Στην οδό Πειραιώς, ένα νέο τεράστιο mural συνομιλεί με την εικόνα που ταυτίστηκε με την ψυχή των Αθηναίων τα τελευταία χρόνια: τα χέρια που προσεύχονται κοιτώντας προς την γη ψηλά στην οδό Πειραιώς, λίγο πριν την Ομόνοια. Τώρα ο δημιουργός τους Παύλος Τσακώνας επιστρέφει στην προσευχή του Ντύρερ αλλά με νέο τρόπο και πάλι στην Πειραιώς.
Πάνω στο κτίριο του Εργοστασίου Τσαούσογλου όπου στεγάζεται το Φεστιβάλ Αθηνών, αποκαλύφθηκαν στην πόλη δυο χέρια που παραπέμπουν στο συγκλονιστικό έργο «Betende hände» («Χέρια σε προσευχή», 1508) του Άλμπρεχτ Ντύρερ. Είναι το νέο mural «Τwo, Hands» του Παύλου Τσάκωνα, ο οποίος είχε δημιουργήσει και το έργο στην Ομόνοια το 2013. Μόνο που αυτή τη φορά η προσευχή μοιάζει και με χειροκρότημα...
«Είχα σχεδιάσει αυτό το έργο 2-3 χρόνια μετά την πρώτη μεταγραφή στην Ομόνοια ως συνέχεια της έρευνας μου πάνω στην δυναμική της μεταγραφής κλασικών έργων τέχνης και με σκοπό να "σπάσω" αυτόν τον σοβαρό και δραματικό χαρακτήρα που είχε πάρει λόγω της κοινωνικοπολιτικής κατάστασης» λέει στο iefimerida o Παύλος Τσάκωνας. «Η συνέχεια του στον ίδιο άξονα της Πειραιώς κάνει και τα δύο έργα περισσότερο χιουμοριστικά και διευρύνει τις ερμηνείες τους. Φυσικά όταν ένας καλλιτέχνης παρουσιάζει ένα έργο για κάποιους λόγους , ο θεατής έχει και τους δικούς του λόγους να δώσει μια ερμηνεία και αυτό κάνει την τέχνη ζωντανή και της δίνει σημασία. Το νέο έργο στο χώρο του φεστιβάλ Αθηνών με την επιμέλεια της Βάσιας Χρήστου γίνεται αρχικά τοπόσημο του χώρου του Φεστιβάλ μαζί με τις βαθύτερες ερμηνείες που μπορεί να έχει.»
Οταν προσέγγισαν τον δημιουργό από το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου και του ζήτησαν να δημιουργήσει ένα έργο που θα μείνει για πάντα στην πόλη συνδεόμενο με την ενεργή πηγή σύγχρονου πολιτισμού που είναι η Πειραιώς 260, υπήρξαν αρκετές ιδέες. Ομως επικράτησε αυτή των χεριών που πλέον κοιτάνε τον ουρανό. Η επιφάνεια του έργου έχει ύψος 13 μέτρα και πλάτος 8 και η δημιουργία του διήρκησε 15 μέρες. «Ενα έργο τέτοιου μεγέθους με τόσα λεπτά χαρακτηριστικά χρειαζόταν αρκετή προεργασία, οπότε ανέλυσα ψηφιακά το σχέδιο του Ντύρερ σε όλες τις γραμμές που έχει κάνει για να αποδώσει το φως και τον όγκο και πρόσθεσα κάποια καινούρια στοιχεία με οδηγό τα προϋπάρχοντα για να αλλάξω την πόζα ώστε να θυμίζει χειροκρότημα» λέει ο Παύλος Τσάκωνας στο iefimerida..
Ενας διάλογος στον αστικό ιστό και δη στη ραχοκοκαλιά της πόλης που είναι η Πειραιώς (ο δρόμος που συνδέει την Αθήνα με το λιμάνι) είναι τα δύο έργα δημόσιας τέχνης. Αλλά και ένας διάλογος δια μέσου του πυκνού ιστορικού χρόνου. Από την παραζάλη της κρίσης και της απογοήτευσης, του ψυχικού φορτίου των Αθηναίων το 2013 φτάνουμε μέσα από μια διαδρομή ετών και χιλιομέτρων στο κοίταγμα προς τον ουρανό. Μέσα σε έναν χώρο πολιτισμού. Και η προσευχή γίνεται μαζί και χειροκρότημα.