Λυπήθηκα τελικά τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, γιατί, σπάζοντας τη δική του σιωπή, έκανε ταυτόχρονα χιλιάδες στόματα να ανοίξουν. Στα μάτια όλων μας ξαναπερνάει από χθες το φιλμ με τις χειρότερες στιγμές της πολιτικής του διαδρομής.
Η παρέμβασή του στα Ανώγεια Κρήτης, αντί να τραυματίσει τον Μητσοτάκη (που ήταν στόχος του) γύρισε τελικά εναντίον του, και προκάλεσε ένα τεράστιο κύμα από αρνητικά σχόλια σε βάρος του. Δεν το λες και επιτυχία για έναν πρώην πρωθυπουργό να μιλάει για διαφάνεια, φως και «ήθος» και η κοινή γνώμη να σχολιάζει για κοντοσούβλια!
Πράγματι, μόλις πέρασε το πρώτο ξάφνιασμα «μα, πού το πάει ο Καραμανλής;», ήρθε η αντίδραση «κοίτα ποιος μιλάει». Δεν ξέρω τι στόχο είχε με την ομιλία του ο πρώην πρωθυπουργός, αλλά η βελόνα με τα γνωστά πειράγματα εναντίον του εκτοξεύτηκε -τα κοψίδια, το playstation, ο Βούδας της Ραφήνας κ.λπ. Τα ακούμε όλοι, από χθες, και κυρίως τα διαβάζουμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου γίνεται, κυριολεκτικά, πανηγύρι.
Αυτή η ακατανόητη παρέμβαση Καραμανλή από την Κρήτη έδωσε, πράγματι, σε πολλούς την ευκαιρία να ξεθάψουν και να θυμηθούν όσα αρνητικά έχουν γίνει επί των δικών του ημερών: Για παράδειγμα, ότι δεν ξεκαθάρισε ποτέ το δικό του σκάνδαλο υποκλοπών Vodafone και την υπόθεση του νεκρού Τσαλικίδη. Ότι ο Καραμανλής, που σήμερα φωνάζει για διαφάνεια, ήταν ο ίδιος που είχε διορίσει επικεφαλής της ΕΥΠ τον Δημήτρη Παπαγγελόπουλο. Ότι ενώ δεν μίλησε ποτέ για την πτώχευση της χώρας, για τα εξαπτέρυγά του που έστησαν «παράγκα» επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, για τη σκευωρία Novartis, εμφανίστηκε ξαφνικά να δυναμιτίσει την ίδια του την παράταξη.
Πολλοί θυμήθηκαν ακόμη και την κουμπαριά με τον Ερντογάν, τις αγάπες με τον Πούτιν, το κάψιμο της Αθήνας με τις διαδηλώσεις, τους διορισμούς του Παυλόπουλου, τις πυρκαγιές της Ηλείας, την υπερχρέωση της Ελλάδας, τις χαρτοπετσέτες του Παπαθανασίου, τα αυτογκόλ του Αλογοσκούφη. Όλες οι μαύρες σελίδες της διακυβέρνησής του βγήκαν ξανά στην επιφάνεια. Ο Καραμανλής, αντί να μιλήσει ως statesman για τα πραγματικά προβλήματα της χώρας, το μεταναστευτικό, το ενεργειακό, τα ελληνοτουρκικά, προσπαθεί να φέρει αστάθεια στη χώρα -αυτό ήταν το σχόλιο των νεοδημοκρατών που είδα να ξεσπούν στο πληκτρολόγιο.
Από την άποψη αυτή, ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να 'χει το κοκαλάκι της νυχτερίδας, αφού ο Καραμανλής του πρόσφερε μια τεράστια υπηρεσία. Εκεί που οι ψηφοφόροι της ΝΔ -και οι κεντρώοι που τον στηρίζουν- πάνε να ξεχάσουν ποιοι κυβερνούσαν τη χώρα, έρχονται οι συνασπιζόμενοι χορηγοί της αντιπολίτευσης και τους το θυμίζουν. Εκεί, δηλαδή, που ο πρωθυπουργός βρίσκεται στριμωγμένος, έρχεται το παρεάκι του Αντώναρου και του δίνει μια γερή ανάσα.
