Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του “Πορεία” σκηνοθετεί το “Νυχιάνγκ” της 20χρονης φοιτήτριας Ευαγγελίας Γατσωτή, ένα έργο που θέτει το θέμα της ενδοοικογενειακής βίας και της αιμομειξίας.
Το έργο μιας 20χρονης φοιτήτριας σκηνοθετεί εφέτος τον Μάιο ο Δημήτρης Τάρλοου στο Θέατρο Πορεία. Ο λόγος για το «Νυχιάνγκ» της Ευαγγελίας Γατσωτή το οποίο – όπως και το Labor της Ανθής Τσιρούκη που παρουσιάζεται επίσης τον ίδιο μήνα- αναδείχτηκαν μέσα από τη Σχολή Πυροδότησης Θεατρικής Γραφής του Πορεία που δημιουργήθηκε προκειμένου να προάγει το νέο ελληνικό θεατρικό έργο. «Πρόκειται για ένα εγχείρημα που ξεκίνησε πριν από τρία χρόνια περίπου» εξηγεί ο Δημήτρης Τάρλοου. «Ηταν μια ιδέα του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη και του Θανάση Τριαρίδη που αγκαλιάσαμε με ενθουσιασμό. Κάθε χρόνο γράφονται περί τα 30 έργα. Αποφασίσαμε, λοιπόν, τα έργα να κρίνονται από επιτροπή προκειμένου τα καλύτερα ν΄ανέβουν στη σκηνή του “Πορεία”, στο πλαίσιο ενός μικρού φεστιβάλ το οποίο υλοποιείται με τους πόρους που μπορούμε να διαθέσουμε. Εφέτος, λοιπόν, είναι η πρώτη απόπειρα ν΄ανεβάσουμε τα έργα που επελέγησαν. Το “Νυχιάνγκ” που σκηνοθετώ εγώ και ανεβαίνει από τις 6 Μαϊου το έχει γράψει μια πολύ νεαρή κοπέλα, μόλις 20 ετών, φοιτήτρια θεατρολογίας από τη Νάξο. Το “Labor” που θα παίζεται από τις 3 Μαϊου σε σκηνοθεσία της Εμιλυ Λουίζου είναι μιας μεγαλύτερης σε ηλικία συγγραφέως η οποία ανήκει στη γενιά των 40. Και τα δύο έργα είναι πολύ ενδιαφέροντα τόσο από πλευράς θεματολογίας όσο και από πλευράς ανάπτυξης. Ο σκοπός μας είναι ν΄απευθυνθούμε στο νεανικό κοινό ώστε να στηρίξει την προσπάθεια ενδυνάμωσης του νέου ελληνικού έργου» συνεχίζει ο σκηνοθέτης και καλλιτεχνικός διευθυντής του “Πορεία”.
Μιλά μ΄ενθουσιασμό για το “Νυχιάνγκ” και τη νεαρή συγγραφέα η οποία θεωρεί ότι έχει πολύ μεγάλες δυνατότητες εξέλιξης. “Το έργο είναι πολύ καλό. Χρειάστηκε μία επεξεργασία, μία “λείανση” οπότε συνεργαστήκαμε με την συγγραφέα προκειμένου να δημιουργήσουμε το κείμενο που θα παρουσιαστεί. Εν προκειμένω με τράβηξε η θεματολογία η οποία είναι πολύ ενδιαφέρουσα κι έχει να κάνει με τη σύγχρονη πραγματικότητα, η γλώσσα αλλά και η εξαιρετική χρήση της θεατρικής ατάκας».
Η ιεροτελεστία του μανικιούρ
Η Αργυρώ (Αλεξία Καλτσίκη) είναι αισθητικός και προσφέρει τις υπηρεσίες της κατ΄οίκον. Η Κάλλια (Θάλεια Σταματέλου) χρειάζεται μανικιούρ και της κλείνει ραντεβού στο διαμέρισμά της. Η Αργυρώ καταφτάνει με τα σύνεργά της και αρχίζει δουλειά. Την “ιεροτελεστία” του μανικιούρ διακόπτει ο επίμονος ήχος κλήσης του κινητού της Κάλλιας. Η Αργυρώ θέλει οπωσδήποτε να μάθει ποιός είναι στην άλλη άκρη της γραμμής και γιατί προκαλεί τέτοια αναστάτωση στην Κάλλια. Ενα ιδιόχειρο γράμμα που θα βρεθεί στην εξώπορτα θ΄ανατρέψει τις εξηγήσεις, πυροδοτώντας εξομολογήσεις και συνταρακτικές αποκαλύψεις.
«Τελικά αποδεικνύεται ότι αυτός που παρενοχλεί την Κάλλια είναι ο πατέρας της» λέει ο Δημήτρης Τάρλοου. «Μέσα από το έργο αναδεικνύονται θέματα ενδοοικογενειακής βίας και αιμομειξίας. Στο τέλος, η κοπέλα σπάει τα ταμπού και κάνει σχέση με τον ετεροθαλή αδελφό της ενώ και η σχέση με τη μανικιουρίστα παρόλο που φαίνεται φιλική, στην πραγματικότητα έχει στοιχεία μητρικά αλλά και ερωτικά...»
