Στην τελευτή έναρξης συνεδρίου του πανεπιστημίου Sapienza της Ρώμης, συμμετείχε σήμερα ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας, σε μια σημαντική επιστημονική συμβολή στις εκδηλώσεις για τα διακόσια χρόνια από το ξέσπασμα της Ελληνικής Επανάστασης.
Το συνέδριο με θέμα: «Το ιταλικό φιλελληνικό κίνημα και η Ελληνική Επανάσταση του 1821» οργανώνεται από την έδρα νεοελληνικών σπουδών της Sapienza με τη στήριξη επιφανών νεοελληνιστών, όπως του Μάριο Βίτι, της Πάολα Μαρία Μινούτσι, της Ρενάτα Λαβανίνι, της Αμαλίας Κολώνια και της Κατερίνα Καρπινάτο. Αύριο, πρόκειται να πάρει μέρος στις εργασίες και ο Ιταλός πρώην πρωθυπουργός και πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ρομάνο Πρόντι.
Παρέμβαση Δένδια στο συνέδριο
Στην παρέμβασή του ο κ. Δένδιας ανέφερε ότι «το ιταλικό ήταν από τα κυριότερα ευρωπαϊκά φιλελληνικά κινήματα» και πρόσθεσε: «Οι Ιταλοί φιλέλληνες θαύμαζαν την ελληνική ιστορία και ένιωθαν πιθανότατα πιο κοντά τους, από ότι άλλοι φιλέλληνες. Όχι μόνον λόγω της γεωγραφικής εγγύτητας, αλλά και εξαιτίας μιας αίσθησης σύνδεσης και συνέχειας ανάμεσα στον ελληνικό και τον ρωμαϊκό πολιτισμό. Και οι δυο χώρες ήταν χριστιανικές, ένα στοιχείο που ώθησε τους Ιταλούς να στηρίξουν έναν χριστιανικό λαό που προσπαθούσε να ελευθερωθεί από τον μουσουλμανικό ζυγό. Ζωντανές ελληνικές κοινότητες της Ιταλίας, σε πόλεις όπως το Λιβόρνο, την Τεργέστη, την Βενετία και την Νάπολη συνέβαλαν στην διεύρυνση του φιλελληνικού κινήματος. Μερικές από αυτές της κοινότητες είχαν δημιουργηθεί από Έλληνες που είχαν εγκαταλείψει την υπό κατάρρευση Βυζαντινή Αυτοκρατορία, τον Δέκατο Πέμπτο αιώνα. Η Ελληνική Επανάσταση, επίσης, ξεκίνησε λίγους μήνες μετά από τις ιταλικές επαναστάσεις της Νάπολης και της Σικελίας, το 1820, και περίπου την ίδια περίοδο της επανάστασης στο Πεδεμόντιο, τον Μάρτιο του 1821».
Παράλληλα, αναφέρθηκε στον Ιταλό Σαντόρρε Ντι Σανταρόζα ο οποίος έχασε την ζωή του, πολεμώντας για την ελευθερία της χώρας μας. Υπογράμμισε, δε, ότι πολλοί Ιταλοί φιλέλληνες έφτασαν στην ηπειρωτική Ελλάδα μέσω της Κέρκυρας, η οποία είναι και ιδιαίτερη πατρίδα του.
Ο υπουργός Εξωτερικών τόνισε ότι η στενή αυτή σχέση συνεχίσθηκε και μετά το ξέσπασμα της Επανάστασης: η Ελλάδα μετατράπηκε σε καταφύγιο των Ιταλών που είχαν πάρει μέρος στα επαναστατικά τους κινήματα, το 1831 και 1948- 49. Παράλληλα, πολλοί από τους Ιταλούς αυτούς, επέστρεψαν στην πατρίδα τους -μαζί και με Έλληνες- για να πολεμήσουν υπέρ της ενοποίησης της Ιταλίας, της εθνικής παλιγγενεσίας του Risorgimento.
«Ιταλοί εθελοντές στήριξαν τους Έλληνες σε πολλές άλλες ευκαιρίες. Όπως τον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, αλλά και στον Πρώτο Βαλκανικό Πόλεμο, στον οποίο ο Πεπίνο Γκαριμπάλντι πολέμησε με τους Έλληνες στο Δρίσκο. Ο δε μεγάλος Ιταλός επαναστάτης Τζουζέπε Γκαριμπάλντι, απευθυνόμενος στις "Δημοκρατικές Εταιρίες της Ελλάδας", Società Democratiche della Grecia, υπογράμμισε: " θα τεθώ στις υπηρεσίες της Ελλάδας με την ίδια πίστη που δείχνω στην χώρα μου, σας θεωρώ αδέλφια μου"», σημείωσε, τέλος, o Νίκος Δένδιας, κατά την ομιλία του στο συνέδριο της Sapienza.