Δυσεξήγητο το φαινόμενο. Η κυβέρνηση, στην δεύτερη θητεία της, που θεωρείται και πιο δύσκολη αλλά και περισσότερο προβληματική, εξακολουθεί να προηγείται δημοσκοπικά, με μεγάλη για τα δεδομένα διαφορά.
Το στραπάτσο που υπέστη από τις αντιδράσεις και τα τεράστια συλλαλητήρια για την διαχείριση των Τεμπών, αφομοιώνεται με τον καιρό. Το θέμα δεν μονοπωλεί την επικαιρότητα, και μόνο κάποιες αντιπολιτευτικές εξάρσεις, κυρίως από την Πλεύση Ελευθερίας της κ. Κωνσταντοπούλου εξακολουθούν να ακούγονται. Νόμος: τα νέα προβλήματα που προκύπτουν, παραμερίζουν τα προηγούμενα. Και η εμμονή σ’ αυτά, με τον καιρό τα στρογγυλεύει…
Στις δημοσκοπήσεις καταγράφεται μια ενδιαφέρουσα αντοχή της κυβέρνησης, που αν προβληθεί σο μέλλον, λίγα περιθώρια αφήνει για να ευδοκιμήσουν τα όνειρα της αντιπολίτευσης, κυρίως του ΠΑΣΟΚ, να είναι αυτό η εναλλακτική λύση διακυβέρνησης στις επόμενες εκλογές, πάνω κάτω σε δύο χρόνια. Έτσι λένε οι ειδικοί αναλυτές.
Η Αριστερά, στις διάφορες αντιφατικές, αποκλίνουσες και ετερόκλητες εκδοχές της όπως εμφανίζονται στην Βουλή, δείχνει να είναι πιο ρεαλιστική από την αξιωματική αντιπολίτευση. Διαπιστώνει το αδιέξοδο τοπίο, και παλεύει για κάποια συνένωση δυνάμεων που θα την καταστήσει ενδιαφέροντα, εν δυνάμει, μοχλό. Ευχολογικά μόνο. Γιατί αυτά που χωρίζουν τα «προοδευτικά αριστερά» κόμματα, ιστορικά αλλά και ιδεολογικά, είναι πολλά και πολυδαίδαλα. Πώς θα συγκλίνει ο ΣΥΡΙΖΑ με τους «αποστάτες» της Νέας Αριστεράς. Και πώς θα δεχθεί η δημοσκοπικά ισχυρή «Πλεύση Ελευθερίας» να συμπλεύσει με τους πρώην συντρόφους της, που παρά τα ανοίγματά τους προς αυτήν, την θεωρούν χώρο υποδοχής των δυσαρεστημένων, απαυδισμένων, πρώην ψηφοφόρων τους;
Το ΠΑΣΟΚ του κ. Ανδρουλάκη, έχει απορρίψει κάθε σχέση συνεργασίας, τόσο προς τα αριστερά όσο και με την κυβέρνηση, μετά τις εκλογές. Αναμενόμενο: όταν διακηρύσσεις ότι θα είσαι η επόμενη αυτοδύναμη κυβέρνηση, εισπράττεται ως ηττοπαθής κάθε σκέψη για συνεργασία. Και ο κ. Ανδρουλάκης εκτιμά ότι το όποιο πλησίασμά του με τα «άκρα» αποδυναμώνει το αφήγημά του. Και με την στάση του αυτή, φαίνεται ότι συντάσσονται επισήμως και τα μεγαλοστελέχη του (πλην του δημάρχου Δούκα…) αλλά και μία αξιόλογη πλειοψηφία των οπαδών του, κατά τα δημοσκοπικά ευρήματα. Λέμε «επισήμως», γιατί πληροφορίες του ενδότερου ΠΑΣΟΚ. ισχυρίζονται ότι αυτή την στιγμή θεωρούν ότι τυχόν διαφοροποίηση(άρα και αμφισβήτηση) του Προέδρου, θα υπονόμευε την επιμονή του να εμφανίζεται διάδοχη κυβερνητική λύση. Και οι εκλογές, αργούν ακόμη…
Το Μέγαρο Μαξίμου, θεωρεί ότι είναι μάλλον απίθανο δυσαρεστημένοι ψηφοφόροι της ΝΔ να καταφύγουν στην κ. Κωνσταντοπούλου. Πιστεύει ότι οι κεντρογενείς που εμπιστεύθηκαν, δυο φορές μάλιστα, τον Κυριάκο Μητσοτάκη, είναι πιθανότερο να «βολευθούν» επιλέγοντας ΠΑΣΟΚ, γι’ αυτό και επέλεξε να το καταστήσει «προνομιακό» του αντίπαλο, τονίζοντας τα λάθη και τις σφαλμένες επιλογές του σε μια σειρά από ζητήματα-Τέμπη, προανακριτική, εξωτερική πολιτική κ.λ.π. Ελπίζει, και θεωρεί ότι σωστά ελπίζει, ότι οι παροχές από τα όποια δημοσιονομικά πλεονάσματα, θα απαλύνουν την δυσαρέσκεια της μεσαίας τάξης. Και εκτιμά ότι, αν διατηρηθεί η σημαντική διαφορά ΝΔ-ΠΑΣΟΚ μέχρις τις εκλογές, η προοπτική ενδεχόμενη ακυβερνησίας και αλλεπάλληλων εκλογικών αναμετρήσεων (και δη σε τέτοιο ασταθές περιβάλλον, τόσο διεθνώς ότι και στην γειτονιά μας) προ της κάλπης θα λειτουργήσει υπέρ της σταθερότητας και της ασφάλειας, που φαίνεται να εγγυάται η κυβέρνηση.
Σχέδια επί χάρτου, φυσικά. Αλλά αξίζει να θυμόμαστε την ρήση του Βρετανού πρωθυπουργού Μακμίλαν, που όταν ρωτήθηκε από δημοσιογράφο τι είναι αυτό που τον ανησυχεί περισσότερο, απάντησε «τα γεγονότα, αγαπητέ μου, τα γεγονότα…»