Η τελευταία φορά που εμφανίστηκε μια «Σαλώμη» στα πολιτικά δρώμενα ήταν επί Καραμανλή.
Θυμίζω εν τάχει: Μετά την ήττα της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές του 2000 είχαν δημιουργηθεί εντάσεις στο εσωτερικό του κόμματος. Ο τότε βουλευτής της ΝΔ Γιώργος Καρατζαφέρης σε συνέντευξή του αποκάλεσε τον Άρη Σπηλιωτόπουλο «Σαλώμη της ΝΔ», υπονοώντας πως ζητούσε διαγραφές στελεχών που δεν ταίριαζαν με τη στρατηγική του κόμματος. Η επίθεση αυτή οδήγησε στην απομάκρυνση του ίδιου του Καρατζαφέρη από τη ΝΔ, ενώ ο χαρακτηρισμός «Σαλώμη» στάθηκε αφορμή για (ροζ) άδικη σάτιρα σε βάρος του Άρη Σπηλιωτόπουλου. Ένα άγριο σκηνικό είχε στηθεί τότε, αν θυμάστε, με σκίτσα, φωτογραφίσεις με πετσέτα σε λουτρό και ραδιοφωνικό λιντσάρισμα. Το σύστημα πάλευε να εγκαταστήσει τον Καραμανλή στην ηγεσία της ΝΔ και έπεφταν κορμιά.
Είκοσι χρόνια αργότερα, να 'σου μια Ζανέτ Τσίπρα στον ίδιο ρόλο, να ζητάει την κεφαλή επί πίνακι του Ευκλείδη Τσακαλώτου. Η αδελφή Τσίπρα δεν θυμίζει βέβαια σε τίποτα τη μοιραία βιβλική καλλονή, όπως μας την παρέδωσε, π.χ. ένας Καραβάτζιo, οπότε κρατήστε μόνο τον συμβολισμό. Ο αποκεφαλισμός του Ευκλείδη διετάχθη από τη Ζανέτ όχι με χορό πέπλων αλλά με στριγκλιές στο fb της: «ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΘΕΜΑ ΜΕ ΤΗΝ ΓΡΑΜΜΗ … ΑΠΛΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ … ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΣΗ ΕΥΘΥΝΗΣ ΤΟΥ !!! Τ Ε Λ Ο Σ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ !!!!».
Μια Σαλώμη με μπαζούκας! Τα κεφαλαία γράμματα και τα πολλαπλά θαυμαστικά υποδεικνύουν ότι η ανάρτηση έγινε εν βρασμώ ψυχής. Η επίθεση προκλήθηκε όταν ο Τσακαλώτος έγραψε πως δεν είναι σωστό στρατηγικά να αποκαλεί ο Τσίπρας «πολιτικό απατεώνα» τον Κυριάκο Μητσοτάκη. «Γιατί όλοι οι αντίπαλοί μας δεν είναι, και δεν θα μπορούσαν να είναι απατεώνες, αυτή η τακτική υποτιμάει τον αντίπαλο -πάντα επικίνδυνο πράγμα σε όλων των ειδών τις διαμάχες- και δεν είναι πειστική», έγραψε ο πρώην τσάρος του ΣΥΡΙΖΑ, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά ότι έχει πολιτική σκέψη και είναι διαβασμένος.
Πώς προέκυψε τόση αγριάδα από τη Ζανέτ, διερωτήθηκαν πολλοί. Η αδελφή του Κιμ Γιονγκ Ουν από τη Βόρεια Κορέα, σχολίασαν κάποιοι. Από πότε ένα μέλος οικογένειας ανακατεύεται στα εσωκομματικά και υποδεικνύει πολιτικές, αναρωτήθηκαν άλλοι. Υποθέτουν, φαντάζομαι, ότι η Αριστερά εξ ορισμού είναι ένας πολυτασικός οργανισμός που αντέχει τη διαφορετική άποψη και έχει ιστορική παράδοση στον διάλογο. Λάθος υποθέτουν, γιατί στην Αριστερά η Δημοκρατία είναι απαραίτητη μόνο για τους ...άλλους. Φανταστείτε, λοιπόν, κατ’ αντιστοιχία, την Αλεξάνδρα Μητσοτάκη να ζητάει απόλυση υπουργού! Σύσσωμος ο ΣΥΡΙΖΑ θα έβγαινε στον δρόμο, οι αλληλέγγυοι θα έκαναν ντου, ο Πολάκης θα φώναζε για Βελουχιώτηδες, ο Ζαχαριάδης θα ωρυόταν στα κανάλια, τα συριζαϊκά ΜΜΕ θα κατήγγελλαν την οικογενειοκρατία και όποια άλλη τρέλα κατεβάζει η κούτρα τους καθημερινά. Λέω τρέλα, αλλά μάλλον θράσος χρειάζεται για να κατηγορείς άλλους για οικογενειοκρατία όταν έχεις βολέψει συζύγους, ξαδέλφια, αδέλφια, συντρόφους και κολλητούς στο τραπέζι της εξουσίας. Τέλος πάντων, αυτά δεν είναι της παρούσης.
