Ο Γιάννης Τσιμτσέλης σκηνοθετεί την πρώτη του οικογενειακή χριστουγεννιάτικη ταινία με τίτλο «Κουραμπιέδες από χιόνι» και μαζί με τους συντελεστές μιλούν στο iefimerida.gr, σε ένα διάλειμμα από τα γυρίσματα, στο μαγευτικό Τσεπέλοβο.
Το γραφικό Τσεπέλοβο, που ανήκει στο σύμπλεγμα των Ζαγοροχωρίων, είναι το μέρος που επέλεξε ο Γιάννης Τσιμιτσέλης για να αφηγηθεί μια ιστορία αλλιώτικη από τις άλλες, φτιαγμένη με «κουραμπιέδες από χιόνι» και πασπαλισμένη με μπόλικη αγάπη.
Αφορμή στάθηκε μια εικόνα όπου ο ηθοποιός μαζί με την 8χρονη κόρη του, Εύα, παρακολουθούσαν μια χριστουγεννιάτικη ταινία. Η σκέψη τρύπωσε στο μυαλό του και φτάνοντας στο σήμερα τον βρίσκουμε να αναλαμβάνει για πρώτη φορά τη σκηνοθεσία μιας χριστουγεννιάτικης οικογενειακής ιστορίας -κάτι που δεν έχει γίνει ξανά.
Οι «Κουραμπιέδες από χιόνι» είναι μια τρυφερή κωμική ιστορία που ξεκινάει να εκτυλίσσεται μια Πρωτοχρονιά με πρωταγωνιστή τον ζαχαροπλάστη του χωριού, έχοντας στην παρέα του τέσσερα παιδάκια. Το σενάριο έχει την υπογραφή των Θανάση Παπαθανασίου - Μιχάλη Ρέππα, οι οποίοι επιστρέφουν έπειτα από πολλά χρόνια απουσίας στον κινηματογράφο, και των Χάρη και Αγνής Χιώτη. Στον ρόλο του ζαχαροπλάστη θα δούμε τον Αλέξανδρο Αντωνόπουλο, όπου τον πλαισιώνουν τα παιδιά Σπύρος Ντούγιας, Αριάδνη Βελλή, Στρατής Ζαχαρής και Στέλλα Μουρίκη, ενώ το cast συμπληρώνουν οι Κατερίνα Γερονικολού, Μελέτης Ηλίας, Νικολέτα Βλαβιανού, Μαίρη Σταυρακέλλη, Πάνος Σταθακόπουλος και ο Μιχάλης Ρέππας ως αστυνομικός και Κάπτεν Χουκ. Σε guest εμφάνιση οι Σοφία Φαραζή και Κατερίνα Τσάβαλου.
Αυτή την περίοδο, στο γραφικό Τσεπέλοβο επικρατεί μια γλυκιά αναστάτωση, καθώς πραγματοποιούνται τα γυρίσματα της νέας ταινίας -θα κυκλοφορήσει 14 Δεκεμβρίου από τη Village στους κινηματογράφους. Στα ήσυχα σοκάκια του χωριού και στην κεντρική πλατεία που κυριολεκτικά είναι σαν σκηνικό ταινίας επικρατούν γέλια, παιδικές φωνές, ενώ τα γυρίσματα είναι πολύωρα και κάτω από δύσκολες καιρικές συνθήκες. Όπως μας είπαν οι συντελεστές, ανέβηκαν στο χωριό για να ολοκληρωθούν τα ανοιξιάτικα γυρίσματα της ταινίας και ο καιρός παραμένει φθινοπωρινός.
Σε ένα διάλειμμα από τα κινηματογραφικά γυρίσματα, στο Τσεπέλοβο, το iefimerida.gr συνομίλησε με τους συντελεστές της ταινίας και μάθαμε όλες τις λεπτομέρειες: πώς ξεκίνησε η ιδέα για μια οικογενειακή ιστορία, την επιθυμία του Γιάννη Τσιμτσέλη να κάνει μια ταινία με τον Αλέξανδρο Αντωνόπουλο και ένα παιδάκι (προέκυψαν τελικά τέσσερα), αλλά και πώς είναι οι ηθοποιοί να συμπρωταγωνιστούν με μικρά παιδιά.
