OPINIONS

Στον απόηχο των διθυραμβικών δηλώσεων και μετά θάνατο απόδοσης τιμών και θαυμασμού στον μεγάλο Γάλλο Πολιτικό και Ευρωπαϊστή Βαλερί Ζισκάρ Ντ’ Εστέν, από τη παγκόσμια κοινή γνώμη, πολιτικούς, επιχειρηματίες, ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών, κ.α. θα επιχειρήσω μια σύντομη ανάλυση του έργου του, κυρίως κατά την διάρκεια της προεδρικής θητείας του, 1974-1981.

Αφού δεν σού βγαίνει, άστο να πάει στην ευχή και δοκίμασε κάτι άλλο! Με δεδομένο ότι… αποκλείεται ο γιαλός να είναι στραβός, μάλλον στραβά αρμενίζουν εκεί στην Κουμουνδούρου. Όχι πως θέλω να κάνω τον συμβουλάτορα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ομολογώ ότι η «αντιπολίτευση» που νομίζει ότι ασκεί… παρενοχλεί την λογική μου. Και, βλέποντας τις δημοσκοπήσεις, όχι μόνο την δική μου…

Ακούμε ότι από βδομάδα θα σηκώσουν ρολά τα καταστήματα με τα εποχιακά είδη.

Φυσικά και δεν… πέσαμε από τα σύννεφα με την αντίδραση της αντιπολίτευσης για την έκθεση της «Επιτροπής Πισσαρίδη»: πίσσα και πούπουλα, αναθέματα, καταδίκες, διαπόμπευση των «σοφών» που την απαρτίζουν! Με πρώτο και καλύτερο, βεβαίως, τον ΣΥΡΙΖΑ που… γνωρίσαμε και αγαπάμε, ο οποίος έσπευσε να μας πληροφορήσει ότι ετοιμάζει… «Αντι- επιτροπή», η οποία θα εισηγείται «όλα τα… αντίθετα»!

Σαν κεραυνός ήρθε η είδηση από φίλο και συνάδελφο: Πέθανε ο Πάικος…

Θετικά και αισιόδοξα είναι τα νέα για τα εμβόλια κατά του ιού. Αρκεί να τα διαβάζουμε και να τα ακούμε… ως έχουν, κι όχι να τα προσλαμβάνουμε κατά πως μας βολεύει για να «τεκμηριώσουμε» είτε την ανεμελιά μας για την πανδημία, είτε τις αντιεπιστημονικές εμμονές μας.

Συγκλονίστηκα όταν διάβασα τις κραυγές για βοήθεια της Μαργαρίτας Θεοδωράκη. Δεν είχα ιδέα για τα βάσανα της 62χρονης κόρης του μεγάλου συνθέτη. Και απόρησα όταν πολλοί της επιτέθηκαν, εξηγώντας ότι η Μαργαρίτα τα παραλέει, ψεύδεται, λερώνει το όνομα του πατέρα της.

Λες και δεν μας φθάνουν η ανασφάλεια, ο φόβος, το ψυχοπλάκωμα από τον αναγκαστικό εγκλεισμό, η στέρηση της ανθρώπινης επαφής ακόμη και με τα αγαπημένα μας πρόσωπα, τα τεράστια οικονομικά προβλήματα του κόσμου εξαιτίας της πανδημίας και του lockdown, έχουμε και τις καιροσκοπικές μικροπολιτικάντικες κομματικές «συγκρούσεις» να μας διαολίζουν, να μας απογοητεύουν, να μας αποτρελαίνουν. Μόνο φως, το εμβόλιο...

Κάποτε ήταν η εφημερίδα της ανανεωτικής Αριστεράς. Ένα σοβαρό και υπεύθυνο έντυπο, που τις προτάσεις και την κριτική του τις λάμβαναν υπόψη τους οι πολιτικοί αντίπαλοι. Με διευθυντές-διαμάντια, όπως ο Σοφιανός Χρυσοστομίδης και ο Γρηγόρης Γιάνναρος, φωτεινά παραδείγματα ήθους και σοβαρότητας στον δημοσιογραφικό χώρο…

Η πρόταση-έκκληση του Κυριάκου Μητσοτάκη στα κόμματα για αυτοσυγκράτηση, και στους πολιτικούς αρχηγούς για μία από κοινού πρωτοβουλία τιμής στο Πολυτεχνείο, «με επικεφαλής την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, με μία λιτή επίσκεψη και με ένα λουλούδι, αλλά με πολλή ευθύνη για το καλό των Ελλήνων και της πατρίδας», μπορούσε και έπρεπε να έχει γίνει την περασμένη εβδομάδα στη Βουλή…

Δεν πίστευα ότι το σκέφθηκα καν, ασυναίσθητα έστω, στην εποχή του SMS στο 13033: Χάζευα μια ταινία στη συνδρομητική τηλεόραση κι έπιασα τον εαυτό μου να λέει από μέσα μου ξαφνικά, έντρομος, στους πρωταγωνιστές στην οθόνη, «μα, προς Θεού, παλαβώσατε κι αγκαλιάζεστε στον δρόμο, χωρίς μάσκες; Δεν φοβάστε;»…

Η απαίτηση του ΚΚΕ να εορταστεί η επέτειος του Πολυτεχνείου, σώνει και καλά, παρά τους εκατοντάδες νεκρούς και τα χιλιάδες κρούσματα κορωνοϊού στη χώρα μας, είναι κυνική, μακάβρια, εξωπραγματική.

Καλά, εκεί στην Κουμουνδούρου δεν υπάρχουν άνθρωποι με πολιτικό κριτήριο και απλή λογική να πουν στον Αλέξη Τσίπρα να πάψει να… βάζει τα χεράκια του και να βγάζει τα ματάκια του; Ή να τον ρωτήσουν ψιθυριστά, «ρε, μπας και έγινες άνθρωπος του Μητσοτάκη;».

Μπορεί να μην είναι… «πολιτικά ορθό» να το λες φωναχτά, αν λογίζεσαι για αντιλαϊκιστής, προοδευτικός και δημοκράτης, αλλά η αλήθεια είναι ότι ο Ντόναλντ Τραμπ, αν τελικά δεν επανεκλεγεί, όπως όλα δείχνουν, κάθε άλλο παρά «ο μεγάλος χαμένος» είναι.

Κανείς δεν είναι ευτυχής που μπαίνουμε σε δεύτερη καραντίνα, αλλά με την κορωνοκαπηλεία κοντεύουμε πια να χάσουμε και τη λίγη κοινή λογική που μας απέμεινε.