Έφυγε ο αγαπημένος μας Νιόνιος, ο μέγας ιεροφάντης- ποιητής, λέει στο iefimerida ο συγγραφέας Γιώργος Σκαμπαρδώνης, για τον αγαπημένο του φίλο Διονύση Σαββόπουλο.
Τι να πεις σε λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο, λίγες μόλις ώρες μετά την οδυνηρή απώλεια; Υπήρξε δημιουργός πολλαπλός, που με το ξεχωριστό, μοναδικό έργο του σημάδεψε δυο και τρείς γενιές, και θα συνεχίσει αήττητος μέσα στον Χρόνο, λέει ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης, φίλοι από νέοι, στη Θεσσαλονίκη.
Ο Διονύσης Σαββόπουλος κατόρθωσε αυτό που πετυχαίνουν οι πραγματικά μεγάλοι καλλιτέχνες: με τις εμπνεύσεις, τις εικόνες, τις μνήμες, την αποσπασματική φωταγώγηση εκείνων των κομβικών στιγμών της πραγματικότητας, που είναι εμβληματικές, μοιραίες μιας εποχής, δημιούργησε έναν άλλο κόσμο, έναν κόσμο καταφυγής και παρηγορίας για μας.
«Ήταν δικαιωματικά δύστροπος και απρόβλεπτα τρυφερός»
Ο Σαββόπουλος αφομοίωσε την λογοτεχνία της Θεσσαλονίκης αλλά και εκόμισε κάτι απολύτως μοναδικό: την δική του ιδιοσυχνότητα και ιδιοπροσωπία, όπως και το ότι το έργο του το έφτιαξε και το εξέφρασε εξ ολοκλήρου μόνος του.
Έγραφε τους στίχους, την μουσική και το τραγούδησε ο ίδιος – υπήρξε εξάλλου, ο πιο ταλαντούχος περφόρμερ-ηθοποιός των τελευταίων δεκαετιών.
Ήταν άγρυπνη συνείδηση, σε απόλυτη, διαρκή εγρήγορση.
Ήταν δικαιωματικά δύστροπος και απρόβλεπτα τρυφερός. Και είχε το άγγιγμα των σαγηνευτικών αφηγητών-παραμυθάδων και το φωτοστέφανο του χαρισματικού εκφραστή που τον έκανε στην παρέα, ή, στην σκηνή να λάμπει ακόμα και με την απλή παρουσία του. Αλλά τώρα, πια, ακόμα και με την οδυνηρή απουσία του θα λάμπει εκθαμβωτικά και για πάντα.
