Δεν ξέρω αν αληθεύει η πληροφορία ότι στον Αλέξη Τσίπρα δεν άρεσε (ούτε ως φόρμα ούτε ως περιεχόμενο) το διαφημιστικό σποτ του ΣΥΡΙΖΑ (του Σκουρλέτη, δηλαδή…) εναντίον των δημοσιογράφων που δήθεν τα «έπιασαν» από την κυβέρνηση για να παίξουν σε τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, διαδίκτυο, εφημερίδες την εκστρατεία ενημέρωσης του κόσμου για τον κορωνοιό. Οι δημοσιογράφοι, όχι οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ…
Σε ελάχιστους άρεσε αυτό το χυδαίο σποτάκι. Ακόμη και μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως φαίνεται και από δημόσιες τοποθετήσεις στελεχών του, φίλα προσκείμενων δημοσιογράφων και προσωπικοτήτων του ευρύτερου κεντροαριστερού χώρου. Άρεσε, βέβαια, στους λούμπεν φανατίλες του κομματικού απαράτ, και τα έμμισθα τρόλ της Κουμουνδούρου στο διαδίκτυο…
Δικαιούται κανείς να υποθέσει με βάση την λογική, ότι το συγκεκριμένο σποτάκι (που και σήμερα υποστήριζε με πάθος ο κ. Σκουρλέτης στα διάφορα τηλεοπτικά κανάλια) θα πρέπει να… «άρεσε», υπό την έννοια της επικοινωνιακής γκάφας του αντιπάλου, στην κυβέρνηση! Εκεί που είχε ν’ απολογείται για το γεγονός ότι, παρά τις πιέσεις του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και όλης της αντιπολίτευσης, αρνείται α(κατ)ανοήτως να δημοσιοποιήσει σε ποια ΜΜΕ μοιράσθηκαν αυτά τα 20 εκατομμύρια της διαφημιστικής καμπάνιας και με ποια αξιολογικά κριτήρια, ήρθε το ξεκούδουνο σποτάκι να λειτουργήσει αποπροσανατολιστικά. Δηλαδή υπέρ της…
Πολύ δύσκολα καταλαβαίνει κανείς γιατί ο κ. Πέτσας, παρά τον θόρυβο επί δυο εβδομάδες, αρνείται πεισματικά να δώσει τον σχετικό κατάλογο στην δημοσιότητα. Αφού και υποχρεωμένος από τον νόμο είναι και ο πρωθυπουργός όπου σταθεί κι’ όπου βρεθεί δεσμεύεται για διαφάνεια και στην παραμικρή κυβερνητική δράση. Λογική δεν έχει αυτή η στάση, πλην της επικοινωνιακής μπανανόφλουδας που πέταξε η κυβέρνηση για να την… πατήσει η αντιπολίτευση, αλλά τελικά την πάτησε η ίδια!
Γενικά, είναι απορίας άξιο πως αυτή η κυβέρνηση που απέδειξε με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο ότι είναι πανάξια και αποτελεσματική στην αντιμετώπιση μεγάλων και σοβαρών κρίσεων και εθνικών προβλημάτων (Έβρος, πανδημία, παρουσία στην Ευρώπη), εμφανίζεται τόσο αμήχανη, ανίκανη, αναποφάσιστη, ερασιτέχνης σε ήσσονος σημασίας και εμβέλειας ζητήματα που εμπίπτουν στον χώρο της απλής προγραμματισμένη διαχείρισης. Και τελικά προκαλεί εκ του μηδενός αρνητικές σε βάρος της εντυπώσεις…
Χαρακτηριστική περίπτωση ο χειρισμός του ανασχηματισμού. Βγαίνει ένας υπουργός (εξ απορρήτων του Κ. Μητσοτάκη) και τον προαναγγέλλει, πριν περάσουν λίγες ώρες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Πέτσας… τον διαψεύδει με το θεσμικό κύρος που διαθέτει. Στο Ισραήλ, ξανανοίγει κατά τον πλέον επίσημο τρόπο, από το στόμα του ίδιου του πρωθυπουργού και φυσικά… επισημοποιείται, με ότι αυτό συνεπάγεται στην λειτουργία της κυβέρνησης, αφού «ανήσυχοι» υπουργοί κατεβάζουν τα μολύβια. Αλλά δεν… επισημοποιήθηκε για πολύ, πάλι κάτι ώρες μέχρι να τα πάρει όλα πίσω… η αναπληρώτρια κυβερνητική εκπρόσωπος, που «εξήγησε» στους δημοσιογράφους ότι… δεν κατάλαβαν καλά τι εννοούσε ο πρωθυπουργός μιλώντας για «διορθωτικές κινήσεις στην κυβέρνηση…»!
Πάλι καλά να λένε στο Μαξίμου, που αυτά τα ανεξήγητα στραβοπατήματα δεν έχουν προσώρας τις επιπτώσεις που θα μπορούσαν να έχουν… ελέω «αντιπολίτευσης» ΣΥΡΙΖΑ, με τα σποτάκια, το… real estate του Παπαδημούλη, την εσωκομματική φαγωμάρα, τις ευθείες «αντί-ηγετικές» βολές Σκουρλέτη κατά Τσίπρα και τις προειδοποιητικές διαβεβαιώσεις του τελευταίου ότι « ο ηγέτης αγαπάει παλιούς και νέους συντρόφους, αλλά στο τέλος θα πρέπει να διαλέξει με ποιους θα πάει και ποιους θ’ αφήσει…»!
Για λεπτομέρειες, στους Λαφαζάνη, Κωνσταντοπούλου, Στρατούλη, και λοιπούς «ορθόδοξους» πεσόντες το καλοκαίρι του 2015…