Το ζήτημα με τον Άγνωστο Στρατιώτη ήταν μια καλή ευκαιρία να βάλει η κυβέρνηση μια επιπλέον διαχωριστική γραμμή με την αντιπολίτευση. Ο πρωθυπουργός επικρίθηκε από ορισμένα «κέντρα» για τις παλινωδίες και τις αντιφάσεις των υπουργών του, κατηγορήθηκε ότι ασχολείται με ήσσονος σημασίας πράγματα, λοιδορήθηκε από την Αριστερά γιατί δεν της επιτρέπει να δρα ασύδοτη. Τελικά, έδωσε τη μάχη και δείχνει προσώρας να την κερδίζει.
Στην ουσία, όσα διαδραματίστηκαν πάνω στην Πλατεία Συντάγματος κρύβουν ένα σοβαρό ιδεολογικό διακύβευμα. Συγκρούστηκαν από τη μια όσοι πιστεύουν ότι ο Άγνωστος Στρατιώτης είναι ένας χώρος ιερός με όσους, από την άλλη, επιθυμούν να τον καταστήσουν πρόσφορο για μόνιμη διαμαρτυρία. Η κυβέρνηση συντάχθηκε με τους πρώτους και έστειλε το σαφές μήνυμα ότι προχωράει, επιδιώκοντας να κερδίσει ένα ακροατήριο που δεν συμφωνεί με τις εικόνες που παρουσίασε ο χώρος. Η άλλη πλευρά έδειξε απλώς το μεγαλειώδες ταλέντο της στο μπάχαλο. Ορισμένοι αστοί πολιτικοί δυστυχώς παρασύρθηκαν από τις αριστερές σειρήνες, κυνηγώντας πιθανόν μια μελλοντική φιλοδοξία. Όσο για το ΠΑΣΟΚ, για λόγους αντιπολίτευσης, έφτασε να έχει κοινό λεξιλόγιο και επιχειρηματολογία με αριστερά και σταλινικά σχήματα. Αυτή είναι συνολικά η εικόνα.
Η Αριστερά κατασκηνώνοντας στον Άγνωστο Στρατιώτη βρήκε για μια ακόμη φορά την ευκαιρία να κάνει παιχνίδι με τα εθνικά σύμβολα. Ένα μνημείο για τους στρατιώτες που έπεσαν υπερασπιζόμενοι την ελευθερία της πατρίδας, για την Αριστερά δεν αποτελεί απαραβίαστη έννοια. Ακόμη και η Ακρόπολη γι' αυτούς δεν είναι παρά είναι ένα υψηλό σημείο, όπου μπορεί το ΚΚΕ να κρεμάει αντιιμπεριαλιστικά πανό. Το μνημείο για τους νεκρούς της Marfin είναι για να το σπάει η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά. Το κενοτάφιο του Άγνωστου Στρατιώτη είναι ένα απλό σκαλί για να ακουμπάει το πόδι του ο συνδικαλιστής της ΓΕΝΟΠ. Οι εθνικές επέτειοι της 28ης Οκτωβρίου ή 25ης Μαρτίου είναι για να βεβηλώνονται -θυμηθείτε τη γελοιοποίηση που υπέστησαν οι παρελάσεις επί ΣΥΡΙΖΑ.
Η ίδια αυτή Αριστερά αξιοποίησε την «απεργία πείνας» του Πάνου Ρούτσι ως ιδεώδες σκηνικό για να στήσει αντίσκηνα, ευτελείς πλαστικές γλάστρες και καντηλάκια από το ΙΚΕΑ, όπως λέει και η Ντόρα, δίπλα στο κενοτάφιο. Η παράσταση αυτή δεν έχει προφανώς να κάνει με διαμαρτυρία για τα Τέμπη -πράγμα που θα ήταν εντελώς θεμιτό. Αλλά με μια συνεχή ιδιοποίηση του δημοσίου χώρου και των συμβόλων από την Αριστερά. Ας μη γελιόμαστε, το μνημείο των Τεμπών πρέπει να γίνει στα Τέμπη για να τιμήσουμε τους νεκρούς. Όπως το μνημείο για τα θύματα της μεγάλης πυρκαγιάς στο Μάτι βρίσκεται στο Μάτι. Το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη είναι αφιερωμένο σ’ αυτόν. Όλα τα υπόλοιπα είναι εκ του πονηρού.
Η κυβέρνηση αναγκάστηκε να σπαταλήσει πολιτικό κεφάλαιο σε αυτή τη σύγκρουση συμβολικού χαρακτήρα. Εσωκομματικές ίντριγκες και αντιφάσεις που την ταλανίζουν, βγήκαν στο φως. Υπονοούμενα ότι ο πρωθυπουργός είναι σκιάχτρο αυταρχισμού και κάθαρμα (Ν. Ηλιόπουλος, Νέα Αριστερά) ακούστηκαν στη Βουλή, καθώς και συνθήματα για «χούντα». Ήταν όμως μια απαραίτητη μάχη που έπρεπε να δώσει η ΝΔ. Δεν είναι θέμα «νοικοκυραίων» ή δεξιού ακροατηρίου, είναι θέμα ευνομούμενης, φιλελεύθερης πολιτείας και αυτό η κυβέρνηση οφείλει να το έχει σε προτεραιότητα. Συν ότι μια ισχυρή πλειοψηφία πολιτών πιστεύει ότι είναι ιεροσυλία το εθνικό μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη να γίνεται παζάρι εμπορίου του πόνου των νεκρών των Τεμπών για ψηφοθηρία.
Στα 134 «όχι» στη ρύθμιση για τον Άγνωστο Στρατιώτη, πλην της Αριστεράς, ήταν και η ψήφος του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά. Όπως επίσης και των μικρών δεξιών κομμάτων, της Ελληνικής Λύσης, της Νίκης κ.λπ. που εμφανίζονται ως «πατριωτικά». Κάτι που τους ενώνει είναι ότι στέκονται απέναντι στον Μητσοτάκη και αγωνίζονται για την απομάκρυνσή του. Ωστόσο, την ώρα που τα κόμματα αυτά αδυνατούν να ανέβουν πάνω από 12-14%, ο πρωθυπουργός δείχνει ακλόνητος στο 30,5%, παρά τα ξυλόλια και τις πυρόσφαιρες, παρά το πουσάρισμα κάθε σωτήρα και Μεσσία.
Βέβαια το ζήτημα του Άγνωστου Στρατιώτη δεν έχει λήξει. Πολλοί θα προσπαθήσουν να ναυαγήσει η τροπολογία για επαναφορά της τάξης στον χώρο. Η κυβέρνηση θα έρθει επιπλέον αντιμέτωπη με τις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου και την επέτειο του Πολυτεχνείου στις 17 Νοέμβρη. Αν ως τότε η ρύθμιση δεν έχει εφαρμοστεί, η κυβέρνηση θα χρεωθεί την αποτυχία.