Με αφορμή την Ημέρα της Μητέρας, στο Onassis Chanel στο YouTube κάνει ψηφιακή πρεμιέρα το ντοκιμαντέρ μικρού μήκους Mommies της Μαρίας Σιδηροπούλου και της Ελβίρας Κρίθαρη.
Το Mommies είναι μια τρυφερή ταινία για τη μητρότητα, τις σύγχρονες αναπαραγωγικές τεχνολογίες και την αγάπη. Ένα ντοκιμαντέρ για το δικαίωμα των παιδιών που γεννιούνται μέσω των αναπαραγωγικών τεχνολογιών να γνωρίζουν την αλήθεια για τις ρίζες τους.
«Επειδή δεν έχουμε μπαμπά, επειδή δεν μπορούσαμε να βρούμε, γεννηθήκαμε επειδή ο γιατρός έβαλε με ένα μηχάνημα τα σποράκια στη μαμά».
Η ταινία Mommies, της Μαρίας Σιδηροπούλου και της Ελβίρας Κρίθαρη, σε παραγωγή Onassis Culture, συνθέτει τις αφηγήσεις γύρω από τη μητρότητα δύο γυναικών που δεν γνωρίζονται, ούτε σχετίζονται με οποιονδήποτε τρόπο. Αποτελούν, όμως, τους πόλους της ίδιας γενετικής διαδικασίας, η μία ως δότρια και η άλλη ως λήπτρια του πρωταρχικού κυττάρου της ζωής.
Είναι ένα ντοκιμαντέρ παρατήρησης σύγχρονων οικογενειών, αλλά λιγότερο ορατών. Συνοψίζει τα εύλογα ερωτήματα που γεννούν αυτόματα οι επιλογές ζωής των πρωταγωνιστριών σε κάθε ανυποψίαστο. H ταινία έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο 63ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Κρακοβίας, ένα από τα σημαντικότερα και παλαιότερα φεστιβάλ της Ευρώπης.
Πεντε αποτυχημένες εξωσωματικές
Μετά 5 αποτυχημένες προσπάθειες εξωσωματικής η Ιωάννα θα καταφέρει να φέρει στον κόσμο τρίδυμα, τα οποία μεγαλώνει μόνη. Αποφασίζει να πει την αλήθεια στα παιδιά της για το πώς ήρθαν στον κόσμο. Η Ρόζα έγινε δότρια ωαρίων 5 φορές, αναζητώντας επιπλέον εισόδημα. Δεν γνωρίζει τίποτα για την πορεία του γενετικού υλικού της, παρ’ ότι υπολογίζει ότι δεκάδες παιδιά μπορεί να σχετίζονται βιολογικά μαζί της.
Η ίδια δεν επιθυμεί να γίνει μητέρα λόγω οικονομικής επισφάλειας. Δεκάδες ωάρια και 3 παιδιά μετά, η Ρόζα και η Ιωάννα δίνουν τις δικές τους απαντήσεις για την προέλευση, τις ρίζες, τους μπαμπάδες, τις μαμάδες και την αλήθεια, σε ερωτήματα που οι περισσότεροι δεν γνωρίζαμε ότι είχαμε.
Η Μαρία Σιδηροπούλου και η Ελβίρα Κρίθαρη αναφέρουν για την ταινία τους: «Αφορμή για την ταινία υπήρξε μία δημοσιογραφική έρευνα. Ξεφεύγοντας αρκετά από αυτήν, το “Mommies” αποτελεί ένα ντοκιμαντέρ παρατήρησης σύγχρονων οικογενειών, αλλά λιγότερο ορατών. Συνοψίζει τα εύλογα ερωτήματα που γεννούν αυτόματα οι επιλογές ζωής των πρωταγωνιστριών σε κάθε ανυποψίαστο.
Η χρήση των στοπ καρέ εικόνων σε φιλμ λειτουργεί ως χρονοκάψουλα για την αφήγηση των κρίσιμων γεγονότων του παρελθόντος. Οι παιδικές φωτογραφίες των ηρωίδων αποκαλύπτουν την αρχετυπική εικόνα μητέρας παιδιού που φαντάζει κοινή και οικουμενική ανεξάρτητα από τα πρόσωπα, τον χρόνο, την ιατρική υποβοήθηση. Δίχως συμπέρασμα για το αν η ολόγιομη σελήνη, αποτυπωμένη από ερασιτεχνικό τηλεσκόπιο θυμίζει ωάριο ή τυρί, λέμε πως αν αυτή είναι μια ταινία (και) για τις ρίζες, τότε η θέα του διαστήματος συνοψίζει την καταγωγή όλων μας.”
Δείτε το τρέιλερ του φιλμ
Oι ηρωίδες
Η Ιωάννα είναι μητέρα τρίδυμων παιδιών, του Ρούσσου, του Φοίβου και της Καλίνας. Είναι μονογονέας από επιλογή, καθώς δημιούργησε την οικογένειά της με γενετικό υλικό άγνωστου δότη. Μετά από 5 αποτυχημένες προσπάθειες εξωσωματικής αποφάσισε να χρησιμοποιήσει και ωάρια δότριας για να αυξήσει τις πιθανότητες να μείνει έγκυος. Τα παιδιά που γέννησε δεν συνδέονται μαζί της με τους στενούς βιολογικούς όρους που παραδοσιακά γνωρίζουμε. Η Ιωάννα επιλέγει να τους μιλήσει για τον τρόπο που ήρθαν στον κόσμο γιατί πιστεύει ότι η αλήθεια είναι δικαίωμά τους.
