Πριν από μια ντουζίνα καλοκαίρια, ο Γιάννης Ραγκούσης έκανε τη γνωριμία της ζωής του. Μια γνωριμία που του έδωσε δημοσιότητα, πολιτική δύναμη και εξουσία αλλά του κόλλησε και ένα παρατσούκλι: «Ο κηπουρός του ΓΑΠ».
Το 2006 στην Πάρο συναντήθηκε με τον Γιώργο Παπανδρέου που είχε αρχίσει να καλπάζει προς την εξουσία. Ο νεαρός Ραγκούσης, πρώην ΠΑΣΠίτης και πρώην σύμβουλος του Χρήστου Παπουτσή τον γοήτευσε. Και ο ρέκτης των αιφνιδιασμών και των καινοτομιών ΓΑΠ (όπως είχε αποδείξει με Μπιρμπίλη, Δρούτσα κλπ), αποφάσισε να τον «φυτέψει» στην κεντρική πολιτική σκηνή. Τον έκανε εκπρόσωπο Τύπου του ΠΑΣΟΚ, κατόπιν γραμματέα, στη συνέχεια βουλευτή Επικρατείας και τέλος πανίσχυρο υπουργό Εσωτερικών, μετά Υποδομών και Μεταφορών.
Οταν παραιτήθηκε ο Παπανδρέου από πρωθυπουργός, ο Γιάννης Ραγκούσης ανέλαβε αναπληρωτής υπουργός Αμυνας στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Το 2012 στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις δεν εξελέγη και την ίδια χρονιά παραιτήθηκε από το ΠΑΣΟΚ μετά από κόντρα με τον Ευ. Βενιζέλο. Μετά χάθηκε για μια πενταετία. Το 2015 έκανε δηλώσεις κατά του Αλέξη Τσίπρα τον οποίο χαρακτήριζε ως «τον πιο ανέντιμο πρωθυπουργό της μεταπολίτευσης, αυτόν που θα καταστρέψει την χώρα».
Ο Γιάννης Ραγκούσης επανήλθε το 2017 διεκδικώντας την θέση του προέδρου του Κινήματος Αλλαγής. Συγκέντρωσε 1,2% και χάθηκε ξανά, αποχωρώντας από το ΚΙΝΑΛ. Για να επανέλθει δριμύτερος το 2019 στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα και να εκλεγεί βουλευτής Β’ Πειραιώς. Στο ΠΑΣΟΚ είχε εξουσία ως διορισμένος, με τον ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να εκλεγεί με την ψήφο του λαού. Οσο για τις κωλοτούμπες; Πρώτος διδάξας ήταν ο ίδιος ο (νέος) αρχηγός του.
Ολη αυτή η διαδρομή του Γιάννη Ραγκούση έχει την σημασία της και ίσως προσφέρεται για πολιτικά και προσωπικά συμπεράσματα. Ομως φτάσαμε στο σήμερα που ο άλλοτε επίδοξος διάδοχος του Παπανδρέου, στο βωμό της εντυπωσιθηρίας και των διαπιστευτηρίων του στο νέο πολιτικό του προϊστάμενο, έδωσε μια νέα διάσταση στην εικόνα που είχαμε για το πολιτικό σύστημα.
Φωνάζοντας μέσα στην προανακριτική Επιτροπή για την υπόθεση Novartis φέρεται σύμφωνα με τα ρεπορτάζ να είπε ότι η επιτροπή είναι «χουντοεξεταστική». «Ξεφτιλίζετε ό,τι ήταν ιερό σε αυτή τη Βουλή. Με τη βία της πλειοψηφίας αποφασίζετε να μετατρέψετε την επιτροπή σε χούντα!» φέρεται ειπών ο Γιάννης Ραγκούσης.
Με τη βία της πλειοψηφίας
Δηλαδή, η βασική αρχή της Δημοκρατίας που είναι ότι η πλειοψηφία κυβερνά και η μειοψηφία υποτάσσεται, μετατρέπεται στα χείλη του Ραγκούση σε χούντα. Νεολογισμός και επικίνδυνη δημοκοπία.
Μέχρι τώρα ξέραμε ότι οι πλειοψηφίες δεν έχουν λόγο να ασκήσουν βία γιατί είναι νομιμοποιημένες από τον ίδιο το λαό. Οπως και ο ίδιος, ως εκλεγμένος βουλευτής.
Μέχρι τώρα είχαμε την εντύπωση πως οι μειοψηφίες ασκούν βία. Οπως εκείνη που βίωσε ο ίδιος ο Ραγκούσης όταν οι ταξιτζήδες καταλάμβαναν το κέντρο της Αθήνας ή προπηλάκιζαν τον ίδιο πολιορκώντας το σπίτι του στην Πάρο (εκείνη τη βίλα που πλέον ενοικιάζει στην Airbnb) επειδή αντιδρούσαν σε ένα - σωστό - νομοσχέδιο που θέλησε να επιβάλλει ο ίδιος και η κυβέρνηση πλειοψηφίας την οποία υπηρετούσε.
Αλλωστε, η κυβέρνηση του Τσίπρα - τον οποίο ο Ραγκούσης τώρα υπηρετεί - κυβέρνησε ως μειοψηφία με την τσόντα Καμμένου. Αλλά και αυτό είναι μέσα στην πρόβλεψη του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Η κατηγορία περί βίας της πλειοψηφίας είναι Υβρις. Και ως γνωστόν μετά την Υβρη έρχεται η Νέμεσις σύμφωνα με τους αρχαίους Ελληνες οι οποίοι πίστευαν μάλιστα ότι η αυθάδης και αλαζονική συμπεριφορά, αν επαναλαμβάνονταν οδηγούσε τελικά στην πτώση και καταστροφή του «υβριστού». Και ο Ραγκούσης την Υβρη της αλαζονείας την έχει επαναλάβει πολλές φορές στην πολιτική του διαδρομή, όπως μαρτυρούν οι πρώην σύντροφοί του.
Η Δημοκρατία, ως γνωστόν, μπορεί να έχει ατέλειες, αλλά δεν έχει εφευρεθεί καλύτερο πολίτευμα τα τελευταία 2.500 χρόνια.
Και αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει πλέον ούτε ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας - πόσο μάλλον ο κηπουρός του.