Στις κινηματογραφικές πρεμιέρες της εβδομάδας η Τζένιφερ Λόπεζ δίνει το «Φιλί της γυναίκας Αράχνης» ενώ ένα σημαντικό κεφάλαιο της ζωής του Μπρους Σπρίνγκστιν μεταφέρεται στη μεγάλή οθόνη.
Ο Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος μάς ταξιδεύει στα ορεινά χωριά της Πίνδου, ενώ ο Χάρις Ντίκινσον δοκιμάζει τις δυνάμεις του για πρώτη φορά πίσω από την κάμερα, στις πρεμιέρες της Πέμπτης 23 Οκτωβρίου.
Οι κινηματογραφικές πρεμιέρες της Πέμπτης 23 Οκτωβρίου
Το Φιλί της Γυναίκας Αράχνης (Kiss of the Spider Woman)
Σκηνοθεσία: Μπιλ Κόντον
Παίζουν: Ντιέγκο Λούνα, Τονάτιου, Τζένιφερ Λόπεζ
Περίληψη: Ο Βαλεντίν και ο Μολίνα μοιράζονται το ίδιο κελί και δημιουργούν έναν απρόσμενο δεσμό, καθώς ο Μολίνα αφηγείται την πλοκή ενός μιούζικαλ με πρωταγωνίστρια την αγαπημένη του ντίβα. Οι δυο άντρες, εχθρικοί στην αρχή, αρχίζουν να ονειρεύονται και ξεφεύγουν από την ταπείνωση του εγκλεισμού.
Ο οσκαρικός Μπιλ Κόντον («Σικάγο») καταπιάνεται με ένα μεγάλο έργο της λατινοαμερικανικής λογοτεχνίας και κινηματογραφικής μνήμης: το εμβληματικό μυθιστόρημα του Μανουέλ Πουίγκ
Λίγο πριν από την πτώση της δικτατορίας στην Αργεντινή, το 1983, δύο άνδρες συλλαμβάνονται και οδηγούνται στις φυλακές. Ο ένας, ο Βαλεντίν, είναι πολιτικός κρατούμενος. Ο άλλος, ο Μολίνα, ένας ομοφυλόφιλος, απολιτίκ άνδρας, που διεκδικεί απλώς το δικαίωμα να ζει, όπως εκείνος επιθυμεί. Η συνύπαρξή τους στο ίδιο κελί ξεκινά με σύγκρουση, όμως η κοινή τους ανάγκη να αποδράσουν από την ασφυκτική πραγματικότητα και τον φόβο του θανάτου τούς φέρνει κοντά. Η μεταμόρφωση της σχέσης τους ξεκινά, όταν ο Μολίνα αφηγείται μια από τις αγαπημένες του ταινίες, στην οποία η πρωταγωνίστρια –μια φαντασιακή εκδοχή του ίδιου του εαυτού του– έρχεται αντιμέτωπη με μια κατάρα από το παρελθόν. Όταν ο διευθυντής των φυλακών προσπαθεί να χρησιμοποιήσει τον Μολίνα για να αποσπάσει πληροφορίες από τον Βαλεντίν, προσφέροντάς του ως αντάλλαγμα την αποφυλάκισή του, τα πράγματα παίρνουν μια απρόσμενη τροπή.
Η παλαιότερη κινηματογραφική μεταφορά του Έκτορ Μπαμπένκο, που χάρισε στον Γουίλιαμ Χερτ το Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του ως Μολίνα, αποτελεί αναμφίβολα σημείο αναφοράς, όπως και το θεατρικό μιούζικαλ, σε διασκευή του Τέρενς ΜακΝάλι, μουσική του Τζον Κάντερ και στίχους του Φρεντ Εμπ, που απέσπασε το 1993 επτά βραβεία Τόνι από έντεκα συνολικά υποψηφιότητες.
