Πώς το Αλκατράζ έγινε η πιο διαβόητη φυλακή της Αμερικής και τι θέλει να κάνει με αυτήν ο Ντόναλντ Τραμπ.
Ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ θέλει να μετατρέψει το Αλκατράζ ξανά σε ομοσπονδιακή φυλακή, δεκαετίες μετά τη μετατροπή του νησιωτικού φρουρίου της Καλιφόρνιας σε τουριστικό προορισμό των ΗΠΑ, επειδή είχε καταστεί πολύ δαπανηρό να στεγάζει τους χειρότερους εγκληματίες της Αμερικής.
Η φυλακή στα ανοικτά των ακτών του Σαν Φρανσίσκο είναι το μέρος όπου η κυβέρνηση έστειλε τους διαβόητους γκάνγκστερ Αλ Καπόνε και Τζορτζ «Machine Gun» Κέλι, καθώς και λιγότερο γνωστούς εγκληματίες που θεωρούνταν πολύ επικίνδυνοι για να φυλακιστούν οπουδήποτε αλλού.
Περιτριγυρισμένο από ερωδιούς και γλάρους και συχνά τυλιγμένο σε μια μόνιμη ομίχλη, το Αλκατράζ έχει αποτελέσει το σκηνικό για ταινίες με πρωταγωνιστές τους Σον Κόνερι, Νικόλας Κέιτζ και Κλιντ Ίστγουντ.
Ο Τραμπ λέει ότι το Αλκατράζ, που τώρα ανήκει στην Υπηρεσία Εθνικών Πάρκων, χρειάζεται για να στεγάσει τους «πιο αδίστακτους και βίαιους» εγκληματίες της Αμερικής.
«Όταν ήμασταν μια πιο σοβαρή χώρα, στο παρελθόν, δεν διστάζαμε να φυλακίζουμε τους πιο επικίνδυνους εγκληματίες και να τους κρατάμε μακριά από όσους θα μπορούσαν να βλάψουν. Έτσι πρέπει να γίνει και τώρα», δήλωσε ο Τραμπ την περασμένη Κυριακή στην ιστοσελίδα του Truth Social.
Ο δημοκρατικός γερουσιαστής της Καλιφόρνια Σκοτ Βίνερ επέκρινε τον Τραμπ, λέγοντας ότι θέλει να δημιουργήσει ένα «εσωτερικό γκουλάγκ ακριβώς στη μέση του κόλπου του Σαν Φρανσίσκο».
Τι είναι το Αλκατράζ;
Το Αλκατράζ βρίσκεται στον κόλπο του Σαν Φρανσίσκο και είναι ορατό από τη Γέφυρα Γκόλντεν Γκέιτ της πόλης. Είναι γνωστό κυρίως για τα χρόνια που λειτούργησε ως ομοσπονδιακή φυλακή, από το 1934 έως το 1963, αλλά η ιστορία του είναι πολύ μακρύτερη.
Σύμφωνα με την υπηρεσία του πάρκου, ο πρόεδρος Μιλάρντ Φίλμορ το 1850 κήρυξε το νησί δημόσιο και σύντομα μετατράπηκε σε στρατιωτική βάση. Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου, φιλοξένησε στρατιώτες των Νοτίων.
Επεισόδια στο Άμπου Ντάμπι σημαίνει… φυλακή!
Στη δεκαετία του 1930, η κυβέρνηση αποφάσισε ότι χρειαζόταν ένα μέρος για να κρατήσει τους χειρότερους εγκληματίες και το Αλκατράζ έγινε η κατάλληλη επιλογή για φυλακή.
«Αναζητήθηκε ένα απομακρυσμένο μέρος, που θα εμπόδιζε τη συνεχή επικοινωνία με τον έξω κόσμο από όσους ήταν έγκλειστοι μέσα στα τείχη του», ανέφερε η υπηρεσία του πάρκου. «Αν και εξετάστηκε η επιλογή της Αλάσκας, η διαθεσιμότητα του νησιού Αλκατράζ συνέπεσε με την ανάγκη της κυβέρνησης για μια φυλακή υψίστης ασφάλειας».
Γιατί έκλεισε;
Η απομακρυσμένη θέση τελικά το κατέστησε πρακτικά ανεφάρμοστο. Τα πάντα, από τα τρόφιμα μέχρι τα καύσιμα, έπρεπε να φτάνουν εκεί με πλοίο.