Γιάννης Τσιμιτσέλης: «Στην κόρη μου αρέσει που η ιστορία έχει μέσα τον Αϊ-Βασίλη και χιόνια»
Ποια ήταν η αφορμή για να κάνεις την ταινία «Κουραμπιέδες από χιόνι»;
Μετά την ταινία «Για πάντα» που είχα κάνει τη παραγωγή είχα σκοπό να ξανά κάνω κινηματογράφο γιατί μου αρέσει όλη η διαδικασία. Εκεί που σκεφτόμουν και συζητούσα με τον εαυτό μου αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι θεματικό. Αναρωτιόμουν τι ήθελα να δω ως θεατής. Μια ημέρα που ήμουν με την κόρη μου, Εύα, και βλέπαμε μια χριστουγεννιάτικη ταινία, νομίζω το «Μόνος στο σπίτι» και τότε σκέφτηκα να κάνω μια τρυφερή χριστουγεννιάτικη κωμωδία. Βρήκα την Αγνή και τον Χάρη Χιώτη, δύο συναδέρφους που γράφουν, τους έδωσα τη βασική σκαλέτα, στη πορεία μίλησα με Ρέππα-Παπαθανασίου τους είπα την ιδέα μου και τους ενδιέφερε να εμπλακούν πάρα πολύ. Γίναμε μια πεντάδα να συζητάμε για το σενάριο. Έχει γραφτεί μια πολύ ωραία ιστορία, τρυφερή με χιούμορ και πλέον είμαστε στα Ζαγοροχώρια για τα τελικά γυρίσματα. Δημιουργήσαμε τον καμβά και τώρα ζωγραφίζουμε..
Πώς προέκυψε η σκηνοθεσία;
Εκτός του ότι για μένα είναι ένα προσωπικό στοίχημα, μου αρέσει να δοκιμάζω πράγματα στο χώρο μου. Στα 23-24 χρόνια που δουλεύω ως ηθοποιός έχω πάρει πράγματα κι έχω συνεργαστεί με εξαιρετικούς επαγγελματίες οπότε έχω τα εφόδια για να μπορέσω να εφαρμόσω πράγματα προσθέτοντας τη προσωπική μου πινελιά σε σχέση με το γούστο και την οπτική. Προς το παρόν είμαι ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα γιατί είναι αυτό ακριβώς που θέλω να βγει. Το θέμα είναι στο τέλος να ταυτιστεί η δική μου άποψη με το κοινό γιατί είναι ο τελικός κριτής και όχι εγώ. Πάντως, ανεξάρτητα από το κοινό, ήθελα να κάνω μια ταινία που να με εκφράζει και να έχει μέσα τη προσωπική μου ματιά.
Τώρα που άνοιξες το κεφάλαιο σκηνοθεσία, είναι στα άμεσα σχέδιά σου να το ξανακάνεις;
Δεν το ξέρω, εγώ χρόνια τώρα ηθοποιός προσπαθώ να γίνω, δεν είπα μια ημέρα αλλάζω ρότα. Ήθελα να δοκιμαστώ στη σκηνοθεσία να δω αν μπορώ να τα καταφέρω, να προσφέρω κάτι διαφορετικό ή αν θα κάνω μια από τα ίδια. Έχω αυτοπεποίθηση σε αυτό που κάνω και έχω την εντύπωση πως ξέρω πολύ καλά τι θέλω να κάνω ακριβώς.
Συνομιλώντας με τους Ρέππα - Παπαθανασίου διαπίστωσα τη μεγάλη αγάπη που έχεις για τον Αλέξανδρο Αντωνόπουλο. Θέλεις να συνεργάζεσαι συνέχεια μαζί του;
Πάντα θέλω να δουλεύω με τον Αλέξανδρο, θεωρώ πως έχουμε απίστευτη επικοινωνία και η σχέση μας είναι πατέρα - γιου. Έχω χάσει τον μπαμπά μου, οπότε έχω μεταγραφή πατέρα. Επικοινωνούμε μεταξύ μας με κλειστά μάτια και έχουμε γαλουχηθεί με το χιούμορ Ρέππα- Παπαθανασίου. Επιπλέον, από Σεπτέμβρη θα παίζουμε μαζί με τον Αλέξανδρο, σε έργο των παιδιών, στο θέατρο Πειραιώς 131. Περνάω πολύ κακά μαζί του, μαθαίνω, τον εκτιμώ αφάνταστα πρώτα ως άνθρωπο γιατί έχει μια απίστευτη ψυχή και είναι εξαιρετικός επαγγελματίας.