Ο Κόντον επιλέγει να εστιάσει στο πώς η μιζέρια ενός κελιού μεταμορφώνεται μέσα από την αφήγηση και τη μαγεία του technicolor. Η κινηματογραφική του ματιά αντλεί από τα μιούζικαλ και τη χρυσή εποχή του Χόλιγουντ, επιχειρώντας να εξισορροπήσει την ωμή πραγματικότητα με την φαντασία. Το μουσικοχορευτικό κομμάτι, όπου η Τζένιφερ Λόπεζ λάμπει ως παλιά ντίβα του σινεμά, είναι άψογα ενορχηστρωμένο, φαντασμαγορικό· ένα πραγματικό οπτικό όνειρο, που λειτουργεί ως αντιστάθμισμα στη βίαιη, σκληρή καθημερινότητα. Ίσως αυτός ο ρόλος επιστρέψει στη Λατίνα σταρ τη χαμένη της αίγλη από προηγούμενες κινηματογραφικές της εμφανίσεις. Επιπλέον, οι τραγουδιστικές της επιδόσεις δεν ήταν ποτέ καλύτερες —γεγονός που θα μπορούσε να την οδηγήσει σε μια οσκαρική υποψηφιότητα.
Ο Κόντον δεν παραλείπει να επενδύσει και στο ρομαντικό στοιχείο της ιστορίας. Η τρυφερή ομοφυλοφιλική σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στους δύο κρατούμενους αποδίδεται με ευαισθησία, προτείνοντας ότι το φύλο αποτελεί ένα κοινωνικό κατασκεύασμα, και ότι η αγάπη, στην πιο αληθινή και αυθεντική της μορφή, δεν έχει ανάγκη από ταμπέλες.
Ωστόσο, σε σχέση με την ταινία του Μπαμπένκο, η εκδοχή του Κόντον υστερεί στο πολιτικό επίπεδο. Η θεματική της καταστολής και της πολιτικής βίας μοιάζει να περνά σε δεύτερο πλάνο. Ο σκηνοθέτης δείχνει να ενδιαφέρεται λιγότερο για το ιστορικό και πολιτικό πλαίσιο της δικτατορίας και περισσότερο για την προσωπική αφήγηση, οδηγώντας έτσι το έργο σε ένα μελοδραματικό φινάλε. Η αλληγορία της «Γυναίκας της Αράχνης», που στο μυθιστόρημα και στην πρώτη κινηματογραφική μεταφορά λειτουργεί ως σχόλιο πάνω στην καταπίεση και τη χειραγώγηση, εδώ θυσιάζεται στις απαιτήσεις μιας υπερπαραγωγής. Έτσι, το βαθύτερο μήνυμα για τη θυσία που απαιτεί η κοινωνική αλλαγή, θολώνει μέσα σε ένα θεαματικό περιτύλιγμα.
Όσον αφορά στις ερμηνείες, ο Ντιέγκο Λούνα δεν καταφέρνει να αποδώσει το βάρος ενός διανοούμενου με όραμα, ενώ ο Τονατιού αποδίδει μεν με ευαισθησία την queer ταυτότητα του Μολίνα, δεν αγγίζει όμως την τραγική διάσταση ενός σύνθετου χαρακτήρα, που δεν γνωρίζει απλώς την αγάπη, αλλά βιώνει μια εσωτερική χειραφέτηση.
Springsteen: Deliver Me From Nowhere
Σκηνοθεσία: Σκοτ Κούπερ
Παίζουν: Τζέρεμι Άλεν Γουάιτ, Τζέρεμι Στρονγκ, Στίβεν Γκρέιχαμ, Oντέσα Γιανγκ
Περίληψη: Λίγο μετά από την επιτυχία του «The River» και πριν εκτοξευθεί με το «Born in the USA», o Mπρους Σπρίνγκστιν αποσύρεται από τον θόρυβο, κλείνεται στο σπίτι και τον εαυτό του και ηχογραφεί το πιο ωμό, πονεμένο, ειλικρινές άλμπουμ του. Αυτή είναι η ιστορία του «Nebraska» και των τραυμάτων, που το ενέπνευσαν.
Έφτασε και η ώρα του Μπρους Σπρίνγκστιν να αποκτήσει τη δική του κινηματογραφική βιογραφία, η οποία, όπως και ο ίδιος, προτιμά την ειλικρίνεια από το θέαμα.
