Μία ακόμα μάχη ετοιμάζεται να δώσει σε λίγα 24ωρα ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος, ο Έλληνας γιατρός που έχει γίνει σύμβολο του αγώνα των ΑμεΑ για αξιοπρεπή διαβίωση.
Η πρώτη φορά που το όνομα του ακούστηκε σε δημοσιογραφικές συσκέψεις ήταν κάπου στις αρχές του 2000 όταν ο μαθητής της Γ’ Γυμνασίου τότε έγινε ο πρώτος μαθητής με αναπηρία που παρήλασε κρατώντας την ελληνική σημαία. Η εμπλοκή του στην πολιτική και η υποψηφιότητα του στις επικείμενες ευρωεκλογές, σχεδόν 20 χρόνια μετά, αποτέλεσε για πολλούς έκπληξη ενώ, όπως ήταν αναμενόμενο, έστρεψε πάνω του τα βέλη πολιτικών αντιπάλων. Ο ίδιος, ωστόσο, δεν πτοείται από τη… λάσπη. Εξάλλου, ο 34χρονος έχει αποδείξει ότι είναι σκληρό καρύδι αφού από την ηλικία των 14 μηνών έχει μάθει να παλεύει για τη ζωή, να βγαίνει νικητής και να κυνηγά τα όνειρα του.
Ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος λίγες ώρες πριν στηθούν οι κάλπες για τις κρισιμότερες ευρωπαϊκές εκλογές των τελευταίων ετών, μίλησε στο iefimerida για όλα: Την πολιτική, την επιστήμη, τη ζωή, τις δυσκολίες των ΑμεΑ σε μια αφιλόξενη χώρα όπως η Ελλάδα και φυσικά για τους στόχους που έθεσε αποδεχόμενος την πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη για συστράτευση με τη Νέα Δημοκρατία.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος γεννήθηκε το 1985 στον Βύρωνα και δύο μήνες μετά τα πρώτα του γενέθλια διαγνώστηκε με νωτιαία μυϊκή ατροφία, μια πάθηση που εκ τότε θα τον καθήλωνε σε αναπηρικό αμαξίδιο και θα μετέτρεπε την κάθε μέρα της μετέπειτα ζωής του σε πρόκληση, ειδικά σε ένα κράτος που ο ίδιος χαρακτηρίζει μάλλον απροετοίμαστο για να εξασφαλίσει στα ΑμεΑ τα αυτονόητα δικαιώματα τους. Φύσιν μαχητής και με τη στήριξη της οικογένειας του δεν το έβαλε λεπτό κάτω. Οι δυσκολίες φάνηκε να τον πεισμώνουν και να σφυρηλατούν έναν χαρακτήρα νικητή:
«Επειδή είχα και έχω καταπληκτικούς γονείς και έναν εξαιρετικό μεγαλύτερο αδελφό και καθώς αυτό διαγνώστηκε στην ηλικία μόλις των 14 μηνών δεν βίωσα το συναίσθημα της απογοήτευσης. Ούτε στιγμή δεν αισθάνθηκα αδικημένος από τη ζωή. Πάντα έκανα αυτό που επιθυμούσα, ταξίδια, σπουδές, γλέντια. Δεν μπήκα στην διαδικασία της μοιρολατρίας. Κατανοώ ότι για όλους μας υπάρχουν όρια που μόνοι μας δεν μπορούμε να τα υπερβούμε και χρειαζόμαστε κάποια βοήθεια και έτσι και εγώ έχω κάποια όρια. Οι γονείς μου και ο αδελφός μου είναι τα σταθερά στηρίγματα μου. Το ίδιο ισχύει φυσικά και για τους φίλους μου, που με αγαπούν και βρίσκονται δίπλα μου στις χαρές και στις λύπες και μοιράζονται μαζί μου τις δικές τους χαρές και λύπες.
Ο πρώτος έρωτας, τα οικογενειακά ταξίδια, η εισαγωγή μου στο πανεπιστήμιο και αργότερα η ορκωμοσία είναι μερικές από τις καλύτερες στιγμές της ζωής μου. Φυσικά υπήρξαν και δυσάρεστες στιγμές με σοβαρά προβλήματα υγείας στα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια και όπως όλοι αντιμετώπισα κι εγώ οικογενειακές κρίσεις και αγωνίες. Ωστόσο, με σιγουριά μπορώ να πω ότι αν κάτι δεν αντιμετώπισα ποτέ αυτός είναι ο ρατσισμός. Υπήρξα τυχερός και τόσο στο σχολικό μου περιβάλλον όσο και αργότερα στις σπουδές μου και τώρα στην εργασία μου έτυχα του σεβασμού συμμαθητών, συμφοιτητών και συναδέλφων. Γνωρίζω δυστυχώς πως αυτό δεν συμβαίνει πάντα και ως κοινωνία έχουμε πολύ δουλειά για να απαλλαγούμε από κάθε ίχνους ρατσισμό προς κάθε είδους διαφορετικότητα.»