Η Ρόζα υπήρξε δότρια ωαρίων. Από τη Μονάδα Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής όπου έδωσε τα ωάριά της, θεωρήθηκε καλή δότρια και την παρότρυναν να ξαναδώσει. Υποβλήθηκε στη διαδικασία της δωρεάς 5 φορές, δίνοντας άγνωστο αριθμό ωαρίων. Δεν γνωρίζει πόσα από αυτά εξελίχθηκαν σε γεννημένα παιδιά αλλά η σκέψη ότι κάπου στον κόσμο υπάρχουν οι βιολογικοί της απόγονοι δεν την τρομάζει. Τίποτα δεν τρομάζει την Ρόζα, που είναι ελαιοχρωματίστρια και σερβιτόρα για να τα βγάλει πέρα και που μια μέρα, πριν λίγα χρόνια, αποφάσισε να βγάλει γρήγορα χρήματα δίνοντας ένα πολύ μικρό κομμάτι του εαυτού της, αναφέρεται στο σκηνοθετικό σημείωμα
Μια παραγωγή του Οnassis Culture
Πρεμιέρα την Κυριακή 11 Μαϊου ΕΔΩ
Σκηνοθεσία: Ελβίρα Κρίθαρη, Μαρία Σιδηροπούλου
Executive Producers: Αφροδίτη Παναγιωτάκου, Δημήτρης Θεοδωρόπουλος
Έρευνα: Ελβίρα Κρίθαρη / Διεύθυνση Φωτογραφίας: Μαρία Σιδηροπούλου
Σενάριο: Ελβίρα Κρίθαρη, Μαρία Σιδηροπούλου
Μοντάζ: Αλεξάνδρα Βερυκόκκου
Διεύθυνση Φωτογραφίας Stop Motion: Μυρτώ Τζίμα
Μουσική: Γιάννης Βεσλεμές / Title Animation: Ειρήνη Βιανέλλη
Μίξη Ήχου: Σωτήρης Λάσκαρης - Open Studio Post
Διόρθωση Χρώματος: Γιώργος Κολιός / Βοηθός Σκηνοθέτη: Ελένη Ζεντέφη
Έρευνα αρχειακού υλικού: Νιόβη Αναζίκου / Βοηθός Παραγωγής: Κατερίνα Καραβία / Μετάφραση και Υποτιτλισμός: Εβίτα Λύκου
Ενοικίαση Εξοπλισμού: RentPhotoVideo
DCP: Authorwave / Οργάνωση Παραγωγής: Thunderbird Productions
Onassis Documentaries: Για όλα όσα έχουν σημασία
Το Onassis Culture ανοίγει τον διάλογο ανάμεσα στον κόσμο που ζούμε και στους κόσμους που θέλουμε να ζήσουμε. Μέσα από μια σειρά νέων ντοκιμαντέρ ερχόμαστε κοντά σε θέματα που μας αφορούν, με το βλέμμα στην ατομική και συλλογική πραγματικότητα, σε προσωπικές ιστορίες που αξίζει να ειπωθούν, σε όνειρα, εμπειρίες και νέες αφηγήσεις.
Τα Onassis Documentaries μας μεταφέρουν την εύθραυστη πραγματικότητα της εφηβείας (Girlhood, 2021), τη δύναμη του λόγου και της δημοκρατίας (Democracy Is Coming, 2024), τη σημασία του να σπας τη σιωπή σου (TACK, 2024), την επιθυμία του ανθρώπου να πετάξει (Birds or How to Be One, 2020), την πολυπλοκότητα της καλλιτεχνικής δημιουργίας (Η Καρδιά του Ταύρου, 2025), την ιστορία της αθηναϊκής πολυκατοικίας και της ανοικοδόμησης της πόλης μέσα από τη ζωή των ανώνυμων λαϊκών ανθρώπων της αντιπαροχής (Χτίστες, νοικοκυρές και η οικοδόμηση της σύγχρονης Αθήνας, 2021), έναν φόρο τιμής στις γυναίκες που καθαρίζουν τις πόλεις του κόσμου (Clean Cities, 2021), τις σύγχρονες οικογένειες (Mommies, 2023), τις αλβανικές ρίζες και την ελληνική ζωή που διαμορφώνουν μια νέα αίσθηση του ανήκειν (ΚΑΙ ΕΛ ΚΑΙ ΑΛ, 2025).
Καθημερινοί ήρωες και ηρωίδες από κάθε σημείο του κόσμου –από την Αθήνα ως τη Χιλή και από τη Νέα Υόρκη ως την Κωνσταντινούπολη– μιλούν ανοιχτά και παίρνουν θέση απέναντι στα ζητήματα του «εδώ και τώρα». Με τη δύναμη της εικόνας και την αλήθεια της φόρμας του ντοκιμαντέρ, ταξιδεύουμε, νιώθουμε, αμφισβητούμε και τελικά ερχόμαστε κοντά στη δική μας πραγματικότητα, στον κόσμο που επιλέγουμε να ζήσουμε.