Πώς είναι που σκηνοθετείς παιδιά; Έχεις καταφέρει να τα βάλεις σε τάξη;
Ως σκηνοθέτης από την μία θέλω να τα πάρω αγκαλιά κι από την άλλη η κατάσταση είναι δύσκολη. Όταν είναι ένα μόνο του ή δυάδα δεν υπάρχει πρόβλημα, αλλά όταν είναι όλα μαζί είναι σαν τα πυράγχας που ορμάνε. Μιλάμε για παιδάκια, 8 ετών, οπότε δεν μπορώ να έχω τις απαιτήσεις ενός επαγγελματία, αν και πολλές φορές έχουν αντιμετωπίσει το κείμενο και τις σκηνές πιο επαγγελματικά από πάρα πολύ κόσμο που έχω δει τόσα χρόνια στη δουλειά. Για αυτό πήρα παιδιά, γιατί ήθελα αυτή την παιδική αθωότητα, δεν θέλω τη πειθαρχία, αλλιώς θα έκανα τους «κουραμπιέδες στο γηροκομείο».
Πρακτικά στο γύρισμα θέλω πειθαρχία, από την άλλη θέλω να αξιοποιήσω τον αυθορμητισμό τους. Δεν είναι εύκολη η ισορροπία, όμως έχω αρκετή υπομονή που την έχω μάθει από το ψάρεμα κι επίσης έχω παιδί στην ίδια ηλικία οπότε έχω διαφορετική αντιμετώπιση από ότι θα είχα πριν δέκα χρόνια.
Πώς αντέδρασε η κόρη σου, Εύα, όταν της ανακοίνωσες πως θα κάνεις μια χριστουγεννιάτικη ιστορία για όλη την οικογένεια; Ο μπαμπάς εκπλήρωσε ένα όνειρό της;
Στην Εύα άρεσε πάρα πολύ που η ιστορία θα έχει μέσα τον Αϊ-Βασίλη, χιόνια, όλο αυτά που αρέσουν στα παιδιά. Νομίζω θα της αρέσει πολύ το αποτέλεσμα. Δεν είναι το όνειρο της κόρης μου αυτό, πιο πολύ δικό μου όνειρο, σίγουρα όμως είναι επιθυμία της.
Τελικά είσαι τόσο τολμηρός τέτοιες εποχές που όλα είναι πολύ ρευστά να κάνεις την παραγωγή ταινίας;
Κάποιος δεν πρέπει να το κάνει; Αλλιώς τι θα γίνει με τον κινηματογράφο; Θα πρέπει να βάλουμε λουκέτο σε όλες τις αίθουσες και να κάνουμε μόνο τηλεόραση κι θέατρο. Πάλι καλά που υπάρχει το θέατρο, έχουμε πολύ καλές παραστάσεις στη χώρα μας, που είναι η βάση μας. Θέλω να στηρίξω τον κινηματογράφο γιατί μου αρέσει όλη η διαδικασία. Όπως μου αρέσει πολύ η έξοδος για να δούμε ταινία στο σινεμά. Καταλαβαίνω πως η καραντίνα μας τίναξε στον αέρα κι έχουμε συμβιβαστεί με τις πλατφόρμες, οι οποίες έχουν εξαιρετικές παραγωγές, τις παρακολουθείς από τον καναπέ σου, αλλά αυτή η βραδινή βόλτα στο σινεμά να πάρεις τα pop corn, το αναψυκτικό σου να απολαύσεις ταινία, να συζητήσεις με τον φίλο σου, τη σύντροφό σου δεν πρέπει να χαθεί.
Ρέππας -Παπαθανασίου μιλούν στο iefimerida για τους «Κουραμπιέδες από χιόνι»
Το σενάριο της ταινίας «Κουραμπιέδες από χιόνι» είναι μια παραγγελία που έκανε ο Γιάννης Τσιμιτσέλης στο συγγραφικό δίδυμο, με το οποίο συνεργάζεται σταθερά από τα πρώτα του επαγγελματικά βήματα μέχρι σήμερα.