«Η ομόθυμη καταδίκη της επίθεσης Πολάκη αποδεικνύει ότι το πολιτικό προσωπικό της χώρας δεν έχει εξαχρειωθεί»
Αυτό όμως που δεν αντιμετώπισε σε 34 χρόνια ζωής και αγώνα ως μαθητής, ως φοιτητής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών ή ως νέος επιμελητής ψυχίατρος στο «Αττικό» Νοσοκομείο, αρκούσαν μερικές ημέρες στον στίβο της πολιτικής για να το αντιμετωπίσει και μάλιστα δια στόματος ενός θεσμικού παράγοντα, ο οποίος εξ αντικειμένου θα έπρεπε να είναι στο πλευρό των ατόμων με αναπηρία.
Ο ίδιος -πλην μιας δημόσιας τοποθέτησης του- αποφεύγει συνειδητά να σχολιάζει το εν λόγω περιστατικό: «Δεν θέλω να κάνω το χατίρι στον ΣΥΡΙΖΑ, που επιδιώκει να πετάξει την μπάλα στην κερκίδα. Σε αυτές τις εκλογές όλοι μας καλούμαστε να αποφασίσουμε αν θα επιβραβεύσουμε την δημαγωγία, το ψεύδος και την αναποτελεσματικότητα της τετραετούς κυβέρνησης Τσίπρα ή την υπευθυνότητα, την αλήθεια και το σχέδιο του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας. Αυτά τα θέματα καίνε τους πολίτες και σε αυτά θα αναφέρομαι μέχρι και τη τελευταία στιγμή. Παρόλα αυτά, η ομόθυμη καταδίκη της σε βάρος μου επίθεσης ήταν ένα θετικό δείγμα. Το γεγονός ότι υπήρξε μία γενικότερη κοινή στάση καταδίκης δείχνει πως το πολιτικό προσωπικό της χώρας δεν έχει εξαχρειωθεί και διατηρεί ένα επίπεδο απαραίτητο για την λειτουργία των θεσμών και του κοινοβουλευτισμού. Επομένως, δεν υπάρχει λόγος να επανέρχομαι στα όσα είπε ο κ. Πολάκης και στη στάση που τήρησε ο πρωθυπουργός.»
Ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος, πάντως, φαίνεται να μη χάνει το χιούμορ του και παρότι το όνομα του μονοπώλησε τις πολιτικές συζητήσεις για αρκετές εβδομάδες και έγινε αφορμή για την κατάθεση πρότασης μομφής κατά του αναπληρωτή υπουργού Υγείας από την αξιωματική αντιπολίτευση σημειώνει ότι ακόμα και η επιστήμη του, η Ψυχιατρική… αδυνατεί να εξηγήσει τη λήψη συγκεκριμένων πολιτικών αποφάσεων.
Όπως παραδέχεται, ωστόσο, ψυχιατρική και πολιτική έχουν σημεία επαφής. «Αφορούν και τα δύο τον άνθρωπο είναι περίπλοκα, ποτέ δεν είναι απόλυτα είναι διαρκώς μεταβαλλόμενα με εξάρσεις και υφέσεις», εξηγεί.
Ποιες είναι όμως οι προτάσεις που καταθέτει ο 34χρονος γιατρός για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής των ΑμεΑ και των οικογενειών τους; «Τα ΑμεΑ στην Ελλάδα πρέπει να δείχνουν επιμονή για να τους αποδοθεί αυτό που δικαιωματικά τους ανήκει. Λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση της χώρας η συζήτηση αυτή γίνεται ιδιαίτερα μεγάλη και θα απαιτούσε πολλές ώρες και σελίδες για να αναπτυχθεί πλήρως. Όμως, θα περιοριστώ μόλις σε τρία βήματα τα οποία κρίνω ως τα πλέον απαραίτητα: Πρώτον, εκσυγχρονισμό του θεσμού των ΚΕΠΑ, ώστε να μην υπάρχει αυτή η απαράδεκτα μακρά περίοδος αναμονής. Δεύτερον, νομοθέτηση του προσωπικού βοηθού για τα άτομα με αναπηρία, με κάλυψη της δαπάνης από το κράτος, ώστε και αυτοί να μπορούν να δραστηριοποιηθούν στον κοινωνικό και οικονομικό βίο της χώρας αλλά και τα μέλη των οικογενειών τους. Τρίτον, αλλαγή του τρόπου υπολογισμού και του ύψους των παρεχόμενων οικονομικών βοηθημάτων, ώστε αυτά πραγματικά να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των ΑμεΑ και των οικογενειών τους.
