Δεν νομίζω ότι η απόφαση για την απαγόρευση διαδηλώσεων και πολιτικών happenings στο Σύνταγμα του Άγνωστου Στρατιώτη, πάρθηκε με ψυχραιμία και σωφροσύνη.
Και δεν νομίζω ότι θα έχει το παραμικρό θετικό αποτέλεσμα, μιας και δεν διαφαίνεται ότι οι ευκαιριακοί ή… επαγγελματίες διαμαρτυρόμενοι προτίθενται να την σεβασθούν.
Αφορμή για την συγκεκριμένη ξαφνική απόφαση, ήταν η απεργία πείνας και οι … παρελκόμενες πολιτικές και κομματικές εντυπώσεις του Πάνου Ρούτσι που έστησε το τσαντίρι του φάτσα στον Άγνωστο Στρατιώτη και πυροδότησε τις γνωστές αντιδράσεις «συμπαράστασης». Ο Ρούτσι τερμάτισε την απεργία του και μάζεψε το παράπηγμά του. Αργά ή γρήγορα, αυτό θα συνέβαινε νομοτελειακά.
Πιστεύει σοβαρά η κυβέρνηση ότι μια απλή απόφασή της θα αποθαρρύνει τους βέβαιους, αργά ή γρήγορα, μιμητές του; Και τότε, πως θα ενεργήσει; Θα συλλαμβάνει και θα φυλακίζει αυτούς που θέλουν να δώσουν εμβληματικό επίχρισμα στις όποιες αντιθέσεις τους με την Πολιτεία; Και δεν φοβάται ότι κάτι τέτοιο, εκτός από γραφικό αναπόφευκτα θα πυροδοτήσει τους ενδεχόμενους μιμητές του, για σοβαρούς ή λιγότερο σοβαρούς λόγους αλλά ακόμη και για… την πλάκα (και το εξευτελισμό…) της; Πρόθυμοι … «Τουπαμάρος» όχι μόνο υπάρχουν, αλλά και σίγουρα θα βρεθούν.
Πρόκειται για μια βιαστική και αντανακλαστική αντίδραση της κυβέρνησης, που μάλλον θα την οδηγήσει σε αδιέξοδα. Και τελικά ή θα την αποσύρει, (αλλά πώς και με ποιο τίμημα;) ή θα την αφήσει να ξεθωριάσει μη εφαρμόζοντάς την, κάτι που δεν περιποιεί τιμή για μια κυβέρνηση ρηξικέλευθη και που μελετάει προσεκτικά τις κινήσεις της. Μπρός γκρεμός και πίσω ρέμα…
Κάποιες καταστάσεις, ακόμη και αποτέλεσμα εσκεμμένης μεθόδευσης, είναι προτιμότερο να τις αφήνεις να εκφυλίζονται από μόνες τους. Και με τις κινήσεις σου να μην λειτουργούν ως καταλύτης επιδείνωσης μιας πραγματικότητας που καλώς ή κακώς επιζεί, αντέχει στον χρόνο.
Ακόμη πιο ακατανόητη, είναι η εξ ίσου βιαστική απόφαση να ανατεθεί η ευθύνη του Άγνωστου Στρατιώτη στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Αλλά, ποια ευθύνη; Την …φύλαξη του από ένοπλα στρατιωτικά τμήματα, τον καθαρισμό των όσων αφήνουν στο σημείο οι διαδηλωτές; Μπορεί να είναι υπερβολική η σύγκριση με την απόφαση Τράμπ να κατεβάσει στους δρόμους για τήρηση της τάξεως την Εθνοφυλακή, αλλά όσο και να πεις συνειρμικά έχουν ομοιότητες. Και η σκέψη μόνο, προκαλεί…
Αλλά έστω και με στρατιωτική προστασία. Πιστεύει κανείς ότι θα αποθαρρυνθούν οι κατ’ επάγγελμα «διαμαρτυρόμενοι» επί παντός επιστητού από το γεγονός ότι αντί για γκλόμπς και δακρυγόνα της αστυνομίας, τώρα θα έχουν απέναντί τους τα πυροβόλα όπλα του στρατού, που είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθούν;
Οι σπασμωδικές αποφάσεις εν βρασμώ, ποτέ δεν αποδίδουν-απλώς εκθέτουν αυτούς που τις πήραν. Κι’ ας αφήσουμε κατά μέρος την αρνητική αντίδραση του υπουργού Άμυνας Νίκου Δένδια, που μάλιστα δεν παρέστη στην Βουλή κατά την συζήτηση της σχετικής τροπολογίας σε ένδειξη της αντίθεσής του και η οποία προκάλεσε εσωκομματικούς προβληματισμούς. Στους ήδη υπάρχοντες…
Είναι το πιθανότερο η απόφαση αυτή να ξεχασθεί λόγω αχρησίας. Ακόμη μία…