Ο Άλκης Γιαννακάς, ο ωραίος του ελληνικού σινεμά, γνωστός κυρίως από τις συμμετοχές του στις ταινίες Ένας ντελικανής (1963) και Το ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη (1965), έφυγε από τη ζωή.
Ο Αλκης Γιαννακάς έφυγε από τη ζωή τα ξημερώματα της Κυριακής σε ηλικία 80 ετών.
Ο Άλκης Γιαννακάς έπαιξε ρόλους του «καλού παιδιού» στην κλασική εποχή του ελληνικού κινηματογράφου. Ως «ρεμάλι» της Φωκίωνος Νέγρη έγινε ευρύτερα γνωστός ως «ο ωραίος κακός του σινεμά». Τα τελευταία χρόνια είχε αποτραβηχτεί από τα φωτα της δημοσιότητας.
Η κηδεία του Άλκη Γιαννακά θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 16 Οκτωβρίου στις 12 μ.μ. στο Ελληνικό.
Στη δεκαετία του ’70 εμφανίστηκε σε δεκάδες ταινίες και τηλεοπτικές παραγωγές, εναλλάσσοντας ρόλους σκληρού ή εραστή και ο Τύπος τον ανέδειξε σε «σύμβολο του ανδρικού ερωτισμού». Δεν ήταν λίγοι όσοι τον αποκαλούσαν τον «Έλληνα Μαρλον Μπράντο». Η προσωπική του ζωή υπήρξε εξίσου θυελλώδης. Η σχέση του με τη Γκιζέλα Ντάλι έγραψε ιστορία στον καλλιτεχνικό κόσμο, καθώς οι δυο τους υπήρξαν από τα πιο πολυσυζητημένα ζευγάρια της εποχής, με έντονο πάθος και χημεία που μεταφέρθηκε και στον κινηματογράφο.
«Δεν είχε καταλάβει την αξία του, ήταν ένας πολύ απλός άνθρωπος »
Η Κατερίνα, η σύντροφός του τα τελευταία 25 χρόνια, μίλησε στον ΑΝΤ1 για τον Αλκη Γιαννακά «Ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος, ήμασταν μαζί 25 χρόνια. Πέρασα υπέροχα μαζί του, θα μου λείψει πάρα πολύ. Η προσωπικότητά του ήταν έντονη. Είναι μεγάλη απώλεια για εμένα, γιατί ήταν ο σύντροφος της ζωής μου. Κάναμε σχέδια και όνειρα από εδώ και πέρα, γιατί δούλευα μέχρι τον Ιούνιο και τώρα βγήκε η σύνταξη και σχεδιάζαμε να ζήσουμε κάπως αλλιώς, αλλά δυστυχώς η ζωή τα φέρνει αλλιώς.
Δεν είχε καταλάβει την αξία του, ήταν ένας πολύ απλός άνθρωπος και μέχρι τώρα, με αστείρευτο χιούμορ, μεγάλη ενέργεια και δίψα για ζωή». Η σύντροφος του Άλκη Γιαννακά συμπλήρωσε: «Ήθελε να είναι ήσυχος, να βγαίνει με τους φίλους του και δεν ήθελε να έχει επαφή με όλο αυτό. Ούτε ήθελε να είναι στα κανάλια, αλλά ούτε να δίνει αφορμές για να τον σχολιάζουν. Αυτό θέλω να το σεβαστώ απόλυτα για τον Άλκη. Δεν είμαι καθόλου καλά… Δυστυχώς…».
