Από την αρχή της πανδημίας του κορωνοϊού στην Ελλάδα, τον περασμένο Μάρτιο, ο Χριστόφορος ο οποίος εργάζεται σε τράπεζα, τους 8 από τους 12 μήνες έχει μετατρέψει σε γραφείο ένα χώρο στο σαλόνι του και συνεχίζει να συντάσσει από εκεί, να κάνει τις μακροοικονομικές του αναλύσεις και να στέλνει τα reports του στον προϊστάμενο του.
Σε μια παρόμοια κατάσταση και η Μαρίνα, η οποία έχει διοικητική θέση σε έναν οργανισμό του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Από ένα πρόχειρο γραφείο στην είσοδο του διαμερίσματος της συμμετέχει μέσω zoom σε συσκέψεις και σχεδόν όλη μέρα διαβάζει και γράφει emails.
Αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα των αλλαγών που έφερε η επέλαση της πανδημίας στον τρόπο που εργαζόμαστε. Υπάρχει η εκτίμηση ότι μέρος αυτών των αλλαγών ήρθε για να μείνει. Όχι επειδή ο κορωνοϊός θα υπάρχει για πάντα στη ζωή μας. Αλλά γιατί η τεχνολογία με τις νέες πλατφόρμες (zoom, webex κλπ) δίνει νέες δυνατότητες και ταυτόχρονα δημιουργεί νέες προκλήσεις για επιχειρήσεις και εργαζόμενους. Σε αυτό το νέο περιβάλλον πως θα οργανώνεται το ωράριο ενός υπαλλήλου; Ποια ώρα της ημέρας μπορεί να μην ανοίγει καν το email που αναδύεται στην οθόνη του κινητού του; Με ποιον τρόπο θα ελέγχεται η τήρηση των κανόνων που θεσπίζονται; Είναι μερικά μόνο από τα ερωτήματα που ανακύπτουν.
Πριν λίγες ημέρες η κυβέρνηση παρουσίασε ένα νέο εργασιακό νομοσχέδιο, επιχειρώντας, μεταξύ άλλων, να δώσει απαντήσεις σε κάποια από αυτά τα ερωτήματα. Σωστές ή λάθος, να το συζητήσουμε. Αν παρέλειψε κάποιες, να το διερευνήσουμε. Αυτό κάνουν οι κοινωνίες για να βρουν λύσεις στα προβλήματα. Η πρώτη αντίδραση της αντιπολίτευσης ήταν η αναμενόμενη. «Εργασιακό οδοστρωτήρα» το χαρακτήρισε η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, από τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ μας είπε πως «η ζωή γίνεται λάστιχο», το ΚΚΕ μίλησε για «φτηνά κόλπα» και το ΜέΡΑ25 ψάχνει να βρει «σε τι κόσμο ζει ο κ.Χατζηδάκης». Κουβέντα όμως για την ταμπακιέρα. Ακόμα κι αν η κυβέρνηση τα λέει όλα λάθος, τα κόμματα της αντιπολίτευσης πιστεύουν ότι οι ερωτήσεις που τίθενται από μια νέα πραγματικότητα στον τρόπο που δουλεύουμε δεν χρίζουν απάντησης; Όσες φορές, ακόμα και στο πρόσφατο παρελθόν, επιχειρήσαμε ως κοινωνία να συγκρουστούμε με την πραγματικότητα μας στοίχισε ακριβά.
Τα κόμματα το γνωρίζουν αυτό πολύ καλά. Ειδικά αυτά που βρέθηκαν στην εξουσία. Με την κυβέρνηση μπορούν να διαφωνούν όσο θέλουν. Αυτός είναι εν μέρει και ο ρόλος τους. Δουλειά τους όμως είναι να δίνουν και απαντήσεις στα προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας. Όχι να στρουθοκαμηλίζουν απέναντι στα προβλήματα.
Ο Χριστόφορος και η Μαρίνα δουλεύουν ήδη με τον τρόπο του αύριο και χρειάζονται απαντήσεις για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Διαφορετικά θα τα προσπεράσουν, όπως τα έχει ήδη προσπεράσει η πραγματικότητα.