Για να λέμε του στραβού το δίκιο, την αλήθεια (τους) λένε όσοι πολεμάνε, απαξιώνουν, ευτελίζουν, θέλουν να… εξαφανισθεί ο κ. Κασσελάκης, κατηγορώντας τον ότι «αυτός δεν είναι κάνει αρχηγός και τα όσα λέει δεν εκπροσωπούν τον ΣΥΡΙΖΑ…!».
Το διατύπωσε με μεγάλη σαφήνεια και καθαρότητα ο κ. Φίλης, και ένα σωρό άλλοι, πιο μαχητικά και με ποιο απόλυτο τρόπο και ύφος. Ο Τσακαλώτος και η Ομπρέλα του, πάντα πιο ριζοσπάστης, διακήρυξε πως ο Κασσελάκης και ο ΣΥΡΙΖΑ που θέλει ( ή τέλος πάντα λέει ότι θέλει, έτσι… χωρίς πρόγραμμα και πολιτικό λόγο!) «δε έχει σαφή ταξική τοποθέτηση». Δεν τους έπρεπε, δεν τον θέλουν, τους… χαλάει την μόστρα του «μαγαζιού», άντε να βρούμε τον τρόπο (πάντα με σύννομες… κομματικές διαδικασίες να τον ξωπετάξουμε, αφού εμείς ελέγχουμε( ;) τα όργανα και φυλάμε τις ιερές δέλτους της αριστερής ριζοσπαστικής ιδεολογίας μας.
Αυτοί όλοι πιστεύουν ότι ΑΥΤΟΙ είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά, ποιος ΣΥΡΙΖΑ ακριβώς; Σε ποιες «επαναστατικές» παρακαταθήκες και πεπραγμένα αναφέρονται; Στις πρώιμες «ηρωικές» πλατείες του μίσους και της τοξικότητας, της χυδαίας εκμετάλλευσης της απελπισίας και της απόγνωσης ενός ολόκληρου λαού; Ή στις… άλλες, όταν πια κατέκτησαν την κυβέρνηση (αλλά , φευ, «όχι και την εξουσία και τους αρμούς της…») και πέταξαν στα σκουπίδια τις δεσμεύσεις του για «αλλαγή στα πάντα, με ένα νόμο, ένα άρθρο», που… πακεταρίστηκαν με ένα τρίτο
επαχθέστερο μνημόνιο, μετά την περιφρόνηση του κόσμου με την περιβόητη «κωλοτούμπα»; Ή με την εγκληματική σκευωρία της Novartis, και την άλωση της Δικαιοσύνης; Ή τα… «βοσκοτόπια» που συνωμοτικά έστησε ο κ. Παπάς ( ο κ. «13-0»!) με την έγκριση Τσίπρα για καθυπόταξη και δικτατορικό έλεγχο των ΜΜΕ;
Μήπως με την ηθελημένη εξαφάνιση της μεσαίας τάξης, που όπως ομολόγησε ο Τσακαλώτος, ήταν «ιδεολογική επιλογή» τους – και τα ίδια λέει και σήμερα, κατηγορώντας τον Κασσελάκη για ξένο σώμα; Με την απροκάλυπτη υποστήριξη (με διαδηλώσεις στελεχών του κόμματος) υπέρ Κουφοντίνα και τρομοκρατίας; Με τις προκλητικές υπόγειες «κολεγιές» με τον Κασιδιάρη και την ΧΑ, (το θυμόμαστε το « οι ψήφοι δεν έχουν χρώμα και οσμή…» του κ. Βούτση) που συνεχίσθηκαν χυδαία και απροκάλυπτα ακόμη και πριν από τις τελευταίες δίδυμες βουλευτικές εκλογές;