«Δεν ήταν δική μας απόφαση να γράψουμε μια οικογενειακή ιστορία, αλλά του Γιάννη Τσιμτσέλη, ο οποίος ήθελε πάρα πολύ να κάνει μια ταινία με τον Αλέξανδρο Αντωνόπουλο και ένα παιδάκι. Τελικά μέσα από το σενάριο βγήκαν τέσσερα τα παιδάκια που παίζουν στην ταινία. Ουσιαστικά πρόκειται για μια παραγγελία του Γιάννη, μάς άρεσε η ιδέα και από εκεί ξεκινήσαμε», λέει ο Θανάσης Παπαθανασίου στο iefimerida.gr.
«Όντως, η ιδέα ξεκίνησε από τον Γιάννη Τσιμιτσέλη για την αγάπη του προς τον Αλέξανδρο Αντωνόπουλο. Θυμάμαι πάντα τον Γιάννη να λέει "θα κάνω μια ταινία που θα πρωταγωνιστεί ο Αλέξανδρος και ένα παιδάκι". Οι δυο τους έχουν μια μακροχρόνια φιλία, έχουν συνεργαστεί πάρα πολλές φορές επαγγελματικά, κυρίως σε δικές μας δουλειές», προσθέτει ο Μιχάλης Ρέππας στο iefimerida.gr.
Όσο για το σενάριο; «Η ιστορία εκτυλίσσεται σέ ένα μικρό μέρος της Ελλάδας όπου οι συγκυρίες κάνουν τον ζαχαροπλάστη του χωριού να πάρει στο σπίτι του ένα παιδάκι. Συνένοχοι στο μυστικό γίνονται τα δύο εγγονάκια του και ο φίλος τους, και έτσι ξεκινούν οι περιπέτειες μέχρι να αποκατασταθεί η ισορροπία», εξηγεί ο Θανάσης Παπαθανασίου, χωρίς να θέλει να αποκαλύψει περισσότερες λεπτομέρειες.
«Σημαντικό στη συγκεκριμένη ταινία είναι πως οι μικροί θεατές θα έχουν να ταυτιστούν με τέσσερα παιδάκια. Δηλαδή, είναι τόσο έντονη η παρουσία των παιδιών που θα τα παρασύρει. Γενικά, τα παιδιά βλέπουν σειρές με ιστορίες για μεγάλους, από τις "Τρεις Χάριτες" μέχρι το "Παρά πέντε" που είχαν τεράστια απήχηση στα παιδιά. Εδώ θα έχουν ένα ακόμα λόγο να παρακολουθήσουν την ταινία, καθώς οι ήρωες είναι παιδάκια. Από την πλευρά μας έχουμε λειάνει λίγο τις γωνίες σε κάποια γεγονότα, γιατί δεν είναι σωστό σε ένα παιδί, κατά τη γνώμη μου, να του παρουσιάσεις ωμά την πραγματικότητα. Όπως έχω δει ελάχιστα στο μόνιτορ, με τον τρόπο που τη σκηνοθετεί ο Γιάννης, πρόκειται για μια πολύ καραμελωμένη ταινία», αναφέρει ο Μιχάλης Ρέππας.
Το πετυχημένο συγγραφικό δίδυμο έχει γράψει παλαιότερα μια θεατρική παιδική παράσταση και αναρωτιέμαι αν είναι διαφορετικό τόσο το γράψιμο όσο και η προσέγγιση. «Πρώτη φορά γράφουμε μια οικογενειακή ιστορία, ωστόσο δεν διαφέρει σε κάτι απλά πρωταγωνιστής είναι ένας μεγάλος κύριος, ο οποίος είναι ο ζαχαροπλάστης του χωριού και τέσσερα παιδάκια. Δηλαδή, δεν είναι κωμωδία ή δράμα, όπως έχουμε κάνει το "Safe sex" ή το "Οξυγόνο". Πριν λίγα χρόνια, το 2015, είχαμε κάνει παιδικό θέατρο και ομολογώ πως μας άρεσε πάρα πολύ η διαδικασία», απαντά ο Θανάσης Παπαθανασίου.