Κολτς Νεκ, 1981. Λίγο μετά τη sold-out περιοδεία του «The River», ο Μπρους Σπρίνγκστιν επιστρέφει στο σπίτι του στο Νιου Τζέρσεϊ και βυθίζεται στο σκοτάδι. Δεν ξέρει πώς να διαχειριστεί την απότομη δόξα, δεν ξέρει πώς να βάλει όρια στη δισκογραφική του εταιρεία, δεν ξέρει πώς να παλέψει με τα φαντάσματα του παρελθόντος. Η δύσκολη σχέση με τον κακοποιητικό πατέρα του, Ντάγκλας, και το αίσθημα πως δεν κατάφερε ποτέ να γίνει αυτό που εκείνος ήθελε, παραμένουν μια πληγή που δεν κλείνει.
Κι ενώ ετοιμάζει έναν δίσκο που περιλαμβάνει μελλοντικές του επιτυχίες, όπως το «Born in the USA», το «I’m on Fire» και το «Glory Days», αποφασίζει να τον αφήσει στην άκρη και να κυκλοφορήσει ένα απολύτως προσωπικό άλμπουμ: το «Nebraska». Κλείνεται λοιπόν στην κρεβατοκάμαρά του, με τις ακουστικές κιθάρες και τη φυσαρμόνικά του, και ηχογραφεί ακατέργαστα, χειροποίητα. Κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, επιβάλλει στην εταιρεία να κυκλοφορήσει τα κομμάτια που τον εκφράζουν, αρνούμενος κάθε διαφήμιση ή περιοδεία, ενώ ταυτόχρονα έρχεται αντιμέτωπος με τον εαυτό του — και με την κατάθλιψη.
Σε αυτό το ταξίδι αυτογνωσίας, θυσιάζει τον δεσμό του με μια γυναίκα που δεν έγινε σύντροφός του, αλλά τον βοήθησε να δει καθαρά τι του συνέβαινε. Με εξομολογητική διάθεση, ίσως και ως μια απόπειρα να ζητήσει συγγνώμη από αυτή την παλιά αγάπη, και ταυτόχρονα να στείλει ένα μήνυμα για την κατάθλιψη —που μπορεί τελικά να μας κάνει πιο δυνατούς— ο Σπρίνγκστιν εμπιστεύεται τον Σκοτ Κούπερ («Crazy Heart», «Σκουριασμένη Πόλη», «Ανίερη Συμμαχία») για μια ανορθόδοξη μουσική βιογραφία.
Το σενάριο, που βασίζεται στο βιβλίο «Deliver me from nowhere» του Γουόλτερ Ζέινς υπογράφει μεταξύ άλλων και ο Τέρενς Μάλικ, του οποίου η ταινία «Badlands» υπήρξε πηγή έμπνευσης για τον Σπρίνγκστιν την εποχή του «Nebraska». Ο Κούπερ, αποφεύγοντας τις συνήθεις υπερβολές των μουσικών βιογραφιών, επιλέγει να εστιάσει στην εσωτερική πάλη του ήρωά του. Αντί για τις μεγάλες δραματικές εξάρσεις, σκηνοθετεί ένα χαμηλότονο οδοιπορικό ενός ανθρώπου που παλεύει με το θηρίο της κατάθλιψης παρά έναν καταραμένο σταρ.
Ο Τζέρεμι Άλεν Γουάιτ, βραβευμένος με Emmy για το «The Bear», ερμηνεύει τον Σπρίνγκστιν με εσωτερικότητα και καταφέρνει να ενσαρκώσει το τραύμα όχι μόνο ενός ατόμου, αλλά ολόκληρων γενεών που αναγνώρισαν στη φωνή του «The Boss» κάτι από τον εαυτό τους.
Αχινός (Urchin)
Σκηνοθεσία: Χάρις Ντίκινσον
Παίζουν: Φρανκ Ντίλαν, Νταϊάν Άξφορντ, Μουράτ Ερκέκ, Μο Χασίμ, Καρίνα Χιμτσούκ, Χάρις Ντίκινσον
Περίληψη: Ο Μάικ, νεαρός ναρκομανής που ζει στους δρόμους του Λονδίνου, αποφυλακίζεται υπό όρους και έχει μια ευκαιρία να βρει στέγη και δουλειά. Η αυτοκαταστροφική του φύση όμως του βάζει διαρκώς εμπόδια.