Τα πάντα είναι ζήτημα σχεδίου και προτεραιοτήτων. Είτε αφορά την κοινωνική πολιτική, είτε την Παιδεία, είτε τις Μεταφορές ή κάθε άλλο τομέα. Ως κράτος δεν προβαίνουμε σε μακροπρόθεσμους και σοβαρούς σχεδιασμούς. Οι νομοθεσίες, οι διαδικασίες αλλάζουν διαρκώς και αρνούμαστε σε πολλά ζητήματα να ακολουθήσουμε το παράδειγμα άλλων επιτυχημένων χωρών. Δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε την πυρίτιδα, χρειάζεται απλά να εισάγουμε και να τροποποιήσουμε στις ανάγκες και απαιτήσεις μας καλές ξένες πρακτικές.»
«Η απάντηση σε ακροδεξιά και λαϊκισμό είναι περισσότερη Ευρώπη»
Σε ευρύτερο πλαίσιο, η άνοδος της ακροδεξιάς και του λαϊκισμού, ο ευρωσκεπτικισμός, η αμφισβήτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι αντιλαϊκές οικονομικές πρακτικές, η όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, αποτελούν για το σύνολο των υποψηφίων των ευρωπαϊκών δυνάμεων τις σημαντικότερες προκλήσεις που θα κληθεί να αντιμετωπίσει το νέο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Ο ίδιος σημειώνει ότι το αντίδοτο στο «δηλητήριο» που διαχέεται συστηματικά τα τελευταία χρόνια στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα είναι «περισσότερη Ευρώπη»:
«Θεωρώ ότι όλα τα παραπάνω μπορούν να αντιμετωπιστούν αν η Ευρώπη παραμείνει προσηλωμένη στις αρχές της και τα όργανα της Ένωσης από κοινού με τα κράτη-μέλη εργαστούν για επιτάχυνση της πολιτικής και κοινωνικής ενοποίησης παράλληλα με την οικονομική. Αν εργαστούμε για την διαμόρφωση μιας κοινής ενωσιακής ευρωπαϊκής ταυτότητας που θα συνυπάρχει με την εθνική μας ταυτότητα. Πρέπει να αντιληφθούμε πως η Ένωση είναι αυτή που μας έχει προσφέρει την ειρήνη, την σταθερότητα και την μέχρι τώρα ευημερία. Η απάντηση είναι περισσότερη Ευρώπη. Οι αλλαγές προς αυτήν την κατεύθυνση πρέπει, όμως, να γίνουν αντιληπτές από τους λαούς ώστε αυτοί να ξαναγίνουν μέτοχοι της μεγάλης πρόκλησης που είναι η διαμόρφωση της πραγματικά ενωμένης, ισχυρής και ευημερούσας Ευρώπης.»
Για να επιτευχθεί αυτό, ωστόσο, συνεχίζει ο ίδιος το πολιτικό προσωπικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρέπει να περάσει από την απαραίτητη… ενδοσκόπηση στη δράση. «Το πολιτικό προσωπικό σε κοινοτικό αλλά και σε εθνικό επίπεδο θα πρέπει επιτέλους να αφήσει πίσω του την αναβλητικότητα και με αποφασιστικότητα να αντιμετωπίσει τα προβλήματα στη ρίζα τους, να μη διστάσει να πει σκληρές αλήθειες και να επωμιστεί το πολιτικό κόστος αν χρειαστεί», υπογραμμίζει ο ίδιος προσθέτοντας πως και στις λίστες των υποψηφίων των άλλων κομμάτων έχει εντοπίσει αξιόλογα ονόματα. «Οι πολίτες πρέπει να αντιληφθούν τη βαρύτητα της ψήφου τους και να επιλέξουν με προσοχή και σοβαρότητα. Οι αντιπρόσωποι που πρέπει να στείλουμε ως χώρα στην Ευρωβουλή την κρίσιμη αυτή στιγμή, πρέπει να είναι πραγματικά οι καλύτεροι», καταλήγει ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος.