσεις για κιθάρα και ένα ολόκληρο blog αφιερωμένο στην αναζήτησή της.
Αλλά ακόμα και τώρα, σχεδόν 20 χρόνια μετά την πρώτη προσπάθεια των διαδικτυακών ντετέκτιβ να την βρουν, η ταυτότητα και η τύχη αυτής της γυναίκας παραμένουν ένα μυστήριο.
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι ήταν μια «κοπέλα των SS». Άλλοι λένε ότι ήταν ένα αθώο θύμα των μαζικών βιασμών στους οποίους επιδόθηκαν πολλοί στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού.
Ωστόσο, δεν έχει προκύψει καμία οριστική απόδειξη για το τι συνέβη στην «χαμένη Γερμανίδα» ή ποια ήταν.
Το θρυλικό βίντεο του λοχαγού Haglund
Το βίντεο του λοχαγού Haglund – 25 λεπτά του οποίου μπορείτε να βρείτε στον ιστότοπο του Μουσείου Μνήμης του Ολοκαυτώματος των Ηνωμένων Πολιτειών – ξεκινά με την εμφάνιση αιχμαλώτων Γερμανών, μεταξύ των οποίων και νεαροί έφηβοι, που περιφέρονται υπό την επιτήρηση αμερικανικών στρατευμάτων.
Κάποιοι τρώνε, άλλοι κάθονται στο γρασίδι στην ύπαιθρο.
Στη συνέχεια, το βίντεο δείχνει ντόπιους να χειροκροτούν και να κουνάνε λευκά μαντήλια. Ακολουθούν περισσότεροι Γερμανοί στρατιώτες που βαδίζουν υπό φρουρά.
Ωστόσο, το βίντεο παίρνει μια σκοτεινή τροπή, με σκηνές νεκρών και βαριά τραυματισμένων Γερμανών να βρίσκονται διάσπαρτοι στο έδαφος.
Το τι ακριβώς τους συνέβη παραμένει ασαφές, αλλά οι σκηνές θανάτου και σοβαρών τραυματισμών δεν είναι ο λόγος για τον οποίο το βίντεο του λοχαγού Haglund έγινε viral στο διαδίκτυο.
Λίγο μετά τα 17 λεπτά του βίντεο, η κάμερα του Hoglund εστιάζει σε μια γυναίκα που ο κόσμος γνωρίζει πλέον μόνο ως «Lost German Girl» (Χαμένη Γερμανίδα).
Απομακρύνει τα μαλλιά της που είναι μπερδεμένα και αποκαλύπτει περισσότερο το πρησμένο μαύρο μάτι της.
Είναι γνωστό ότι ήταν μαζί με τα γερμανικά στρατεύματα που έφευγαν. Ωστόσο, η στολή της δεν δίνει καμία ένδειξη για το ρόλο που είχε στο στρατό -αν όντως είχε κάποιο.
Δεν υπάρχουν στοιχεία που να υποστηρίζουν την θεωρία του λοχαγού Haglund ότι ήταν «κορίτσι των SS».
Θα μπορούσε να ήταν κάποτε νοσοκόμα, βοηθός ή κάτι εντελώς διαφορετικό.
Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, η μυστηριώδης γυναίκα κοιτάζει την κάμερα, με το ένα χέρι στην τσέπη και το άλλο στο στήθος.
Σχεδόν μεθυσμένη, κάνει ένα βήμα μπροστά, συνεχίζοντας να κοιτάζει έντονα. Στη συνέχεια, βάζει το χέρι της στο πρησμένο μάτι και γέρνει το κεφάλι προς τα κάτω.
Τα μαλλιά της πέφτουν πάνω στο πρόσωπό της. Η κάμερα εστιάζει ξανά στο πρόσωπό της.
Η γυναίκα, που κρατάει κάτι που μοιάζει με τράπουλα, φαίνεται έτοιμη να κλάψει, ενώ η κάμερα συνεχίζει να εστιάζει πάνω της.
Σαν να ντρέπεται, κατεβάζει το κεφάλι προς τα χέρια της που είναι σφιγμένα.
Η κάμερα κατεβαίνει και δείχνει το παντελόνι και τις τιράντες της, που κρέμονται γύρω από τη μέση της.
Περίπου 40 δευτερόλεπτα αργότερα, αφού το πλάνο κόβεται για να δείξει έναν αιματοβαμμένο, γυμνό άνδρα με μια κουβέρτα ξαπλωμένο στο έδαφος, η γυναίκα εμφανίζεται ξανά.
Τη βλέπουμε να κάθεται με μια ομάδα αιχμαλώτων ανδρών, κρατώντας στα χέρια της κάτι που μοιάζει με ένα πανί.
Και αυτή είναι η τελευταία εικόνα που έχουμε από τη γυναίκα που έχει απασχολήσει τους διαδικτυακούς ντετέκτιβ για χρόνια.
Ο λοχαγός Haglund, που γεννήθηκε το 1905 και ήταν κινηματογραφιστής πριν καταταγεί στο στρατό, παρέμεινε στη Γερμανία μέχρι το τέλος του πολέμου στην Ευρώπη.
Απολύθηκε το Δεκέμβριο του 1945 και έγινε διευθυντής παραγωγής τηλεοπτικών εκπομπών.
Πέθανε το 1972 σε ηλικία 66 ετών και δεν είναι γνωστό να έχει σχολιάσει ή συζητήσει το θέμα της «χαμένης γερμανίδας».
Η Μπάουερ της Λουφτβάφε;
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι η γυναίκα ονομαζόταν Λάρα ή Λόρε Μπάουερ. Γεννημένη το 1921, λέγεται ότι ήταν βοηθός της γερμανικής πολεμικής αεροπορίας, της Λουφτβάφε.
Φωτογραφίες μιας γυναίκας που λέγεται ότι είναι η Μπάουερ έχουν όντως ομοιότητες με τη γυναίκα στο βίντεο του λοχαγού Χάγκλουντ, αλλά δεν υπάρχουν γνωστά έγγραφα που να υποστηρίζουν τη θεωρία ότι είναι το ίδιο πρόσωπο.
Ο Γερμανός Carlos Xander πέρασε σχεδόν δύο χρόνια καταγράφοντας τις προσπάθειές του να βρει την ταυτότητα της «Χαμένης Γερμανίδας» στο ομώνυμο blog του.
Αφηγείται πώς η πρώτη προσπάθεια να την εντοπίσει στην εποχή του διαδικτύου έγινε το 2006.
Στη συνέχεια, ο κ. Xander αναπτύσσει τη θεωρία ότι η Bauer ήταν η «Χαμένη Γερμανίδα».
Η Bauer φέρεται να γεννήθηκε στην Αυστρία το 1921. Λέγεται ότι επέζησε του πολέμου και εργάστηκε στην αμερικανική αεροπορική εταιρεία Pan Am, από όπου συνταξιοδοτήθηκε το 1985 και απεβίωσε το 1994.
Ο κ. Xander επισήμανε ότι δεν υπάρχουν αρχεία για την Lore ή Lara Bauer στα γερμανικά ή αυστριακά αρχεία.
Ο μπλόγκερ αναφέρθηκε επίσης σε μια ανάρτηση του 2013 από έναν άνδρα που ισχυριζόταν ότι η «Χαμένη Γερμανίδα» ήταν η γιαγιά του και ότι την έλεγαν Mathilde.
Υποσχέθηκε να στείλει φωτογραφίες και έγγραφα, αλλά η υπόσχεση δεν υλοποιήθηκε και το θέμα έμεινε εκεί.
Οι ντετέκτιβς εντόπισαν επίσης τον δρόμο που περπατούσε η γυναίκα - μεταξύ Πίλσεν και Ροκιτσάνι - και επέστρεψαν στον τόπο για να τραβήξουν τις δικές τους φωτογραφίες και βίντεο.
Βιασμοί και κακοποιήσεις
Μια φρικτή υπόδειξη για το τι μπορεί να συνέβη στη μυστηριώδη γυναίκα παρουσιάζεται στο βιβλίο του ιστορικού Philip Kaplan «Fighter Pilots of the Lufwaffe in World War II».
