H Ντόρα Μπακογιάννη, ενόψει της ψήφισης της τροπολογίας για το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, εξέφρασε τη θέση της για το αυτοσχέδιο μνημείο για τα θύματα του σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών στο σημείο.
«Κατ' αρχήν δεν είναι μνημείο. Είναι μνημείο για τους πεσόντες. Δεν είναι μνημείο για τα Τέμπη. Διότι αν ήταν μνημείο για τα Τέμπη, εγώ σας λέω ότι θα ήθελα να έχω και το μνημείο για το Μάτι και τη Marfin. Διότι ακόμα σκέφτομαι τη γιαγιά και τον παππού, που καήκανε από αμέλεια του ελληνικού κράτους αγκαλιά με τα εγγόνια τους. Δεν είναι ένα το θύμα της κρατικής ανημποριάς. Είναι τα Τέμπη, το Μάτι και η Marfin. Άρα αυτό το μνημείο είναι ένα μνημείο για τους πεσόντες. Ο κύριος Δούκας, ο δήμαρχος της Αθήνας έκανε μνημείο για τα Τέμπη. Το είπε και το έκανε. Άρα υπάρχει μνημείο που μπορεί κάποιος να πηγαίνει», ανέφερε αρχικά η κυρία Μπακογιάννη μιλώντας στην τηλεόραση του Open.
Και συμπλήρωσε σε άλλο σημείο της συνέντευξής της:
«Υπάρχει όμως μια διαφορά. Το να σκύψω το κεφάλι μου μπροστά στα ονόματα των νεκρών είναι μια πράξη που τη νιώθουμε όλοι. Το να έχω όμως μια εικόνα με τα καντηλάκια του ΙΚΕΑ, με δεν ξέρω τι άλλο γύρω γύρω, σε ένα μνημείο, δεν είναι το ίδιο πράγμα [...]. Με ενοχλεί ο συμβολισμός, όχι της τιμής στους νεκρούς. Ο χώρος. Μπορείς να έχεις 100 πλατείες στην Ελλάδα. Εγώ προσωπικά, κάθε 26 Σεπτεμβρίου πάω και βάζω ένα στεφάνι στην Ομήρου, εκεί που δολοφονήθηκε ο Παύλος. Μπορεί κάποιοι να ενοχλούνται. Θα ήμουν έτοιμη να το ακούσω. Από εκεί και πέρα υπάρχουν χώροι που ανήκουν στον ελληνικό λαό και οφείλουμε να τιμούμε όλοι».
Σύμφωνα με την ίδια, «αυτή η ιστορία εργαλειοποιήθηκε κομματικά. Εργαλειοποιήθηκε ο πόνος τους» (σ.σ. των συγγενών των θυμάτων).