Η περίπτωση της Ζανέτ πέρασε στα μαλακά. Ίσως γιατί κανείς δεν ασχολείται σοβαρά με τον ΣΥΡΙΖΑ και όλοι καταλαβαίνουν ότι ένας εσωκομματικός έλεγχος έχει χαθεί. Μια άλλη εξήγηση είναι ότι η Νέα Δημοκρατία εμφορείται από μια ιδιότυπη ευγένεια και δεν χτυπάει γυναικόπαιδα. Κανείς δεν σκέφτηκε, π.χ., να θυμίσει ότι η Ζανέτ είχε κατασκευαστική με τον Νίκο Παππά, μεταξύ άλλων. Τέλος πάντων, αυτή η «γαλάζια» ευγένεια θα κριθεί στο τέλος, γιατί οι απέναντι δεν παίζουν με τους ίδιους όρους.
Κατά τη γνώμη μου, η περίπτωση Ζανέτ θέτει κάποια νέου τύπου ερωτήματα: Απέκτησε ο Αλέξης Τσίπρας δυσανεξία στην κριτική και προσπαθεί να υποτάξει τις τάσεις του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα σκληρό, αρχηγικό κόμμα; Ο Βούτσης, ο Ευκλείδης, ο Σκουρλέτης, ο Φίλης, γι’ αυτά τον κατηγορούν, αν δεν απατώμαι. Μόνο οι κόλακες χωράνε σήμερα στην Κουμουνδούρου; Ο κ. Τσίπρας ακούει μόνο όσους τον χαρακτηρίζουν αναντικατάστατο ηγέτη; Ηχεί πιο γλυκά στ’ αυτιά του η φωνή της Τζάκρη από τις γκρίνιες του Ευκλείδη;
Η εμπλοκή της Ζανέτ, σε κάθε περίπτωση, δείχνει ότι το στενό, οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον του κ. Τσίπρα αποκτά πλέον ιδιοκτησιακή αντίληψη στον ΣΥΡΙΖΑ. Το «μαγαζί» περιχαρακώνεται και επιβάλλει αυστηρό face control στους θαμώνες. Γίνεται ταυτόχρονα μια αποφασιστική προσπάθεια τα πολιτικά στελέχη να υποβαθμιστούν σε ρόλο βοηθητικού προσωπικού και αυλοκολάκων. Η καλύτερη εποχή για μερικούς που μεταπήδησαν εκεί από το ΠΑΣΟΚ!
Και τέλος: Επειδή η φθορά του ΣΥΡΙΖΑ είναι πια φανερή και το πρόγραμμα ανύπαρκτο, πετάει ο καθένας καθημερινά βαριές λέξεις που συχνά ξεπερνούν τα όρια της κοσμιότητας. Ειδικά ο Αλέξης Τσίπρας φαίνεται να πιστεύει ότι είναι η σωστή γραμμή για να φθαρεί ο πρωθυπουργός. Αρχισε με το «πολιτικός απατεώνας», «έχει το θράσος», «ανίκανος» και έπεται συνέχεια. Ίσως γιατί το σχέδιο Τσίπρα είναι να ζητήσει σε σύντομο διάστημα εκλογές, με κύριο σύνθημα να φύγει «ο ανίκανος πρωθυπουργός». Με αυτόν τον τρόπο προσπαθεί να περιχαρακώσει τους πιο ακραίους ψηφοφόρους του, να αποφύγει τη διάσπαση από κάποιον Τσακαλώτο και ο ίδιος να μην αμφισβητηθεί, με την τακτική διαίρει και βασίλευε. Απέθαντη λαϊκιστική μέθοδος Ευκλείδη!