Μιλώντας γενικότερα για το εργαστήριο, τη Σχολή Πυροδότησης Θεατρικής Γραφής, τί θέματα, άραγε, απασχολούν τους νέους συγγραφείς; «Η αλήθεια είναι ότι ο δραματουργικός άξονας δίνεται από τους δασκάλους τους.Ωστόσο, υπάρχουν πολλές διαφοροποιήσεις και πολλές θεματολογίες. Από προσπάθειες μίμησης ελληνικών ταινιών της δεκαετίας του ‘60, ως σήριαλ του ‘90 ακόμη και σημερινά, μελλοντολογικά θρίλερ, πορνογραφικά κείμενα...τα πάντα. Μια πανσπερμία. Κάποια είναι ενδιαφέροντα, κάποια άλλα ανάξια αναφοράς. Κι αυτά όμως μας ενδιαφέρουν γιατί μας βοηθούν να ξεχωρίσουμε τα άξια αναφοράς και είναι αξιοσημείωτο ότι 3-5 έργα απ΄αυτά έχουν τις δυνατότητες ν΄ανέβουν στο σανίδι. Αν το δει κανείς μακροπρόθεσμα, με προοπτική, θα μπορούσε με μια μικρή στήριξη από ιδιώτες χορηγούς – από το κράτος δεν περιμένω- ν΄αναπτυχθεί και να μοιάσει με εγχειρήματα όπως αυτό του Αμόρε τη δεκαετία του ‘90 μέσω του οποίου αναδείχθηκαν τάσεις, συγγραφείς, σκηνοθέτες...»
Αναφερόμενος στο Θέατρο και τις δυσκολίες που πέρασε την τελευταία διετία της πανδημίας, ο Δημήτρης Τάρλοου λέει ότι το “Πορεία” είναι μια κυψέλη με πιστό θεατρόφιλο κοινό και μέσα σ΄αυτό το πλαίσιο ο ίδιος δεν αντιλαμβάνεται διαφοροποιήσεις. “Το κοινό μας είναι συνηθισμένο σε υψηλό επίπεδο και ζητά πάντα καλό θέατρο που έχει να πει πράγματα για το σήμερα. Ο “Κοτζάμπασης του Καστρόπυργου” που παρουσιάσαμε εφέτος πήγε πολύ καλά παρά τους περιορισμούς και παρά τα κρούσματα που ήταν αναμενόμενο να υπάρξουν σ΄έναν πολυπρόσωπο θίασο και μας έθεσαν εκτός ακόμη και για 15 ημέρες. Ηταν μια μεγάλη παραγωγή που είχε κάτι να πει. Αντιμετώπισε την Ελληνική Επανάσταση εκτός πεπατημένης η οποία είναι πλέον η αποδόμηση. Δεν ακολούθησε αυτόν τον δρόμο αλλά έθεσε ζητήματα: το θέμα του Εμφυλίου που πάντα υπάρχει στην ελληνική κοινωνία, το θέμα των συμφερόντων, τη σχέση Εκκλησίας-Κράτους, το θέμα του έρωτα, του πατριωτισμού. Ηταν ένα λιγότερο γνωστό μυθιστόρημα του Καραγάτση-σε αντίθεση με τα περισσότερο γνωστά που είχαμε παρουσιάσει πρωτύτερα- και βοήθησε το κοινό να δει τον συγγραφέα και αλλιώς...»
Μιλώντας γενικότερα και αναφερόμενος σε παραστάσεις που παρακολούθησε ως θεατής, ο Δημήτρης Τάρλοου εντόπισε, όπως λέει, «μια τάση καρτούν, μια κινηματογραφική ταχύτητα, μια διάθεση παιγνιώδη. Είναι σαν να φοβόμαστε ν΄αγγίξουμε την ουσία. Μας ενδιαφέρει η ατάκα, η γρηγοράδα, η γελοιοποίηση, πιο ανώδυνα πράγματα. Είναι, βέβαια, λογικό αν λάβουμε υπόψη μας τη δυσφορία, την κατάθλιψη και τον καθημερινό τρόμο που έζησε η κοινωνία...»
Ο Δημήτρης Τάρλοου έχει ήδη ανακοινώσει το ρεπερτόριο του “Πορεία” για την επόμενη διετία. Στην αρχή της επόμενης σεζόν θα επαναληφθεί ο “Κοτζάμπασης του Καστρόπυργου” για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων λόγω της μεγάλης εφετινής επιτυχίας ενώ η κεντρική παραγωγή της σεζόν θα είναι η “Νόρα” του Ιψεν. Τον Ιανουάριο του 2023 αναμένεται ο “Θάνατος στη Βενετία” σε διασκευή Στρατή Πασχάλη ενώ τον Μάιο του ίδιου έτους θα παρουσιαστεί ένα ακόμη έργο που έχει ξεχωρίσει στο πλαίσιο του εργαστηρίου «το οποίο ελπίζω να συνεχίσει να τροφοδοτεί το θέατρο με νέα κείμενα» καταλήγει ο καλλιτεχνικός διευθυντής του “Πορεία”.