Μετά τα γεγονότα της Σταυρούπολης, τα κόμματα της Αριστεράς έτρεξαν να μοιράσουν πιστοποιητικά πολιτικών φρονημάτων στους εντός και εκτός σχολείου. Έβγαλαν το πόρισμα, κλείσαμε.
Ωστόσο, το καθήκον ενός δημοσιογράφου είναι να σκαλίζει τα πορίσματα, να θυμίζει τα γεγονότα και να διατυπώνει κάποια ερωτήματα. Κι αυτό θα κάνω.
Πρώτα τα γεγονότα: Φοιτητές αντιεξουσιαστές, μέλη της ΚΝΕ και της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, μοίραζαν κομματικά φυλλάδια έξω από το πρώτο και δεύτερο ΕΠΑΛ Σταυρούπολης. Δέχτηκαν φραστική επίθεση από άτομα εντός ΕΠΑΛ, που ανήκουν στον ακροδεξιό χώρο. Με αυτή την αφορμή, οι απέξω οργάνωσαν αντιφασιστική συγκέντρωση μπροστά από το σχολικό συγκρότημα. Οι από μέσα επιτέθηκαν και τα πράγματα τελικά ξέφυγαν, όπως είδαμε και στις οθόνες μας. Η ΕΛ.ΑΣ. μάζεψε πιστόλια, σουγιάδες, γκλοπ, σφαίρες και μαζί 40 ανήλικους.
Για την Αριστερά τα πράγματα είναι, όπως πάντα, μαύρο-άσπρο: τους ακροαριστερούς φοιτητές απέξω δεν τους σχολιάζουμε, οι από μέσα είναι ακροδεξιοί και τους καταδικάζουμε. Ποιος λέει όχι για τα αυτονόητα. Προφανώς η Χρυσή Αυγή δεν έχει θέση στην κοινωνία μας, στη Βουλή, στις γειτονιές και στα σχολεία των παιδιών μας. Δεν έχει θέση πουθενά, και είναι χρέος όλων μας να το διασφαλίσουμε αυτό.
Αλλά το ερώτημα είναι: γιατί οι ακροαριστεροί ή τα μέλη της ΚΝΕ πάνε στα σχολεία, με κοντάρια και πανό, για να μοιράσουν κομματικά φυλλάδια; Γιατί κάνουν πορείες σαν τάγματα εφόδου, με κράνη και Full Face, με συντονισμένο βηματισμό, φωνάζοντας συνθήματα, κρατώντας ρόπαλα και πέτρες στα χέρια; Τι σόι «φοιτητικοί σύλλογοι» είναι αυτοί που μαζεύονται έξω από σχολεία ανηλίκων, με κράνη και στυλιάρια;
Σύμφωνα με την Αριστερά, αυτά τα ερωτήματα απαγορεύονται. Όποιος τα θέτει είναι τουλάχιστον ύποπτος. Οι απέξω με τα κράνη και τα στυλιάρια είναι «μέλη μαθητικών και φοιτητικών συλλόγων, οι οποίοι διαμαρτύρονται», ασχολούμαστε μόνο με τους από μέσα. Αλλά το ερώτημα παραμένει: Ξέρετε κανένα ευρωπαϊκό, ασιατικό, αυστραλιανό ή αμερικανικό σχολείο έξω από το οποίο συναθροίζονται ακροαριστεροί «φοιτητές» για να κάνουν ιδεολογικό προσηλυτισμό στους μαθητές του, εν έτει 2021;
Για το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ η ύπαρξη χρυσαυγιτών είναι μια ευκαιρία να επιτεθούν στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, που δήθεν κλείνει τα μάτια και κρατάει ίσες αποστάσεις. Για όλους εμάς τους υπόλοιπους, η παρουσία ακροδεξιών θυλάκων -ειδικά στα σχολεία- είναι μια κατάρα που πρέπει να εξοντωθεί. Παράλληλα, είναι ευθύνη μας να διαπιστώσουμε ότι στην Παιδεία έχουμε αποτύχει: ποια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση θα περάσει σε διαλυμένα σχολεία; Ποιοι εκπαιδευτικοί θα δεχθούν αξιολόγηση όταν οι κομματικοί στρατοί συγκρούονται στα προαύλια; Πώς θα καταλήξουν αυτοί οι νέοι μαθητές όταν στο σχολείο τους παρελαύνουν, για προσηλυτισμό, γκρουπούσκουλα με κράνη και σουγιάδες;
Και ένα ακόμη ερώτημα: η ελληνική κοινωνία, σε αντίθεση με άλλες χώρες του δυτικού κόσμου, νίκησε την ακροδεξιά συμμορία. Δεν την έβαλε στη Βουλή. Για τους άλλους, με τα κράνη και τα στυλιάρια, γιατί να μη δικαιούται να ανησυχεί;