Ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά πόσο ικανός νταλαβερτζής είναι!
Και οι σύμμαχοι (οι περισσότεροι από τους οποίους είναι και εταίροι στην ΕΕ), παρά τις ανακοινώσεις και δηλώσεις τους για το πόσο «εκνευρισμένοι» είναι μαζί του για τη συνολική συμπεριφορά του, του... ξανάκλεισαν το μάτι!
Για να μην κοροϊδευόμαστε, στην τελευταία σύνοδο των ηγετών του ΝΑΤΟ ο Ερντογάν είναι ο μεγάλος κερδισμένος. Τουλάχιστον αυτός που κατάφερε να περάσει τις θέσεις του, μετά από ένα μακρύ και έντονο ανατολίτικο παζάρι.
Αντάλλαξε και με αρκετά και σημαντικά οφέλη για την Τουρκία σε διάφορα επίπεδα, το επί μακρόν επαπειλούμενο «βέτο» της Άγκυρας για την εισδοχή Σουηδίας και Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ (όπου ισχύει η αρχή της ομοφωνίας) με σχεδόν όλα όσα ήθελε να εξασφαλίσει: συνάντηση κατ’ ιδίαν με τον πρόεδρο Μπάιντεν, την (κατά πάσα βεβαιότητα) έγκριση από τις ΗΠΑ για την αναβάθμιση των τουρκικών F-16 και αγορά νέων (σε αντιστάθμισμα για την ακύρωση της πώλησης και συμπαραγωγής F-35, λόγω της προμήθειας S 400 από τους Ρώσους), τη συμφωνία με Σουηδία και Φινλανδία να αλλάξουν τη νομοθεσία τους περί τρομοκρατίας, όπως πίεζε η Τουρκία, να δεχθούν έκδοση τρομοκρατών (ή και «τρομοκρατών») που έχουν καταφύγει στις δύο χώρες, να συνάψουν συμφωνία με την Άγκυρα για αμυντική συνεργασία και πώληση πολεμικού υλικού στην Τουρκία!
Αυτά επεδίωκε με τους λεονταρισμούς και τους εκβιασμούς του, αυτά πήρε…
Τη συνάντηση με τον Μπάιντεν και την αμερικανική υποχώρηση για τα F-16, αλλά και το θέμα της τρομοκρατίας, θα την εκμεταλλευθεί στο έπακρο στο εσωτερικό του (και μάλιστα σε προεκλογική περίοδο, που οι δημοσκοπήσεις είναι αρνητικές για τον Ερντογάν). Θα περάσει την εικόνα του αποφασιστικού και δυναμικού ηγέτη που «γίνεται το δικό του», θα μιλήσει για αμυντική ενίσχυση της Τουρκίας, παρά το περί του αντιθέτου κλίμα, θα διαφημίσει την αποκατάσταση των διαταραγμένων αμερικανοτουρκικών σχέσεων. Πέντε στα πέντε…
Τι σημαίνουν όλα αυτά για την Ελλάδα και τις ακραία τεταμένες ελληνοτουρκικές σχέσεις; Προς το παρόν και το άδηλο μέλλον, περίοδο σχετικής αποκλιμάκωσης. Όχι στο επίπεδο των ρητορικών απειλών και δηλώσεων, ίσως, σίγουρα όμως στο επίπεδο της απειλής θερμού επεισοδίου στο Αιγαίο. Να μη διαταραχθούν και… τα μπάνια των δύο λαών και των ξένων τουριστών στις παραλίες των νησιών μας και του... «Τουρκικού Αιγαίου»!
