Είναι βέβαιο ότι η απόφαση της κυβέρνησης να τρέξει να καλύψει τον χρόνο που έχασε με το μεταναστευτικό-προσφυγικό, θα έχει πολιτικό κόστος.
Ήδη, οι διαμαρτυρίες των τοπικών κοινωνιών για τις επιτάξεις, προκειμένου να δημιουργηθούν τα “κλειστά κέντρα”, είναι χαρακτηριστικές. Ας ελπίσουμε όχι και ενδεικτικές για το τι πρόκειται να ακολουθήσει…
Το καλό είναι ότι στο Μέγαρο Μαξίμου αναγνώρισαν σχετικά γρήγορα το λάθος που έκαναν. Τόσο στο μεταναστευτικό, αποφασίζοντας να επανασυστήσουν το αρμόδιο υπουργείο που ελαφρά τη καρδία κατήργησαν, όσο και στο “ποδοσφαιρικό” όπου μια βιαστική και άτσαλη παρέμβαση που προκάλεσε διχόνοιες και… εμφυλιοπολεμικό κλίμα, σχετικά γρήγορα διορθώθηκε με την μορφή “θεσμικής εξυγίανσης”…
Το κακό, και στις δυο περιπτώσεις, έγινε. Το… καλό που (δυνητικά…) προκάλεσε, είναι ότι ταρακούνησε την κυβέρνηση, της θύμισε ότι το να κυβερνάς αναγκαστικά συνεπάγεται και αντιδημοφιλείς αποφάσεις και ενέργειες. Με κόστος. Το οποίο λογικό είναι να προσπαθεί να το “πατσίσει” επικοινωνιακά, με την καμπάνια “Το είπαμε, το κάναμε!”, θυμίζοντας δηλαδή τα όσα ήδη υλοποίησε από το πρόγραμμά της μέσα στο πρώτο επτάμηνο, για να μην “ξεχασθούν” από την επικαιρότητα…
Τα “κλειστά κέντρα”, είναι αναμενόμενο να ανησυχούν τους κατοίκους, ιδίως των υπερφορτωμένων από… “έποικους”! Φοβούνται ότι με αυτά, το πλήθος των μεταναστών θα παραμείνει, έστω φυλασσόμενο, για απροσδιόριστο χρόνο. Οι διευκρινίσεις των αρμοδίων ότι οι νέες ταχύτερες διαδικασίες ελέγχου για το άσυλο μεσοπρόθεσμα θα αποσυμφορήσουν την κατάσταση, και μέχρι τότε τα “κλειστά κέντρα” θα εγγυώνται για ελεγχόμενες συνθήκες ασφάλειας, δεν έχουν πείσει και καθησυχάσει τους ντόπιους πληθυσμούς. Κάποιο λάθος, προφανώς, γίνεται στην πολιτική ενημέρωσής τους…
Δεν είναι αλήθεια ο ισχυρισμός των τοπικών αρχόντων ότι για την εξεύρεση χώρων όπου θα δημιουργηθούν τα κλειστά κέντρα, δεν έχουν προϋπάρξει επαφές και συνεννοήσεις με την κυβέρνηση. Απλώς, λόγω της δεδομένης αντίδρασης των τοπικών κοινωνιών, το πράγμα… τρέναρε. Δήμαρχοι και κοινοτάρχες “στα όπλα”, η κεντρική εξουσία ανακάλυψε… “βαλτούς” της αντιπολίτευσης και συμφερόντων, ένας γραφικός περιφερειάρχης ξαφνικά αποφάσισε να… διακόψει τις σχέσεις του με την κυβέρνηση (τις κρατικές επιδοτήσεις, θα τις εισπράττει όμως…) και ο ΣΥΡΙΖΑ με τις συγκεκριμένες τραγικές ευθύνες στο “προσφυγικό”, κάνει σαν να έπεσε από τα σύννεφα, και το μόνο που “απαιτεί” είναι η κυβέρνηση να πάρει πίσω τις αντιδημοκρατικές (αν και προβλέπονται θεσμικά…) επιτάξεις και αναγκαστικές απαλλοτριώσεις! Με λίγα λόγια, μύλος…
Το αν το συνολικό σχέδιο της κυβέρνησης για την διαχείριση (προσοχή: μόνο διαχείριση, όχι λύση που φευ δεν εξαρτάται από την Ελλάδα…) θ’ αποδειχθεί επιτυχές, απομένει να φανεί. Έχει ήδη χαθεί πολύτιμος χρόνος, έγιναν λάθος εκτιμήσεις για το χάλι που παρέδωσε η προηγούμενη κυβέρνηση, το πρόβλημα υποτιμήθηκε. Η αποσυμφόρηση των νησιών, έπρεπε να έχει ήδη προχωρήσει, έστω και με αναγκαστική εφαρμογή δυσάρεστων μέτρων. Τα κλειστά κέντρα, έχουν εξαγγελθεί… προ μηνών, και μόνο τώρα αποφασίσθηκε η αναγκαστική (πώς αλλιώς;) χωροθέτηση τους.
Ευκταία η συναίνεση και η συνεννόηση μεταξύ όλων των εμπλεκομένων. Αλλά σε τούτη την χώρα, μόνο ως… άλλοθι και ως παράγοντα αδράνειας την “επιζητούμε”
Όταν κάτι δεν γίνεται στην ώρα του, θα έχει γεωμετρικά πολλαπλάσιο κόστος όταν τελικά γίνει. Κόστος οικονομικό, αλλά κυρίως στην συγκεκριμένη περίπτωση πολιτικό. Μόνος τρόπος να μην γίνουν τα πράγματα χειρότερα και να μην πολλαπλασιάζεται το όποιο κόστος, είναι από τα λόγια να περάσουμε στα έργα…