«Το νησί δεν είχε πηγή γλυκού νερού», σύμφωνα με το Ομοσπονδιακό Γραφείο Φυλακών των ΗΠΑ, «οπότε σχεδόν ένα εκατομμύριο γαλόνια νερού έπρεπε να μεταφέρονται στο νησί κάθε εβδομάδα».
Το κόστος διαμονής ενός κρατουμένου εκεί το 1959 ήταν 10,10 δολάρια την ημέρα, σε σύγκριση με 3 δολάρια σε μια ομοσπονδιακή φυλακή στην Ατλάντα, σύμφωνα με την κυβέρνηση. Οπότε, ήταν φθηνότερο να χτιστεί μια νέα φυλακή από το μηδέν.
Γιατί είναι διαβόητο το Αλκατράζ;
Παρά την τοποθεσία του, πολλοί κρατούμενοι προσπάθησαν να αποδράσουν: σύμφωνα με το FBI, 36 άνδρες επιχείρησαν 14 ξεχωριστές αποδράσεις στον κόλπο. Σχεδόν όλοι πιάστηκαν ή δεν επέζησαν από το κρύο νερό και τα ισχυρά ρεύματα.
Η ταινία «Απόδραση από το Αλκατράζ» του 1979, με πρωταγωνιστή τον Κλιντ Ίστγουντ, αφηγείται την ιστορία του Τζον Άνγκλιν, του αδελφού του Κλάρενς και του Φρανκ Μόρις, οι οποίοι απέδρασαν το 1962, αφήνοντας στα κρεβάτια τους χειροποίητα γύψινα κεφάλια με αληθινά μαλλιά για να ξεγελάσουν τους φρουρούς.
«Κατά τη διάρκεια των 17 ετών που ασχοληθήκαμε με την υπόθεση, δεν προέκυψε καμία αξιόπιστη απόδειξη που να υποδηλώνει ότι οι άνδρες ήταν ακόμα ζωντανοί, είτε στις ΗΠΑ είτε στο εξωτερικό», δήλωσε το FBI.
Η ταινία «The Rock» του 1996, με πρωταγωνιστές τους Σον Κόνερι και Νίκολας Κέιτζ, επικεντρώνεται στην προσπάθεια διάσωσης ομήρων από αποστάτες πεζοναύτες στο Αλκατράζ.
Ένα εθνικό πάρκο
Το Αλκατράζ εντάχθηκε στην Εθνική Περιοχή Αναψυχής Γκόλντεν Γκέιτ και άνοιξε στο κοινό το 1973, μια δεκαετία μετά το κλείσιμό του ως φυλακή.
Η υπηρεσία του πάρκου αναφέρει ότι το νησί δέχεται περισσότερους από 1 εκατομμύριο επισκέπτες ετησίως, οι οποίοι φτάνουν με πλοίο. Οι επισκέπτες μπορούν να δουν τα κελιά όπου κρατούνταν οι φυλακισμένοι.
Ο Ρομπ Φρανκ, 55 ετών, από το Σπρίνγκφιλντ του Μισούρι, είπε ότι επισκέφθηκε το Αλκατράζ πριν από περίπου μια δεκαετία. Είπε ότι είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τα εκατομμύρια δολάρια που θα χρειαστούν για να ξανανοίξει η φυλακή.
«Δεν μου φάνηκε πολύ ανθρώπινο», είπε ο Φρανκ. «Τα κελιά ήταν κυριολεκτικά στοιβαγμένα το ένα δίπλα στο άλλο. Μικρά κελιά όλα από μπετόν. Ήταν ένα σκοτεινό μέρος».
Το 1969, μια ομάδα Αμερικανών Ινδιάνων, κυρίως φοιτητές, ισχυρίστηκαν ότι είχαν ιστορικό δικαίωμα στην Αλκατράζ και ξεκίνησαν μια κατάληψη που διήρκεσε 19 μήνες, μέχρι που οι ομοσπονδιακές αρχές παρενέβησαν το 1971.
«Ο βασικός στόχος των Ινδιάνων στην Αλκατράζ ήταν να αφυπνίσουν το αμερικανικό κοινό για την πραγματική κατάσταση των πρώτων Ιθαγενών Αμερικανών και να διεκδικήσουν το δικαίωμα των Ινδιάνων στην αυτοδιάθεση», έγραψε ο αείμνηστος ιστορικός Troy Johnson.