«Ο τρόπος γραψίματος είναι διαφορετικός, δεν το συζητώ, ωστόσο η δομή μας είναι η κλασική, αυτή η κοινή που έχουμε και είναι ευδιάκριτη στις κωμωδίες και τα δραματικά μας, το λεξιλόγιο και η θεματολογία είναι εντελώς διαφορετικά. Θέλω να ευχαριστήσω πολύ τον Γιάννη Τσιμτσέλη που μας έδωσε την ευκαιρία να γράψουμε κάτι πολύ-πολύ τρυφερό που σίγουρα με τον Θανάση δεν θα σκεφτόμασταν από μόνοι μας να δημιουργήσουμε. Στην ερώτησή σου αν κάτι με δυσκόλεψε, θα απαντήσω πως κάθε ιστορία έχει τη δυσκολία της για να καταφέρεις να παρασύρεις τον θεατή μέσα στο παραμύθι και να του κρατήσεις το ενδιαφέρον. Τα παιδιά δεν είναι δύσκολο κοινό -απλά είναι διαφορετικό», μου εξηγεί ο Μιχάλης Ρέππας.
Στους «Κουραμπιέδες από χιόνι» ο Μιχάλης Ρέππας κρατάει ένα διπλό ρόλο επιστρέφοντας ξανά στον κινηματογράφο. «Υποδύομαι τον αστυνομικό του χωριού που στα μάτια των παιδιών είμαι ο Κάπτεν Χουκ. Ο ζαχαροπλάστης έχει πει σε όλα τα παιδάκια πως έχει έρθει στο χωριό ο Κάπτεν Χουκ και μπορεί να τα αρπάξει. Οπότε ο "Τάσος", που είναι ο αστυνομικός, στα μάτια των παιδιών είναι ο Κάπτεν Χουκ. Έτσι εγώ έχω βρεθεί να παίζω με δύο στολές και αυτό δεν ήθελα να το χάσω με τίποτα», εξηγεί ο ίδιος.
Πώς είναι να παίζει και να συναναστρέφεται με παιδάκια; «Υπέροχο, τρυφερό και ταυτόχρονα είναι ένας πονοκέφαλος. Θεωρώ πολύ δύσκολο να είσαι γονιός, δεν μπορώ να περιγράψω αυτή τη μεταφυσική τάξεως αγάπη που φέρνει γαλήνη, αλλά είναι απίθανο το βάσανο, η φροντίδα τους και μπορούν να γίνουν αφόρητα», λέει ο Μιχάλης Ρέππας, με τον Θανάση Παπαθανασίου να προσθέτει: «Απ' ό,τι καταλαβαίνω, τα παιδιά είναι ευχάριστοι συνεργάτες αλλά και λίγο δύσκολοι».
Οι «Κουραμπιέδες από χιόνι» φέρουν την υπογραφή στο σενάριο των Ρέππα- Παπαθανασίου, οι οποίοι επανέρχονται στον κινηματογράφο έπειτα από αποχή πολλών χρόνων. «Τώρα που μας το λέτε έχετε δίκιο. Αν θυμάμαι καλά, η τελευταία μας ταινία ήταν το 2008. Ενδιάμεσα προσπαθήσαμε να κάνουμε ταινίες, μόνο που δεν ευδοκίμησε. Ο κινηματογράφος περνάει μεγάλη κρίση, πλέον, που έχουν βγει τόσες πλατφόρμες», υποστηρίζει ο Θανάσης Παπαθανασίου.
«Αν δεν μας θέλει ο κινηματογράφος πώς θα κάνουμε; Τα τελευταία χρόνια ήταν δύσκολα για όλους μας. Δεν ξέρω αν μου είχε λείψει ο κινηματογράφος γιατί αν κάτι δεν μπορώ να το έχω είμαι έτσι φτιαγμένος που δεν μου λείπει. Σαν να επιμένεις σε μια ερωτική σχέση που ο άλλος δεν σε θέλει...», σχολιάζει ο Μιχάλης Ρέππας.
