Με το κυβερνών κόμμα να προηγείται σταθερά (έστω και σε χαμηλότερα επίπεδα) του ΠΑΣΟΚ με διψήφια διαφορά από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αναμενόμενο είναι να υπάρχει ανησυχία στην Χαριλάου Τρικούπη. Και να εκφράζεται με «στόχο» την ηγεσία του κόμματος και τους χειρισμούς του Νίκου Ανδρουλάκη. Ο οποίος δεν κρύβει τον εκνευρισμό του...
Μπορεί να μην αμφισβητείται ευθέως, αλλά οι δηλώσεις ανθυποψηφίων του στις τελευταίες εσωκομματικές εκλογές που δείχνουν την ανησυχία τους για την πορεία και τις κυβερνητικές προοπτικές του κόμματος δημιουργούν κλίμα βαρύ κλίμα και... υπόνοιες εγρήγορσης σχετικά με τα επόμενα βήματά του - και τα δικά τους που διαφαίνεται ότι θα ακολουθήσουν σε πιθανές «γκρίζες μέρες».
Με σειρά δημόσιων δηλώσεών τους, δείχνουν ότι έχουν υπό… εποπτεία τον πρόεδρο, αναμένοντες τις πρωτοβουλίες και κινήσεις του προκειμένου να αναταχθεί η κατάσταση «στασιμότητας», όπως την περιγράφουν υπαινικτικά. Ο κ. Ανδρουλάκης έχει ως διακηρυγμένο στόχο να φέρει το ΠΑΣΟΚ στην πρώτη θέση στις εκλογές του 2027, και στο πιθανότερο σενάριο να στηθούν δύο κάλπες, να εξασφαλίσει ικανή δύναμη ώστε στη διαδικασία των διερευνητικών επαφών να «μιλάει» από θέση ισχύος.
Έχει βέβαια «δεσμευθεί» (αν πιστέψει κανείς ότι στην πολιτική οι δεσμεύσεις είναι… δεσμευτικές!) ότι αποκλείει κάθετα κάθε συνεργασία με τη ΝΔ. Αλλά, απ’ ό,τι φαίνεται, δεν πείθει λ.χ. τον κ. Χάρη Δούκα, που από τον δημαρχιακό του θώκο τον καλεί αυτή του τη «δέσμευση» να τη θωρακίσει και με απόφαση που θα πάρει ένα «ανοικτό Συνέδριο» (ευρύτερο, δηλαδή, των στενών κομματικών συνεδρίων), με άλλα λόγια αμφισβητεί την ειλικρίνειά του. Όχι και πολύ κομψό…
Αλλά, και η κ. Άννα Διαμαντοπούλου ζητάει «θεσμικά» το κόμμα να τηρεί τέτοια στάση στα θέματα της επικαιρότητας, π.χ. τα Τέμπη, ώστε να μη γίνει «Ζωή Κωνσταντοπούλου ή Μαρία Καρυστιανού…». Λιγότερο άκομψη, αλλά σίγουρα σαφέστατη τοποθέτηση που εκφράζει ανησυχία.
Από την πλευρά του, ο κ. Παύλος Γερουλάνος το πάει πιο… πεζά, ρωτώντας τον κ. Ανδρουλάκη τι πολιτικές σχεδιάζει ώστε η «βελόνα» των δημοσκοπήσεων να… ξεκολλήσει το συντομότερο δυνατόν υπέρ του ΠΑΣΟΚ, γιατί η κλεψύδρα αδειάζει, και ίσως ο χρόνος που απομένει μέχρι τις κάλπες να μην επαρκεί για τους στόχους που έχει θέσει ο πρόεδρος του κόμματος, ισχυριζόμενος ότι «μέσα στις επόμενες εβδομάδες η εικόνα των δημοσκοπήσεων να έχει αναταχθεί…».
Ο κ. Ανδρουλάκης απάντησε στους επικριτές του ότι «στέλνουν μηνύματα προς λάθος κατεύθυνση…», προφανώς για να μην ανοίξει μέτωπα. Αλλά, επί της ουσίας, δεν καθησυχάζει τις πρόδηλες ανησυχίες τους - και, βέβαια, δεν προσδιορίζει αυτήν… «λάθος κατεύθυνση», για να καταλάβουμε τι ακριβώς υπαινίσσεται, ή… απλώς επέλεξε να πετάξει την μπάλα στην εξέδρα...
Σε κάθε περίπτωση ο κ. Ανδρουλάκης… δικαιούται να νιώθει στριμωγμένος και αμήχανος. Η (όσο…) έμμεση αμφισβήτηση της πολιτικής που ακολουθεί δημιουργεί την αίσθηση αστάθειας μέσα στο ΠΑΣΟΚ, που ίσως ερμηνεύει και τη δημοσκοπική «ακινησία» του, που συνεπικουρείται από τους δείκτες «καταλληλότητας» για τη θέση του πρωθυπουργού, όπου ακολουθεί με μεγάλη διαφορά την αντίστοιχη του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Μόνη του παρηγοριά το ότι πρώτος «κατάλληλος» για την πρωθυπουργία έρχεται ο «κανένας» (και γενικώς και μεταξύ των δύο), αλλά στις κάλπες το δίλημμα εκ των πραγμάτων θα τεθεί επί… υπαρκτών προσώπων, και όχι θεωρητικά και ιδεολογικο-πολιτικά! Ποιον εμπιστευόμαστε περισσότερο (και βάσει των επιδόσεών του…) για να διαχειριστεί την κατάσταση και τα προβλήματά της...