Μας έμελλε να δούμε και αυτή την απίστευτη «αμέλεια» και έλλειψη επαγγελματισμού της ελληνικής γραφειοκρατίας, στην ΕΕ, το υπουργείο Εξωτερικών και Τουριστικής Ανάπτυξης, που ο κ. Κικίλιας φέρεται να γνώριζε από τον Μάιο την τουρκική μπανανόφλουδα, που επί της ουσίας μπορεί να μη σημαίνει τίποτε, αλλά επί των εντυπώσεων και της ενίσχυσης των «επιχειρημάτων» του τουρκικού ντοσιέ διεκδικήσεων σε βάρος της Ελλάδας έχει τη σημασία της για τους τουρκικούς μελλοντικούς στόχους…
Ας μην αυταπατώμεθα, και κυρίως να μην επαναπαυόμαστε. Ο Ερντογάν δεν θα θελήσει άμεσα να «λεκιάσει» την καλή εικόνα που εξασφάλισε με ΝΑΤΟ και Αμερικανούς. Έχει αποδείξει ότι ξέρει να περιμένει και να μεθοδεύει τις κινήσεις του (που κάποιοι εδώ θεωρούν προϊόν… τρέλας και άγνοιας κινδύνου), και όταν κρίνει ότι οι συνθήκες που θα έχουν δημιουργηθεί στο μεταξύ ευνοούν, και σε συνάρτηση με τις παγκόσμιες αλλά και στην ευρύτερη περιοχή μας εξελίξεις, πάλι θα βγει στο μεϊντάνι! Το πότε, θα το αποφασίσει αυτός -και το πώς…
Στο μεσοδιάστημα δεν αποκλείεται να επιχειρήσει να κάνει τον διαλλακτικό, είναι πιθανό να ξεχάσει τα «εγώ με τον Μητσοτάκη δεν μιλάω!» και «η πόρτα αυτή έκλεισε οριστικά», και να αποκατασταθεί (άγνωστο σε ποιο επίπεδο, δεν αποκλείω και την προσωπική συνάντησή του με τον Μητσοτάκη) ο ελληνοτουρκικός «διάλογος». Τα ίδια έλεγε και για τους ηγέτες Σουηδίας και Φινλανδίας, και την κατάλληλη στιγμή έκανε την… ωφελημάτων κωλοτούμπα του! Είπαμε, μέγας και δεινός νταλαβερτζής!
Το κλίμα πέτυχε να το αλλάξει (για όσο κρίνει ότι τον εξυπηρετεί η στροφή), ιδίως σε ό,τι αφορά τις κρίσιμες και παγιωμένες σε αμοιβαία συμφέροντα σχέσεις με την Ουάσιγκτον. Να μην παραβλεφθεί το γεγονός ότι τόσο ο φιλέλληνας Μενέντεζ (από την Επιτροπή της οποίας προεδρεύει στο Κογκρέσο εξαρτάται η έγκριση της πώλησης όπλων στην Άγκυρα) άλλαξε την «αντι-τουρκική» στάση του και, παρά τα ζωηρά χειροκροτήματά του κατά την πρόσφατη ομιλία του Έλληνα πρωθυπουργού στο σώμα αυτό, ρίχνει πια νερό διαλλακτικότητας στο κρασί του. Και να σημειωθεί με προσοχή η προχθεσινή δήλωση της Αμερικανίδας υφυπουργού Άμυνας ότι «οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται πολύ για την αμυντική ικανότητα της Τουρκίας, ως χώρας μέλους του ΝΑΤΟ»!
Δεν είναι απρόβλεπτη η όλη εξέλιξη. Έτσι παίζεται το παιχνίδι των ευρύτερων συμφερόντων και των… λυκοφιλιών, από την εποχή του Μέτερνιχ.
Η Ελλάδα έκανε και κάνει ό,τι έπρεπε και μπορούσε, καταδικασμένη να ζει με έναν τέτοιο επικίνδυνο και αδίστακτο γείτονα. Είναι πολλαπλά χρήσιμη στη δυτική συμμαχία και την Ευρώπη (τα περί «δεδομένου σύμμαχου» του κ. Τσίπρα και οι ανοησίες Τζανακόπουλου ότι… δεν μας συμφέρει η ένταξη Σουηδίας και Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ είναι αυτόχρημα ανάξιες σχολιασμού), αλλά εκ των πραγμάτων και των εξελίξεων και η Τουρκία είναι πολύ «χρήσιμη».
Πιθανότατα, στο μεσο-μακροπρόθεσμο (πιο πολύ μέσο…) διάστημα θα επιχειρηθεί με «μεσολαβήσεις», με πιέσεις και «παροτρύνσεις» μια «καταλλαγή» (με ό,τι αυτό δυνατόν να περικλείει) στις σχέσεις Ελλάδος-Τουρκίας. Και στο μεταξύ, φωναχτά ή πιο προσεκτικά, ο Ερντογάν θα εμπλουτίζει το «ντοσιέ» με τις μαξιμαλιστικές και αναθεωρητικές θέσεις εναντίον μας…
Δεν επιτρέπεται η παραμικρή επανάπαυση, τόσο στο διπλωματικό όσο και στο… ρεαλιστικό επί του πεδίου επίπεδο. Οι μέρες που έρχονται κάθε άλλο παρά ανώδυνες θα είναι…