Στην ταινία οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί για τον Γιάννη Τσιμιτσέλη και τον Μιχάλη Ρέππα, καθώς αυτή τη φορά ο πρώτος έχει αναλάβει τη σκηνοθεσία και ο δεύτερος, εκτός από σεναριογράφος, είναι και ηθοποιός. Είναι ο Ρέππας αυστηρός κριτής; «Του έχω απόλυτη εμπιστοσύνη. Μάλιστα κάποιοι από φιλικό περιβάλλον σχολίασαν ότι θα πάω να επιβλέπω, αλλά δεν επιβλέπω καθόλου. Ρίχνω καμιά ματιά στο μόνιτορ, αλλά πιστεύω πως έχει κάνει σωστές επιλογές. Περιμένω να δω το πρώτο μοντάζ και αν χρειαστεί θα πω την άποψή μου -μέχρι εκεί, γιατί του έχω εμπιστοσύνη. Ο Γιάννης φαινόταν από τότε που τον πρωτογνώρισα ότι είναι ένα παιδί διαφορετικό από τα άλλα, η ομορφιά του είναι το τελευταίο που θα μπορούσες να υπολογίσεις στα προσόντα του. Επιπλέον, με εντυπωσιάζει ο τρόπος που αγαπάει τον Αλέξανδρο Αντωνόπουλο και πόσο αφοσιωμένος του είναι καλλιτεχνικά. Αφού λέω εγώ τόσα χρόνια φίλος με τον Αλέξανδρο δεν του έχω βγάλει τόσο ωραία εικόνα, ούτε τον έχω αντιμετωπίσει με τόση τρυφερότητα όπως ο Γιάννης. Καταπληκτικό παιδί, φιλότιμο, τίμιο, πολύ συναισθηματικό και ταυτόχρονα τρομερά ορθολογιστής».
Αλέξανδρος Αντωνόπουλος: «Ο Γιάννης Τσιμιτσέλης είναι το παιδί που δεν έχω»
Στους «Κουραμπιέδες από χιόνι» ο Αλέξανδρος Αντωνόπουλος είναι ο ζαχαροπλάστης του χωριού και ένας γλυκύτατος παππούς δύο αξιολάτρευτων παιδιών. «Υποδύομαι έναν καλοκάγαθο παππού ζαχαροπλάστη, όπου η κόρη του έχει δύο μικρά παιδιά, και λόγω συγκυριών βρίσκομαι να κρύβω ένα παιδάκι, με συνένοχους τα άλλα τρία. Συμβαίνουν διάφορα κωμικά πράγματα όταν τους αναφέρει πως έχει έρθει στο χωριό ο Κάπτεν Χουκ και κλέβει παιδάκια, και έτσι μόλις βλέπουν τον αστυνομικό παθαίνουν πανικό. Πρόκειται για υπέροχη δουλειά που έχει ετοιμάσει ο Γιάννης».
Τονίζοντας την εκπληκτική σχέση που μου έχουν περιγράψει οι υπόλοιποι συντελεστές μεταξύ του Αλέξανδρου και του Γιάννη, ο πρώτος απαντάει: «Μου το έλεγε χρόνια πως θα κάνει μια τέτοια ταινία με μένα και ένα παιδάκι -και να που πραγματοποιήθηκε η επιθυμία του. Ο Γιάννης είναι το παιδί που δεν έχω. Δεν το συζητώ πως αν είχα παιδί θα ήθελα να είναι εκείνος. Υπέροχος φίλος και συνεργάτης».
Πώς του φαίνεται που παίζει μαζί με παιδάκια; «Παίρνω ζωή από τα παιδάκια. Το χειμώνα έπαιζα στη "Μελωδία της Ευτυχίας" με επτά και τώρα με τέσσερα -όλη η σεζόν με βρήκε ανάμεσα σε παιδιά. Περνάς υπέροχα μαζί τους και ταυτόχρονα είναι μεγάλος πονοκέφαλος. Αυτά που έχουμε στην ταινία είναι 8 χρονών και όλη την ώρα είναι στη πρίζα δεν τελειώνει ποτέ η μπαταρία τους. Βέβαια έχουν αρχίσει να πειθαρχούν. Όμως είναι ατίθασα, τα έχουν βρει μεταξύ τους, κάνουν πολύ παρέα και παίζουν συνέχεια. Δεν σταματάει το παιχνίδι, το κυνηγητό, τα αστεία».
Ο ίδιος πώς είναι τώρα που ακολουθεί τις σκηνοθετικές οδηγίες του Γιάννη Τσιμιτσέλη; «Χαίρομαι πάρα πολύ. Γνωριζόμαστε από τότε που ήταν 19 ετών και έχει διαγράψει μια απίστευτη πορεία. Ένα παιδάκι από το Κυρονέρι Μεσολογγίου έχει καταφέρει να φτάσει τόσο ψηλά. Ο Γιάννης είναι ικανός για όλα και έχει μια απίστευτη ψυχραιμία. Στα γυρίσματα δημιουργούνται διάφορα προβλήματα κι εκείνος δεν χάνει τη ψυχραιμία του. Από ότι φαίνεται έχει πολύ ωραίες ιδέες, είναι ευφάνταστος κι έχεις την εντύπωση πως δεν είναι η πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα. Σε όλα αυτά συμβάλλει η πείρα του -όλα αυτά τα χρόνια έχει ασχοληθεί με το σινεμά, την τηλεόραση και το θέατρο».