Σκηνοθετικό ντεμπούτο του ηθοποιού Χάρις Ντίκινσον, που απέσπασε το βραβείο ανδρικής ερμηνείας για τον εξαιρετικό Φρανκ Ντίλαν, στο τμήμα «Ένα Κάποιο Βλέμμα» του Φεστιβάλ Καννών, καθώς και Μνεία στις «Νύχτες Πρεμιέρας».
Ο Μάικ, τοξικομανής, αυθάδης και αλαζόνας, ζει άστεγος στους δρόμους του Λονδίνου, και προσπαθεί να επιβιώσει με μικροκομπίνες.. Όταν κλέβει έναν άνθρωπο που προσπαθεί να τον βοηθήσει, καταλήγει για οχτώ μήνες στη φυλακή. Τα πράγματα όμως δυσκολεύουν μετά από την αποφυλάκισή του, καθώς προσπαθεί να βρει μια κανονική δουλειά και να ξεφύγει από τον εθισμό. Προσλαμβάνεται σε ένα εστιατόριο ως βοηθός μάγειρα με τη βοήθεια της Πρόνοιας κι ενώ μικρές στιγμές ευτυχίας τον γεμίζουν δύναμη, το παρελθόν και ο εαυτός του στέκονται πάντα εμπόδιο.
Ο Χάρις Ντίκινσον (συμπρωταγωνιστής της Νικόλ Κίντμαν στο «Babygirl», αλλά και ο σταρ από το «Τρίγωνο της θλίψης») κάνει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο, ακολουθώντας τη βρετανική παράδοση των «kitchen-sink dramas», περιγράφοντας την πάλη ενός ανθρώπου κυρίως με τον εαυτό του. Με ντοκιμαντερίστικη αισθητική και σαφώς επηρεασμένος από το «Naked» του Μάικλ Μαν και το σινεμά Κεν Λόουτς, ο Ντίκινσον ξαφνιάζει με την επιλογή του.
Μπορεί η αφηγηματική του ικανότητα να έχει κενά, το χιούμορ με το οποίο προσπαθεί να μπολιάσει την ιστορία του να ακολουθεί τα χνάρια του Έστλουντ και όχι τη δική του οπτική πάνω στη ζωή, και οι προσθήκες μαγικού ρεαλισμού να μην είναι άρτιες, όμως αναμφίβολα ο Ντίκινσον δείχνει πως έχει το ταλέντο να δημιουργήσει το ενδιαφέρον πορτρέτου ενός αυτοκαταστροφικού «αχινού»και να είναι κάτι περισσότερο από ένα λαμπερό πρόσωπο.
Τα Τέρματα του Αυγούστου
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος
Περίληψη: Η ζωή στα χωριά της ορεινής Πίνδου κατά τη διάρκεια ενός θερινού τουρνουά.
Το νέο ντοκιμαντέρ του Δημήτρη Κουτσαμπασάκου.
Κάθε καλοκαίρι, στα ορεινά της νότιας Πίνδου, ένα αυτοσχέδιο τουρνουά ποδοσφαίρου δίνει ζωή στα χωριά και στους ανθρώπους της περιοχής. Η επεισοδιακή πορεία της ομάδας του Αρματολικού στο τουρνουά αποκαλύπτει το συναρπαστικό ξύπνημα μιας μικρής κοινότητας, η οποία, αν και τους περισσότερους μήνες του χρόνου είναι σχεδόν άδεια, διατηρεί ζωντανό το πνεύμα της.
Με επίκεντρο το ποδόσφαιρο — που πάντα αποτελεί αφορμή για επικούς τσακωμούς και ξέφρενους πανηγυρισμούς — η τρυφερή ματιά του Κουτσαμπασάκου («Ο Μανάβης», «Ο Ηρακλής, ο Αχελώος και η Μεσοχώρα», «Υφάντρες») καταγράφει την ιστορία ενός χωριού που ζωντανεύει το καλοκαίρι, μετά από τον λήθαργο του χειμώνα.
Ένα καλειδοσκόπιο μεγάλων και μικρών στιγμών, το αθλητικό αηυτλο ντοκιμαντέρ αποτυπώνει τη ζωή της ελληνικής επαρχίας χωρίς κριτική διάθεση ή αστική προσέγγιση. Αντίθετα, ο φακός του Έλληνα κινηματογραφιστή καταγράφει μια ιστορία αγάπης – ή και πολλές- που μένει στη μνήμη μας, όχι από νοσταλγία, αλλά από μια βαθιά ανάγκη σύνδεσης.
