Η «Αντιγόνη» του Σοφοκλή είναι παράσταση που παιρνει τη σκυτάλη για την ερχόμενη Παρασκευή και Σάββατο στο Αρχαίο θέατρο Επιδαύρου.
Ο καταξιωμένος Λιθουανός σκηνοθέτης Τσέζαρις Γκραουζίνις επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου με μια σύγχρονη και επίκαιρη μεταφορά της σοφόκλειας τραγωδίας της Αντιγόνης. Ο θίασος αποτελείται από εξαιρετικούς ηθοποιούς, με την Έλλη Τρίγγου στον ρόλο της Αντιγόνης και τον Βασίλη Μπισμπίκη στο ρόλο του Κρέοντα, αλλά και τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη, ως κορυφαίος του χορού.
Τι θα δούμε στην Επίδαυρο
Tην επόμενη του Εμφυλίου στη Θήβα, οι χθεσινοί προστάτες της πόλης γιορτάζουν τη νίκη τους, προσπαθώντας να σβήσουν από τη μνήμη τους τις μέρες της ανασφάλειας και της δυστυχίας.
Ο νέος ηγεμόνας, ο Κρέοντας, συμμετέχει στη γιορτή με στόχο να εδραιώσει την εξουσία του, εκφοβίζοντας τους συμπολίτες του με απειλές. «Γιορτάζει» και η νεαρή Αντιγόνη· μια γιορτή ανυπακοής, που την φωτίζει ο ενθουσιασμός της αντίστασης στον πολιτικό πραγματισμό της τυραννίας.
Μετάφραση Γιώργος Μπλάνας, Σκηνοθεσία Cezaris Graužinis, Σκηνογραφία - Ενδυματολογία Kenny McLellan , Μουσική σύνθεση Δημήτρης Θεοχάρης, Χορογραφία Edgen Lame, Φωτισμοί Αλέκος Γιάνναρος
Παίζουν Έλλη Τρίγγου (Αντιγόνη), Βασίλης Μπισμπίκης (Κρέων), Ιεροκλής Μιχαηλίδης (Κορυφαίος του Χορού), Γιώργος Παπαγεωργίου (Άγγελος), Δανάη Μιχαλάκη (Ισμήνη), Χρήστος Σαπουντζής (Τειρεσίας), Κώστας Κορωναίος (Φύλακας), Στρατής Χατζησταματίου (Αίμων), Μαρίνα Αργυρίδου (Ευριδίκη)
Χορός Τάσος Σωτηράκης, Γιάννης Μαστρογιάννης, Περικλής Σιούντας. Παραγωγή Λυκόφως
Σημείωμα σκηνοθέτη: Κλαίγοντας ερχόμαστε στον κόσμο∙ στο τέλος μάς συνοδεύουνε δάκρυα και στεναγμοί. Αλλά, τι συμβαίνει μεταξύ αρχής και τέλους –τι είναι η ίδια η ζωή;
Λίγο πριν το φινάλε της Αντιγόνης, εμφανίζεται ο Άγγελος και εξιστορεί τη συμφορά του τυράννου της Θήβας Κρέοντα, που μόλις έγινε μάρτυρας της αυτοκτονίας του αγαπημένου γιου του. Κρυμμένος πίσω από προσωπείο του Άγγελου, ο Σοφοκλής μάς λέει: Δεν ζει ο άνθρωπος όταν χάσει όσα του δίνουν χαρά. Πεθαίνει κάθε μέρα την ζωή του. Συσσώρευσε όσα πλούτη θες, απόκτησε όση εξουσία φιλοδοξείς…
Χαρά· έχεις χαρά; Τα υπόλοιπα δεν είναι ούτε καπνού σκιά. (Μτφρ. Γιώργος Μπλάνας)
Αυτά τα λόγια ακούγονται υπερβολικά υγιή, ακόμα και προκλητικά, στο πλαίσιο της σύγχρονης κουλτούρας του φόβου που, αργά αλλά λυσσαλέα, μας μετατρέπει σε άθλια, αέναα πεινασμένα παράσιτα στο σώμα της όμορφης Γης μας.
Η τραγωδία της Αντιγόνης και του Κρέοντα μας έδωσε την ανεκτίμητη δυνατότητα να ξανασκεφτούμε και να αναζητήσουμε τα φαινόμενα της…χαράς. Ναι, προπάντων τη χαρά, ως βάση της ανθρώπινης ύπαρξης, αναφέρει ο σκηνοθέτης Cezaris Graužinisnull
Η Αντιγόνη του Σοφοκλή στην Επίδαυρο
Σε όλη την αρχαία γραμματεία δεν υπάρχει γυναικεία μορφή που να μπορεί να σταθεί ισότιμα δίπλα στην Αντιγόνη – να πλησιάζει το ηθικό ανάστημα και το μεγαλείο εκείνης. Είναι η διάδοχος του Προμηθέα στην επικράτεια της ανθρώπινης ελευθερίας, η Κόρη που με την εθελούσια κάθοδό της στον Άδη καθαγιάζει τον κύκλο της ζωής, η Γυναίκα που αρθρώνει δικό της λόγο απέναντι στον κυρίαρχο ανδρικό.
Η τραγωδία της Αντιγόνης είναι το έδαφος όπου δοκιμάζονται εκ νέου, απέναντι στις σκληρές αντιθέσεις του καιρού μας, οι αξιακές μας βεβαιότητες. Ο τόπος όπου, «παιδιά του Οιδίποδα» κι εμείς», αναδιαπραγματευόμαστε τη νεωτερικότητά μας στις πιο κρίσιμες αξίες της: τον νόμο και την ηθική συνείδηση, την πόλη και τον ξένο, τους θεσμούς και την παραβατικότητα, τον έρωτα και τον θάνατο, την αλληλεγγύη προς τους ζωντανούς και το σέβας των νεκρών.
Γι᾽ αυτό και δεν έχει υπάρξει εποχή που να μη στάθηκε με δέος και σεβασμό, με θαυμασμό και απορία, μπροστά στη γοητεία της Αντιγόνης: στη φιλοσοφία, στην τέχνη, στη λογοτεχνία, στο θέατρο, στη μουσική. Από τον Χέγκελ και τον Κίρκεγκωρ ως τον Ντεριντά, από τον Φήλιξ Μέντελσον ως τον Κάρλ Όρφ και τον Μίκη Θεοδωράκη, από τον Χέλντερλιν ως τον Χάινριχ Μπελ, από τον Λούντβιχ Τηκ ως τον Μαξ Ράινχαρτ, τον Μπέρτολτ Μπρέχτ, τον Ζαν Κοκτώ, τον Ζαν Ανούιγ και τον Άρη Αλεξάνδρου, από τον Φρόυντ ως τον Λακάν, στις πολλές Αντιγόνες που κατοικούν στην τέχνη αλλά και στη ζωή μας, η εμβληματική παρουσία της ηρωίδας του Σοφοκλή είναι μάρτυρας εύγλωττος και αδιάψευστος μιας βαθιάς ακατέναυστης ανησυχίας για την ανθρώπινη κατάσταση.
Η ζωντανή ταφή της Αντιγόνης είναι σπορά του μέλλοντός μας.
Με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους
Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου 05/08 έως 06/08/2022 στις 21:00