Για τον κόσμο, που χρόνια τον παρακολουθεί σε κάθε του βήμα, ο Αλ Πατσίνο εμφανίστηκε στη μεγάλη οθόνη σαν φλόγα που άναψε ξαφνικά και δεν έσβησε ποτέ.
Από την πρώτη του πρωταγωνιστική εμφάνιση στο Πανικός στο Νιντλ Παρκ το 1971, μέχρι τις εμβληματικές ερμηνείες του στον Νονό, το Σέρπικο και τη Σκυλίσια Μέρα, το όνομά του έγινε συνώνυμο με την ένταση, το βάθος και την αλήθεια της υποκριτικής.
Οταν ο Αλ Πατσίνο αποφάσισε να διηγηθεί τη ζωή του, όλα ξαναήρθαν στην επιφάνεια.
Το Sonny Boy είναι τα απομνημονεύματα ενός άντρα που δεν έχει τίποτα να φοβηθεί και τίποτα να κρύψει. Όλοι οι σπουδαίοι ρόλοι, οι βαθιές σχέσεις, οι δημιουργικές συνεργασίες και η εύθραυστη ισορροπία ανάμεσα στην τέχνη και στην αγορά ζωντανεύουν ξανά, μέσα από τον ίδιο.
«Θέλω να κάνω αυτό το πράγμα για πάντα»
Το «Sonny boy» κυκλοφορεί στην Ελλάδα στις 29 Μαΐου από τις εκδόσεις Key Books. Ο λόγος του ποιητικός.
«Και τότε, ένα βράδυ, ενώ ήμουν επί σκηνής, απλώς συνέβη. Η δύναμη της έκφρασης μου αποκαλύφθηκε όπως ποτέ άλλοτε. Και δεν ήταν καν κάτι που αναζητούσα. Αυτή είναι η ομορφιά των πραγμάτων. Όταν δεν την ψάχνεις» γράφει ο Αλ Πατσίνο.
«Ανοίγω το στόμα μου και, με κάποιον τρόπο, καταλαβαίνω ότι μπορώ να μιλήσω. Οι λέξεις βγαίνουν, και δεν είναι οι λέξεις του Στρίντμπεργκ, αλλά τις προφέρω σαν να είναι δικές μου. Ο κόσμος είναι δικός μου, όπως και τα συναισθήματά μου, και ξεπερνούν τα όρια του Σάουθ Μπρονξ. Εγκατέλειψα το οικείο. Έγινα μέρος κάτι μεγαλύτερου».
«Ανακάλυψα ότι υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες για μένα, αισθανόμουν ότι ανήκω σε έναν ολόκληρο κόσμο κι όχι μόνο σε ένα μέρος. “Τι είναι αυτό;” αναρωτήθηκα. Μοιάζει σαν να απογειώνομαι. “Ναι, επιτέλους. Είναι εκεί, μπορώ να απλώσω τα χέρια μου και να το αγγίξω. Είναι εκεί και τώρα ξέρω ότι μπορώ να το φτάσω, να το ακουμπήσω” σκέφτηκα. Και ξαφνικά, εκείνη τη στιγμή, ήμουν παγκόσμιος».
«Ήξερα ότι μετά απ’ αυτό δεν θα ανησυχούσα. Έτρωγα, δεν έτρωγα. Έβγαζα δεν έβγαζα λεφτά. Γινόμουν δεν γινόμουν διάσημος. Όλα αυτά δεν σήμαιναν τίποτα πια. Σε αυτή τη δουλειά, το να μη νοιάζεσαι για τέτοια πράγματα αποτελεί ευτύχημα. Άνοιγε μια πόρτα που δεν οδηγούσε σε καριέρα ούτε σε επιτυχία ή χρήματα, αλλά σε μια ζωτική ενέργεια. Είχα αφουγκραστεί τον εαυτό μου και δεν μπορούσα να κάνω τίποτε άλλο παρά να πω “Θέλω να κάνω αυτό το πράγμα για πάντα”».
Ο Αλ Πατσίνο μεγάλωσε στο Νότιο Μπρονξ από μια στοργική αλλά ψυχικά ευάλωτη μητέρα και τους παππούδες του, καθώς ο πατέρας του τον εγκατέλειψε σε μικρή ηλικία.
Η ζωή στους δρόμους και η ατίθαση παρέα των παιδικών του χρόνων σμίλεψαν τον χαρακτήρα του. Μια καθηγήτρια διέκρινε το ταλέντο του και τον ενθάρρυνε να φοιτήσει στο περίφημο Λύκειο Παραστατικών Τεχνών της Νέας Υόρκης. Από εκεί, δεν υπήρχε επιστροφή.
Η ιστορία του Αλ Πατσίνο είναι μια ιστορία για την αγάπη και την αποφασιστικότητα. Ο Αλ Πατσίνο είχε την τύχη να ερωτευθεί σε βάθος την τέχνη του πριν καν αντιληφθεί τις υλικές ανταμοιβές της και αυτή του η αγάπη δεν στέρεψε ποτέ. Αυτό έκανε όλη τη διαφορά.
Ο εννέα φορές υποψήφιος για Οσκαρ Αλ Πατσίνο
Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Αλ Πατσίνο είναι μια μοναδική και μακροχρόνια φιγούρα στον κόσμο του αμερικανικού θεάτρου και κινηματογράφου.
Μεγάλωσε στο Σάουθ Μπρονξ της Νέας Υόρκης, φοίτησε στο περίφημο Λύκειο Παραστατικών Τεχνών και σπούδασε υποκριτική στο Herbert Berghof Studio πλάι στον Τσαρλς Φ. Λότον, καθώς και στο θρυλικό Actors Studio πλάι στον μέντορά του Λι Στράσμπεργκ.
Έχει προταθεί εννέα φορές για Όσκαρ για ταινίες όπως Ο Νονός, Ο Νονός ΙΙ, Σέρπικο, Σκυλίσια μέρα, Ο Ιρλανδός και κέρδισε Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου το 1992 για το Άρωμα γυναίκας. Προτάθηκε δεκαεννέα φορές στις Χρυσές Σφαίρες, εκ των οποίων κέρδισε τις τέσσερις.
Επίσης, υπήρξε τρεις φορές υποψήφιος στα βραβεία Tony κερδίζοντας τις δύο, και προτάθηκε τρεις φορές για βραβεία Emmy εκ των οποίων κέρδισε τις δύο. Τέλος, έχει κερδίσει το υψηλού κύρους βραβείο Obie.
Είναι επίτιμο μέλος του Κέντρου Παραστατικών Τεχνών Τζον Φ. Κένεντι και του έχει απονεμηθεί το Βραβείο Συνολικής Προσφοράς του Αμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου, το Εθνικό Μετάλλιο Τεχνών από τον πρόεδρο Ομπάμα και το βραβείο Σεσίλ Ντε Μιλ στις Χρυσές Σφαίρες για τη συνολική του συνεισφορά.
AL PACINO «Sonny boy» Η επίσημη αυτοβιογραφία