Ακόμη και ένας ανυποψίαστος πολίτης, βλέποντας τις δημοσκοπήσεις, θα διερωτάται: Πώς γίνεται να καταρρέουν όλοι οι υπόλοιποι εκτός από τον Μητσοτάκη;
Δείτε, για παράδειγμα, την τελευταία δημοσκόπηση της Interview. Ενώ η ΝΔ εμφανίζεται με σχετικά ενισχυμένα ποσοστά (30,8%), το ΠΑΣΟΚ παίρνει για τα καλά την κατηφόρα, πέφτοντας στο 13,8%, ενώ είχε 16% στη δημοσκόπηση της ίδιας εταιρείας πριν από δυόμισι εβδομάδες. Αντίστοιχα, ο Αλέξης Τσίπρας βλέπει ήδη μπροστά του τον κίνδυνο, αφού στο (υποθετικό) δίπολο με τη Μαρία Καρυστιανού έρχεται δεύτερος.
Αυτό το πρωτοφανές χάσμα στα ποσοστά εξηγείται εν μέρει από το ότι η κυβέρνηση προσπαθεί και καταγράφει κάποιες επιτυχίες: Πρόωρη αποπληρωμή χρέους, ύψους 5,29 δισ. Αυξήσεις σε αποδοχές και συντάξεις, μειώσεις φόρων, ανακαινίσεις σχολείων και νοσοκομείων. Μεγάλα ενεργειακά deals και νέες έρευνες για γεωτρήσεις στο Ιόνιο. Σταθερότητα στην εξωτερική πολιτική και σταθερή ευρωπαϊκή πορεία. Ενισχυμένες σχέσεις με τις ΗΠΑ, που στέλνουν στον κάλαθο των αχρήστων τα όνειρα πολλών για κακές σχέσεις Μητσοτάκη - Τραμπ. Κ.λπ. κ.λπ.
Από την άλλη, έχουμε μια αντιπολίτευση που ζητάει, μονοθεματικά, να ανατρέψουμε τη «χούντα» που μας κυβερνάει, να διώξουμε εν κινήσει την... ανάλγητη κυβέρνηση και άλλα τέτοια «δημοκρατικά». Εμμένοντας περιέργως σε μια θεματολογία άλλων εποχών, η αντιπολίτευση ψάχνεται για τα ασήμαντα και αποθεώνει την κάθε μειοψηφική ατζέντα - μέχρι πρόσφατα ήταν το ξυλόλιο, τελευταία είναι το κλείσιμο δρόμων, αεροδρομίων και τελωνείων με τα αγροτικά μπλόκα. Ωστόσο, παρά το μένος και την πόλωση, αντί να καταρρεύσει η κυβέρνηση, είναι η αντιπολίτευση που κατακερματίζεται ή συρρικνώνεται.
Το προφανές αντιπολιτευτικό κενό οδηγεί ολοταχώς στη δημιουργία νέων κομμάτων - τρία βρίσκονται ήδη στα σκαριά. Ταυτόχρονα, οι απόμαχοι «πρώην» διεκδικούν όλο και μεγαλύτερο ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις και συνωστίζονται σε βιβλιοπαρουσιάσεις και βεγγέρες. Στην πιο πρόσφατη αντάλλαξαν φιλοφρονήσεις και κάθισαν δίπλα σε πρόσωπα που ως χθες ήθελαν να τους βάλουν φυλακή. Ενωμένοι μπροστά στον κοινό εχθρό, τον Μητσοτάκη, τα θύματα συγχρωτίστηκαν με τους σκευωρούς. Ακούσαμε ανησυχούντα για τη Δημοκρατία και τη λειτουργία της Βουλής κάποιον που επί μία δεκαετία σύχναζε εκεί άφωνος και άλαλος. Στην παρέα προστέθηκε περιχαρής και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος κάποτε χαρακτήριζε «καρναβάλι της δημοσιογραφίας» την εφημερίδα που τον κάλεσε. Τώρα, με άνεση συναγελαζόταν με αυτούς που χρεοκόπησαν τη χώρα και μίλησε «ανησυχών για την ποιότητα της Δημοκρατίας» σε ένα ακροατήριο με πολιτικές φυσιογνωμίες όπως η Βασιλική Θάνου, ο Πάνος Καμμένος, η Αφροδίτη Λατινοπούλου και ο Άρης Σπηλιωτόπουλος, μεταξύ άλλων.
Αναρωτήθηκαν πολλοί φίλοι του γιατί ο Βενιζέλος έφτασε να μοιράζει από το πολιτικό του κεφάλαιο σε αυτούς που έως πρόσφατα δεν θα έδινε ούτε τον πυρετό του. Όσοι τον «διαβάζουν» ισχυρίζονται ότι παρόμοιες ευαισθησίες δεν απασχόλησαν ποτέ ιδιαίτερα τη σκέψη του, ούτε στάθηκαν εμπόδιο στις κινήσεις του. Στόχος του είναι, λένε, να συμβάλει με τον τρόπο του στο κλείσιμο του κυβερνητικού κύκλου Μητσοτάκη. Διαβλέπει ότι από μονοκομματικές κυβερνήσεις θα περάσουμε σε συνεργατικές, έπειτα από προγραμματικές συμφωνίες - με πιθανό έναν ρόλο για τον ίδιο. Καμία αντίρρηση. Μήπως να κάναμε άμεσα και μια τουρλού κυβέρνηση με όσους βρίσκονταν στην εκδήλωση με τον Βενιζέλο, να γλιτώσουμε και τη φασαρία με τις (διπλές, τριπλές) εκλογές.