Η Κατάρα του Σέλμπι Οουκς (Shelby Oaks)
Σκηνοθεσία: Κρις Στάκμαν
Παίζουν: Καμίλ Σάλιβαν, Σάρα Ντερν, Μπρένταν Σέξτον Γ', Μάικλ Μπιτς, Ρόμπιν Μπάρτλετ, Κιθ Ντέιβιντ
Περίληψη: Δώδεκα χρόνια μετά από την εξαφάνιση της Ράιλι, παρουσιάστριας της viral ερευνητικής σειράς «Paranormal Paranoids», η αδελφή της Μία την ψάχνει ακόμα για να διαπιστώσει πως η έρευνά της την οδηγεί στα παιδικά τους χρόνια.
Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του κριτικού κινηματογράφου και δημοφιλούς YouTuber Κρις Στάκμαν.
Η Μία αναζητά απεγνωσμένα την αδελφή της, Ράιλι, η οποία εξαφανίστηκε κατά τη διάρκεια των τελευταίων γυρισμάτων της viral ερευνητικής σειράς της, «Paranormal Paranoids». Όταν καταπιεσμένες αναμνήσεις αρχίζουν να έρχονται στην επιφάνεια και τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και παραίσθησης θολώνουν, η Μία αναγκάζεται να αντιμετωπίσει σκοτεινά μυστικά από το παρελθόν της και τις τρομακτικές δυνάμεις που στοιχειώνουν το παρόν της.
Επηρεασμένος από το «The Blair Witch Project» και το «Lake Mungo», ο Κρις Στάκμαν συνδυάζει αριστοτεχνικά την τεχνική found footage (βίντεο που βρέθηκαν) με στοιχεία ψευδο-ντοκιμαντέρ και κλασικής αφήγησης, προσφέροντας μια τρομακτική εμπειρία. Η ταινία κατέχει τον τίτλο της Νο1 ταινίας τρόμου με τη μεγαλύτερη χρηματοδότηση μέσω crowdfunding στο Kickstarter, συγκεντρώνοντας το εντυπωσιακό ποσό των 1,4 εκατομμυρίων δολαρίων.
Chainsaw Man - Η Ταινία: Reze Arc (Chainsaw Man – The Movie: Reze Arc)
Σκηνοθεσία: Τατσούγια Γιοσιχάρα
Με τις φωνές των: Κικουνόσκε Τόγια, Τουμόρι Κουσινόκι, Ρέινα Ουέντα, Αϊ Φαϊρούζ
Περίληψη: Ο Ντέντζι αρχίζει να ερωτεύεται τη Μακίμα, ταυτόχρονα όμως γνωρίζει τη Ρέζε, μια γοητευτική νεαρή σερβιτόρα. Του είναι δύσκολο να της αντισταθεί, μέχρι που μαθαίνει το σκοτεινό μυστικό της.
Για πρώτη φορά, ο «Chainsaw Man» κάνει την εμφάνισή του στη μεγάλη οθόνη σε μια επική περιπέτεια, βασισμένη στην εξαιρετικά δημοφιλή σειρά anime.
Ο Ντέντζι δούλευε ως Κυνηγός Διαβόλων για τη μαφία, προσπαθώντας να ξεπληρώσει το χρέος που κληρονόμησε από τους γονείς του, μέχρι που η μαφία τον πρόδωσε και τον σκότωσε. Καθώς έχανε τις αισθήσεις του, ο αγαπημένος σκύλος-διάβολός του, ο Ποτσία, που είχε ως χαρακτηριστικό του το αλυσοπρίονο, έκανε μια συμφωνία με τον Ντέντζι και του έσωσε τη ζωή. Αυτό τους ένωσε, δημιουργώντας τον ασταμάτητο «Chainsaw Man».
Τώρα, σε έναν βίαιο πόλεμο μεταξύ διαβόλων, κυνηγών και μυστικών εχθρών, μια μυστηριώδης κοπέλα ονόματι Ρέζε έχει μπει στον κόσμο του, και ο Ντέντζι αντιμετωπίζει την πιο θανάσιμη μάχη του μέχρι τώρα, αντλώντας δύναμη από την αγάπη σε έναν κόσμο όπου η επιβίωση δεν γνωρίζει κανόνες.
