Κομμένες οι πλάκες - καιρός να αρχίσει να πίπτει… ράβδος!
Αφού τα λόγια, οι ευγένειες και η επίκληση της λογικής δεν περνάνε στην Ελλάδα, ήρθε η ώρα (και άργησε…) να αναλάβουν δράση οι μηχανισμοί καταστολής. Οι ειδικοί φοβούνται πολύ το δεύτερο κύμα πανδημίας COVID-19, που δεν ΘΑ έρθει -βρίσκεται ήδη εδώ και απειλεί να γίνει… τσουνάμι! Δεν πάει άλλο -κι αν πάει, η πορεία θα είναι χωρίς επιστροφή…
Διατυπώθηκαν φόβοι πως με το άνοιγμα της τουριστικής αγοράς και την είσοδο των (όσων) τουριστών στη χώρα, τα κρούσματα θα αυξηθούν ανεξέλεγκτα παρά τα μέτρα (έλεγχοι, αποστάσεις, περιορισμοί στην επιτρεπόμενη χωρητικότητα των μαγαζιών, εφαρμογή αυστηρότατων κανόνων απολύμανσης κ.λπ). Πράγματι αυξήθηκαν, αλλά σε σχετικά ελεγχόμενο βαθμό. Το μεγάλο πρόβλημα είμαστε οι… αυτόχθονες! Tα «εισαγόμενα» κρούσματα, το πολύ είναι το 15% του καθημερινού συνόλου. Πρώτη η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη και ακολουθούν άλλα αστικά κέντρα.
Αυξήθηκε ο αριθμός των νοσηλευομένων στις ΜΕΘ. Ανησυχεί το πλήθος των «ασυμπτωματικών» (και πλέον επικίνδυνων…) κρουσμάτων. Και η «απορία» του Βασίλη Κικίλια «δεν καταλαβαίνω, χρειάζεται ειδική διάταξη, νόμοι, πρόστιμα και ποινές για να κάνουμε το προφανές και να σώσουμε (τη δική μας και άλλες) ανθρώπινες ζωές;», σε τέτοιες συγκυρίες ηχεί τουλάχιστον αφελής, όσο ρητορική κι αν είναι. Ναι, κ. υπουργέ και κύριοι της κυβέρνησης! Τέτοιοι που είμαστε, χρειάζονται και αυστηροί νόμοι και βαριά πρόστιμα και ποινές που να… ζεματάνε! Φιλοσοφία θέλει;
Τσαμπουκάδες, εξυπνάκηδες, ωχαδερφιστές, απείθαρχοι από… άποψη (βασικά χαρακτηριστικά του γένους!), μπαίνουμε στα ΜΜΜ χωρίς να φοράμε μάσκα, ή την έχουμε… αξεσουάρ αυτιού και πηγουνιού! Αν κάποιος («μ@λ@κ@ς» σίγουρα…) συνεπιβάτης μας κάνει παρατήρηση, τυχερός θα είναι αν απλώς μας πει «και σένα τι σε νοιάζει, ρε;» και δεν… μας πλακώσει στο ξύλο! Στις ουρές δεν τηρείται καμιά απόσταση ασφαλείας. Στα καφέ για να πάρουμε «για έξω» σπάνιο να δει κανείς (πέραν του προσωπικού -και όχι πάντα…) άνθρωπο με μάσκα. Σε μπιτσόμπαρα, παραλιακά και σε πλατείες κάθε βράδυ πατείς με πατώ σε, όσο για μάσκες, «σιγά ρε, μην είσαι σπαστικός…».
Παίρνει μια ομάδα το πρωτάθλημα, κάνει φιέστα… κεκλεισμένων των θυρών και με κενές εξέδρες, αλλά έξω από το γήπεδο καμιά τριανταριά χιλιάδες αφιονισμένοι ηλίθιοι τσαμπουκοέλληνες «φίλαθλοι», ο ένας πάνω στον άλλον σαν σαρδέλες, ημίγυμνοι, με αγκαλιές και φιλιά προκαλούν τον ιό να… πανηγυρίσει μαζί τους! Α, η αστυνομία… επέβλεπε! Πού να τολμήσει να επέμβει; Να θρηνήσουμε θύματα, θέλετε;
Ανάλογες κτηνωδίες σε ροκ φεστιβάλ, μέσα κι έξω από εκκλησίες (καλά κάνει ο Αρχιεπίσκοπος και θα επιβάλει τη μάσκα στους ναούς -ιδίως όταν υπάρχουν παπάδες που θεωρούν τη μάσκα… ασέβεια και έλλειψη πίστης)!
Η οικονομία έπρεπε να αρχίσει να επαναλειτουργεί, για να μην εξελιχθεί η λόγω κορωνοϊού κρίση σε τραγωδία! Το ρίσκο με τον εισαγόμενο τουρισμό έπρεπε για χίλιους λόγους να το πάρει η κυβέρνηση. Ενα νέο lockdown, που οι αρμόδιοι το αποκλείουν… ξορκίζοντάς το, θα είναι καταστροφικό από πολλές απόψεις. Αλλά, αν συνεχίσουμε με τη χαρακτηριστική… «ανεμελιά» να συμπεριφερόμαστε όπως συμπεριφερόμαστε, ένας νέος εγκλεισμός δεν θα πρέπει διόλου να θεωρείται απίθανος…
Ναι, λοιπόν, δρακόντεια μέχρι σημείου υπερβολής μέτρα και κυρώσεις. Η μη χρήση μάσκας σε χώρους όπου επιβάλλεται η χρήση να τιμωρείται με πρόστιμο 500 ευρώ -και σε περίπτωση υποτροπής ακόμη και πρόβλεψη για προσωποκράτηση και παραπομπή σε δίκη! Πλήρης απαγόρευση των «αυθόρμητων» λαϊκών συγκεντρώσεων, και σε περίπτωση μαζικής ανυπακοής δυναμική καταστολή από τις δυνάμεις ασφαλείας. Παραβάσεις των μέτρων σε κέντρα, εστιατόρια, μπαρ και ντίσκο, οργανωμένες παραλίες, να συνεπάγονται ΑΜΕΣΟ κλείσιμο της επιχείρησης για την τρέχουσα περίοδο και επιβολή εξαντλητικού οικονομικού προστίμου. Χωρίς δικαίωμα… χρονοβόρων «ενστάσεων» και αναβολών. Ολοι ξέρουμε πώς δουλεύει το σύστημα…
Αυτό σημαίνει άμεση ενίσχυση των ελεγκτικών μηχανισμών (σε έμψυχο κι άψυχο υλικό), επίδειξη αποφασιστικότητας και πυγμής από πλευράς κυβέρνησης (το καταλάβαμε, στο Μαξίμου ανησυχούν -και… μετά;) και ενεργός αντίδραση στους «εξυπνάκηδες» και «σώπα ρε αδερφέ», ή «μια ζωή την έχουμε!» από πλευράς των «ηλιθίων» που τηρούν τα μέτρα, φοβούνται για τη ζωή τους, σέβονται το δικαίωμα ζωής των άλλων.
Η επίκληση της συλλογικής «κοινωνικής ευθύνης», της αλληλοκατανόησης, του κοινού φόβου και της κοινής μοίρας δεν στάθηκε αρκετή. Η παράφρων μειοψηφία αποδεικνύεται αμετανόητη. Ας την τσακίσουμε…