Περιγράφοντας πώς οι αμερικανικές δυνάμεις αισθάνθηκαν υποχρεωμένες να παραδώσουν τους αιχμαλώτους της περιοχής στους σοβιετικούς στρατιώτες, γράφει: «Το πρώτο πράγμα που έκαναν οι ρωσικές δυνάμεις ήταν να χωρίσουν τις γερμανίδες γυναίκες και τα κορίτσια από τους άνδρες. Ακολούθησε ένα όργιο βιασμών και ακολασίας από τους στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού. Όταν οι πολύ λιγότεροι σε αριθμό Αμερικανοί που είχαν απομείνει προσπάθησαν να παρέμβουν, οι Ρώσοι όρμησαν εναντίον τους, πυροβολώντας στον αέρα και απειλώντας να τους σκοτώσουν όλους αν παρέμβαιναν».
«Τους βάζεις ένα περίστροφο στο κεφάλι και τους λες να ξαπλώσουν»
Η βαρβαρότητα του Κόκκινου Στρατού στο τέλος του πολέμου έχει τεκμηριωθεί από πολλές πηγές.
Μόνο στο Βερολίνο, σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, μπορεί να έχουν βιαστεί έως και μισό εκατομμύριο γυναίκες, από έναν γυναικείο πληθυσμό 1,4 εκατομμυρίων.
Και υπήρξαν μεταξύ 70.000 και 100.000 ακόμη βιασμοί στη Βιέννη, έως και 200.000 στην Ουγγαρία και χιλιάδες ακόμη στη Ρουμανία, τη Βουλγαρία, την Πολωνία, τη Γιουγκοσλαβία και την Τσεχοσλοβακία.
Ένας Ρώσος σημείωσε σε μια επιστολή προς την οικογένειά του: «Δεν μιλούν ούτε λέξη ρωσικά, αλλά αυτό το κάνει πιο εύκολο. Δεν χρειάζεται να τις πείσεις. Απλά τους βάζεις ένα περίστροφο στο κεφάλι και τους λες να ξαπλώσουν. Μετά κάνεις τη δουλειά σου και φεύγεις».
Η γερμανίδα δημοσιογράφος Μάρτα Χίλερς, που ήταν μεταξύ αυτών που βιάστηκαν, περιέγραψε τη δοκιμασία της στο ημερολόγιό της. Η ιστορία της Χίλερς μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 2008 με την ταινία «Μια γυναίκα στο Βερολίνο».
Ο Στάλιν υπερασπίστηκε τα σεξουαλικά εγκλήματα των στρατιωτών του, λέγοντας ότι οι άνθρωποι πρέπει «να καταλάβουν ότι ένας στρατιώτης που έχει διανύσει χιλιάδες χιλιόμετρα μέσα από αίμα, φωτιά και θάνατο, διασκεδάζει με μια γυναίκα».
Όταν του είπαν ότι στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού είχαν κακοποιήσει σεξουαλικά Γερμανίδες απάντησε: «Δίνουμε πάρα πολλά μαθήματα στους στρατιώτες μας. Ας τους αφήσουμε να πάρουν και μια πρωτοβουλία».
Ο αρχηγός της σοβιετικής αστυνομίας Λαβρέντι Μπέρια ήταν γνωστός κατά συρροή βιαστής. Βίασε περισσότερες από 100 κορίτσια και νεαρές γυναίκες αφού πρώτα τις νάρκωσε.
Ο - τότε στρατιώτης του Κόκκινου Στρατού - καλλιτέχνης Λεονίντ Ραμπίτσεφ περιέγραψε τη σεξουαλική κακοποίηση Γερμανών προσφύγων που έφευγαν από την Ανατολική Ευρώπη, γράφοντας: «Γυναίκες, μητέρες και τα παιδιά τους, ξαπλωμένες δεξιά και αριστερά κατά μήκος της διαδρομής, και μπροστά από καθεμία από αυτές στέκεται μια θορυβώδης ομάδα ανδρών με κατεβασμένα παντελόνια. Οι γυναίκες που αιμορραγούν ή χάνουν τις αισθήσεις τους σπρώχνονται στην άκρη και οι άντρες πυροβολούν όσους προσπαθούν να σώσουν τα παιδιά τους. Γελάνε, γρυλίζουν, φωνάζουν και βογκάνε. Και οι διοικητές τους, οι ταγματάρχες και οι συνταγματάρχες στέκονταν κοντά, ένας από τους οποίους έδινε εντολές. Αυτό γινόταν για να σιγουρευτούν ότι όλοι οι στρατιώτες, χωρίς εξαίρεση, θα συμμετείχαν [στους βιασμούς]».