Μισό τσιγάρο δρόμος απομένει μέχρι τον «λυτρωτικό» και «εθνικά περήφανο» Αύγουστο. Τότε, δηλαδή, που η χώρα, μετά από μια δραματική πορεία θυσιών, δακρύων και αίματος σχεδόν δέκα ετών, θα πρέπει ντε και καλά να αντικρίσει την ηλιόλουστη, ελπιδοφόρα και γεμάτη υποσχέσεις νέα εποχή της...
Έτσι ισχυρίζεται, τουλάχιστον, η κυβερνητική προπαγάνδα. Που παιανίζει από τώρα το τέλος των μνημονίων, την τρομακτική ανάπτυξη, την ανάσα ανακούφισης και αγαλλίασης που θα βγάλει η καταταλαιπωρημένη και αποσβολωμένη κοινωνία από τα πάθη τα οποία υπέστη.
Μόνο που αυτό το διατυμπανιζόμενο όραμα της κυβέρνησης, έρχεται η ρουφιάνα πραγματικότητα να το διαψεύσει. Και να το κατατάξει στις αποθήκες που μουχλιάζουν και οι άλλες υποσχέσεις και «δεσμεύσεις» της.
Πανηγυρίζει το γκουβέρνο (και την βοηθούν και τα «καλά λόγια» που επιδαψιλεύουν οι δανειστές μας...) ότι η επιτυχής κατάληξη της αξιολόγησης, είναι η αφετηρία προς την τελική ευθεία της «απελευθέρωσης» της χώρας από τα μνημονιακά δεσμά. Κι’ έχει ανάγκη το γκουβέρνο από τέτοιες επικοινωνιακές παραπλανήσεις, για να συγκρατήσει τις διαρροές ψηφοφόρων της, για να μπορέσει να διεκδικήσει στις (όποτε) εκλογές μια απλή ήττα που θα της επιτρέψει να παραμείνει ζωντανή στο παιγνίδι της «επόμενης μέρας», και να μην υποστεί μια εκλογική πανωλεθρία.
Μόνο που τα «καλά λόγια» των δανειστών για την... καλύτερη και πλέον συνεργάσιμη μνημονιακή κυβέρνηση της χώρας, συνοδεύονται και από μερικούς δυσάρεστους πρακτικούς «αστερίσκους» που θα πρέπει να υλοποιηθούν μέχρι την επόμενη τέταρτη αξιολόγηση και τον...«Αύγουστο που μας χρωστάνε...».
Στην Έκθεση Συμμόρφωσης που συνοδεύει το «αίσιο τέλος» της αξιολόγησης, διατυπώνονται με σχολαστική σαφήνεια και ακρίβεια κάποιες «λεπτομέρειες» που θα πρέπει να γίνουν: η αύξηση του ΦΠΑ σε κάποια νησιά που έχουν εξαιρεθεί, η ολοκλήρωση 15.000 πλειστηριασμών (ναι, και πρώτων κατοικιών) μέσα στο ‘18 και συνολικά 120.000 μέχρι το 2021, η πλήρης εφαρμογή των ήδη προσυμφωνημένων «προαπαιτούμενων» (ιδιωτικοποιήσεις, περικοπές συντάξεων, κατάργηση ΕΚΑΣ και προνοιακών επιδομάτων) και η αποδοχή του όρου πως αν μέχρι το τέλος του χρόνου δεν εξασφαλισθούν τα πλεονάσματα του 3,5% ετησίως, για τα οποία επίσης έχουμε δεσμευθεί να επιτυγχάνουμε μέχρι το 2022, τότε η (επίσης προσυμφωνημένη...) μείωση του αφορολογήτου ορίου στα 5.900 ευρώ, δηλαδή η περαιτέρω αύξηση της φορολογίας γι’ αυτούς που... ήδη δεν μπορούν να πληρώσουν τους φόρους τους, θα ισχύσει από το 2019, και όχι από το 2020! Μόνο υπ’ αυτές τις παραμέτρους θα συνεχίσει να υπάρχει η «στήριξη» (;) των δανειστών...
«Μόνο»! Κατά τα... «άλλα», η έξοδος από τα μνημόνια θα είναι «καθαρή» και χωρίς κανένα πρόσθετο μέτρο. Λέμε (μας λένε, δηλαδή...) και καμιά κουζουλάδα για να περνάει η ώρα!
Κι’ ενώ μας περιμένει αυτό το «ηλιόλουστο» αύριο, εμείς... μαζευόμαστε σε παραλίες και πλατείες και... συλλαλούμε για το «Μακεδονικό», υπό το άγρυπνο βλέμμα και τις παροτρύνσεις ρασοφόρων και έφιππων μασκαράδων με στολές μακεδονομάχων! Σε σημείο που αναγκάζεσαι ν’ αναρωτηθείς μπας και γι’ αυτόν ακριβώς τον αποπροσανατολισμό (και χωρίς την παραμικρή σοβαρή, υπεύθυνη, εθνικής εμβέλειας προετοιμασία) η κυβέρνηση έριξε το δόλωμα του (χρονίζοντος επί ένα τέταρτο του αιώνα) «εθνικού ζητήματος», έτσι για να’ χουμε να φανατιζόμαστε, να υψώνουμε «σημαίες, από νάιλον σημαίες...»!
Έτσι, με την ελπίδα «τον χειμώνα τούτο, άμα τον πηδήξει...», ο κυβερνητικός θίασος να συνεχίσει σταθερά ν’ ακολουθεί την πορεία του «μέχρις εδώ, καλά...» και για την επαύριο «βλέποντας και κάνοντας...»!