Για να μην αναφερθούμε στην… αρχέγονη πρόκληση της συνεργασίας με τους ακροδεξιούς των ΑΝΕΛ, ο τότε πρόεδρος των οποίων σήμερα τους παίρνει στο ψητό, λέγοντας ότι στο τρελοκομείο του ΣΥΡΙζα «σήμερα κάνουν κουμάντο οι… τρόφιμοι!» Αυτή, ήταν η πρώτη σκηνή της πρώτης πράξης της εξαπάτησης του «αριστερού ριζοσπαστικού» κόσμου που είχε πιστέψει στις πομφόλυγες του κ. Τσίπρα… Αυτόν, τον ΣΥΡΙΖΑ «τους», καταδίκασε συντριπτικά ο ελληνικός λαός σε τέσσερις απανωτές εκλογές! Αλλά αυτοί τον… χαβά τους: αριστερή επαναστατική ορθοδοξία, καμιά αυτοκριτική, … φταίει ο «Μητσοτάκης ο μπήξε, ο δείξε» η κοινωνία… παρασύρθηκε από τα «συστημικά ΜΜΕ» (τόσες αλλεπάλληλες φορές, σύντροφοι;). Οι ίδιοι, τα έχουν όλα καλώς καμωμένα! Με τον ήλιο τα μπάζω, με τον ήλιο τα βγάζω, τι έχουν και ψοφάνε τα ‘ερμα…
Πράγματι, ο κ. Κασσελάκης δεν είναι καμιά σοβαρή περίπτωση. Όντως, «το παιδί δεν κάνει», δεν ξέρει και δεν έχει τα φόντα και τον χρόνο να μάθει. Και να ασκήσει αξιωματική αντιπολίτευση… Τα συνωμοσιολογικά περί επιχείρησης ξένων πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων να αλωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, και μάλιστα με… επίνευση του Αλέξη Τσίπρα, για να κάνει ο Στέφανος το ξεκαθάρισμα βαριδιών για να επανέλθει ο ίδιος με «καθαρό» τον ΣΥΡΙΖΑ η κάποιο άλλο κεντροαριστερό κόμμα , τα ακούω, αλλά τα αντιπαρέρχομαι γιατί δεν έχω… επαρκή φαντασία και στερούμαι «έγκυρων πληροφοριών».
Αλλά, πιο πολύ η περίπτωση Κασσελάκη μου φέρνει σε αμερικανική σαπουνόπερα, με το «καλό παιδί» που κρύβει μέσα του έναν επιτήδειο πλούσιο καιροσκόπο, που είδε ένα παράθυρο ανοικτό για να εντυπωσιάσει και να παίξει, και μπούκαρε. Με την σκέψη « γιατί, μήπως έχω να κάνω κάτι καλύτερο για την ώρα;»…
Όλοι ψυχανεμιζόμαστε ( για να μην πώς είμαστε απολύτως βέβαιοι) ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, έτσι όπως τον ζήσαμε και… τον αγαπήσαμε από το 2012 κα μετά, και ως κυβέρνηση και ως αντιπολίτευση, πρώιμη και όψιμη, δεν έχει κανένα μέλλον. Με ή χωρίς τον Κασσελάκη. Αν αυτόν τον διώξουν, οι υπόλοιποι που θα μείνουν, από όσα προαναφέραμε δεν… καταλαβαίνουν Χριστό, δεν έχουν σκοπό (ιδεοληπτικοί, γαρ…) ν’ αλλάξουν μυαλά και να εγκαταλείψουν τον παράλληλο σύμπαν στο οποίο μετεωρίζονται. Ο νέος Πρόεδρος, ψηφίσθηκε από ένα (κυρίως νιόφερτο στον χώρο) νέο κόσμο, που είπε, «φθάνει πια με τους παλαβούς, δεν πάει άλλο!» Και πόνταραν στο άγνωστο, που πίστεψαν ότι έχει τα ψιμύθια κάποιας ελπίδας. Και οι γνωστοί ( και επί Τσίπρα…) κολλητοί και σωματοφύλακες, έσπευσαν να γίνουν περιβάλλον του (Παππάδες, Πολλάκηδες,… ναυαρχούκοι μαζί με κάποιους πιο δεύτερους), ελπίζοντας στο «λες να;» και στο «κι’ αν κάτσει»; Δεν… θα κάτσει. Και το συγκεκριμένο κόμμα που καταρρέει, αν έχει κάποια μικρή πιθανότητα να προσγειωθεί στην πραγματικότητα και να ξαναγεννηθεί, είναι οι «παραστάτες» του να αποδεχθούν (και να πράξουν ανάλογα) ότι ο κομήτης Κασσελάκης, δεν είναι η αιτία της διάλυσης, αλλά το σύμπτωμά της…