Κατερίνα Γερονικολού: «Είμαι πάρα πολύ περήφανη για τον Γιάννη»
Βρίσκεσαι στο Τσεπέλοβο στα γυρίσματα της ταινίας. Ποιο ρόλο υποδύεσαι;
Είμαι η Αλίκη, δασκάλα στο χωριό, κόρη του ζαχαροπλάστη και έχω δύο παιδάκια. Δεν μπορώ να πω πολλά πράγματα, όμως πρόκειται για μια τρυφερή οικογενειακή ιστορία με πολύ γέλιο και συγκίνηση. Παρόλο που τώρα βρισκόμαστε στα γυρίσματα και δεν έχουν ολοκληρωθεί ανυπομονώ να τη δω στις αίθουσες ως θεατής.
Η βασική ιδέα ήταν του Γιάννη Τσιμιτσέλη που όταν έρχονται Χριστούγεννα έχει την ανάγκη να πάει με την κόρη του σινεμά να δουν κλασικές χριστουγεννιάτικες ταινίες, αλλά με ελληνικό σενάριο δεν υπάρχουν. Κάθε χρόνο βλέπουμε με νοσταλγία ξανά κι ξανά κλασικές χριστουγεννιάτικες ταινίες που μάς προκαλούν ποικίλα συναισθήματα κι αυτή ήταν η αφορμή για να δημιουργηθούν οι «Κουραμπιέδες από χιόνι».
Πώς είναι να παίζεις μαζί με παιδιά;
Υπάρχουν δυσκολίες επειδή τα παιδιά το θεωρούν παιχνίδι όλο αυτό, δεν το βλέπουν ως δουλειά και αισθάνονται πως βρίσκονται σε διακοπές σε σημείο που δεν θέλουν να επιστρέψουν πίσω στην Αθήνα, αλλά το κλίμα είναι τόσο όμορφο.
Με τον Σπύρο Ντούγια έχω παίξει στο «Αν ήμουν πλούσιος», όταν έκανα τη μαμά του, από εκεί ξεκίνησε ο ίδιος, τον ξέρω πολλά χρόνια κι έχουμε κρατήσει επαφές μιλάμε για ευχές μέσα στις γιορτές, στα γενέθλια του, ξέρω πολύ καλά τους γονείς του και τώρα γνώρισα και τους γονείς των άλλων παιδιών. Επίσης, ο Στρατής είναι ανιψιός του Γιάννη και στην προηγούμενη ταινία στο «Για πάντα» είχε παίξει μαζί μας σε 2- 3 σκηνές. Πραγματικά το κλίμα είναι πολύ οικογενειακό και είμαστε 15 ώρες μαζί την ημέρα από τα γυρίσματα, τις ώρες του φαγητού, στο ξενοδοχείο. Ακούγεται κλισέ αλλά όταν υπάρχει καλό κλίμα είναι κάτι μεταξύ γυρίσματος και παιδικής χαράς.
Αυτή τη φορά ο Γιάννης Τσιμιτσέλης σε σκηνοθετεί. Πώς σου φαίνεται;
Είμαι πάρα πολύ περήφανη για τον Γιάννη και έχω την εντύπωση πως ήταν έτοιμος από καιρό, αν και προσωπικά δεν το είχα αντιληφθεί. Δηλαδή, όταν μου ανακοίνωσε πως δεν θα παίξει, αλλά θα τη σκηνοθετήσει, εξεπλάγην. Δεν το είχα καταλάβει μέχρι τότε, αλήθεια. Επειδή, εξαρχής, η ιδέα είναι δική του, θεωρώ πως είχε ανάγκη να αναλάβει τη σκηνοθεσία της ταινίας. Προς τιμήν του δεν παίζει για να είναι πραγματικά πάνω από την ταινία. Χαίρομαι πάρα πολύ γιατί είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα για τον ίδιο και πιστεύω πάρα πολύ αυτή την ταινία. Επιπλέον, είναι κάτι εντελώς καινούργιο για το ελληνικό σινεμά, μιας και δεν έχει γίνει κάτι αντίστοιχο.