Toμ και Τζέρι: Η Απαγορευμένη Πυξίδα (Tom and Jerry: Forbidden Compass)
Σκηνοθεσία: Γκανγκ Ζανγκ
Με τις φωνές των (στα ελληνικά): Ανδρέα Ευαγγελάτου, Γιώργου Ζαχαρόπουλου, Ντένη Μακρή, Βασίλη Μήλιου, Άννας Σταµατίου κ.α
Περίληψη: Το αταίριαστο δίδυμο σε νέες περιπέτειες.
Φέτος, που συμπληρώνονται 85 χρόνια από τη δημιουργία του πολυαγαπημένου δίδυμου «Τομ και Τζέρι» από τους William Hanna και Joseph Barbera, έρχεται η πρώτη CGI μεγάλου μήκους ταινία, σε παραγωγή των China Film Co., Ltd., Warner Bros. Pictures και Origin Animation — και τρίτη συνολικά, μετά τις ταινίες του 1992 και 2021.
Κατά τη διάρκεια μιας καταδίωξης σε ένα μουσείο, ο Τομ και ο Τζέρι ενεργοποιούν κατά λάθος μια μαγική πυξίδα, που τους μεταφέρει σε έναν άλλο κόσμο. Στο ταξίδι της επιστροφής, συναντούν μια ομάδα νέων συντρόφων και εμπλέκονται σε μια σύγκρουση με μυστηριώδεις δυνάμεις.
Επαναπροβολή:
Το Χειρόγραφο της Σαραγόσα (The Saragosa Manuscript)
Σκηνοθεσία: Βόιτσεκ Χας
Παίζουν: Ζμπίγκνιεφ Σιμπούλσκι, Ίγκα Τσεμπρίνσκα
Περίληψη: Ένας αξιωματικός των Ναπολεόντειων Πολέμων ανακαλύπτει ένα βιβλίο με τις περιπέτειες του παππού του και χάνεται σε έναν λαβύρινθο ιστοριών ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα.
Κλασική κινηματογραφική μεταφορά του ιστορικού μυθιστορήματος του Γιαν Ποτότσκι, που κυκλοφορεί σε επανέκδοση για τα 60ά γενέθλιά της.
Κατά τους Ναπολεόντειους Πολέμους, στη μάχη για την πόλη της Σαραγόσα, ένας Γάλλος αξιωματικός καταφεύγει στον δεύτερο όροφο ενός πανδοχείου στη Σιέρα Μορένα. Εκεί βρίσκει ένα μεγάλο βιβλίο με σχέδια που απεικονίζουν δύο άντρες κρεμασμένους σε αγχόνες και δύο γυναίκες ξαπλωμένες σε κρεβάτι. Ένας αξιωματικός του εχθρού επιχειρεί να τον συλλάβει, αλλά καταλήγει να μεταφράζει το βιβλίο. Ανακαλύπτει έτσι, στο πρόσωπο του συγγραφέα, τον παππού του, λοχαγό των Βαλώνων, Αλφόνσο Φαν Βόρντεν. Ο κόσμος που αποκαλύπτεται στο χειρόγραφο είναι μυστηριακός, εντυπωσιακός και μεταφυσικός. Η πορεία του Αλφόνσο Βαν Βόρντεν στην ενδοχώρα της Ισπανίας είναι γεμάτη από φαντάσματα, γοητευτικούς δαίμονες, ακόλαστους ευγενείς και περίεργους ιερείς.
Αγαπημένη ταινία των Ντέιβιντ Λιντς, Μάρτιν Σκορσέζε, Φράνσις Φορντ Κόπολα και Λουίς Μπουνιουέλ, η εκπληκτική μεταφορά του θρυλικού μυθιστορήματος του Γιαν Ποτότσκι απλώνει εντυπωσιακά στη μεγάλη οθόνη μια περίτεχνη αφήγηση. Πρόκειται για ένα από τα αριστουργήματα της πολωνικής κινηματογραφίας και ολόκληρου του φανταστικού σινεμά.