Φαντάζομαι ότι στόχος του Καραμανλή, όταν μιλούσε στην Κρήτη, δεν ήταν να εισπράξει το χειροκρότημα του ΣΥΡΙΖΑ και του κάθε Πολάκη. Ούτε να γίνει εξώφυλλο στην «Αυγή» και στην «ΕφΣυν», με λιβανιστήρια και επαίνους από τον Παπαδημούλη ή από τον κάθε εκπρόσωπο του Τράγκα. Σίγουρα θα απογοητεύτηκε όταν είδε ότι μαζεύτηκαν γύρω του, να επαινούν την ομιλία της Κρήτης, μόνο τα περιτρίμματα των αυτοαποκαλούμενων «καραμανλικών» και όλα τα τρελοτρόλ της Κουμουνδούρου. Τι κατάφερε, πραγματικά; Να επανασυσπειρώνει τους κεντρώους και φιλελεύθερους ψηφοφόρους γύρω από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, σε βαθμό που θα ήταν δύσκολο να επιτευχθεί αν έκανε απλά μια δήλωση υποστήριξης. Γιατί όταν πας από τα Ανώγεια να προκαλέσεις ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις στη χώρα και στην τελική βρίσκεσαι να σε χειροκροτεί ο Νικολόπουλος από την Πάτρα, ο Σβέρκος της «Αυγής» και ο Τσιτουρίδης, κάτι έχεις κάνει λάθος!
Το άλλο αξιοσημείωτο με τον πρώην πρωθυπουργό είναι ότι με την παρέμβασή του από την Κρήτη φαίνεται ότι χειραφέτησε και απελευθέρωσε οριστικά τον νεότερο εξάδελφό του. Μέσα σε μια νύχτα, ο υπουργός Υποδομών έγινε ο πραγματικός Καραμανλής της ΝΔ, δηλαδή ένας ενωτικός παράγοντας, με παραταξιακή συνείδηση, που προσπαθεί να συγκολλήσει και όχι να διχάσει το κόμμα, σε μια δύσκολη στιγμή. Μία ημέρα μετά τα Ανώγεια, ο υπουργός Καραμανλής συνόδευσε τον Κυριάκο Μητσοτάκη στη γενέτειρα των καραμανλήδων, τις Σέρρες, και τον στήριξε όσο πιο εμφατικά γινόταν: «Κύριε πρόεδρε, καλώς ήρθατε στην πόλη των Σερρών, καλώς ήρθατε στη γενέτειρα του Κωνσταντίνου Καραμανλή και θέλω να γνωρίζετε ότι όλοι οι νεοδημοκράτες είμαστε μια γροθιά μαζί σας, για να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε, με ομοψυχία κυρίως και με ενότητα, τα μεγάλα προβλήματα του τόπου, αλλά και όλοι οι Έλληνες», του είπε. Αυτό το μεγαλοπρεπές «άδειασμα» από τις Σέρρες πώς ακούστηκε άραγε στη Ραφήνα;
Το μήνυμα του νεότερου Καραμανλή δείχνει σαφές, και μάλλον αντανακλά το αίσθημα του μέσου ψηφοφόρου της Νέας Δημοκρατίας: Oυδείς πολίτης με σώας τας φρένας θα ήθελε να ξανακυβερνηθεί από αυτούς που απέτυχαν και σήμερα ουρλιάζουν περί δήθεν προοδευτικής διακυβέρνησης. Ούτε από τα υπολείμματα των καραμανλικών, ωστόσο.
Με τον τρόπο του, ο νεότερος Καραμανλής έβαλε το πραγματικό δίλημμα: στις επόμενες εκλογές θα έχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε αυτούς που διέλυσαν τη χώρα, την οδήγησαν σε χρεοκοπίες και σε μνημόνια και παραμένουν αμετανόητοι, και σε αυτούς που προσπάθησαν, παρά τα λάθη και τις κάποιες αστοχίες, με αρκετά μεγάλο ποσοστό επιτυχίας να την ανατάξουν. Αν ο Μητσοτάκης εκπροσώπησε το Κέντρο και έσωσε το κόμμα το 2019, γιατί να απαρνηθείς αυτή την κληρονομιά;
Κι ας κλείσω κι εγώ με μια μαντινάδα από τα Ανώγεια, μιας και είναι το νέο trend:
Αλλού λαλούν οι κόκοροι
Κι αλλού τα πετεινάρια
Αλλού χορεύουν οι δειλοί
Κι αλλού τα παλληκάρια