Οι διαδικασίες και οι τύποι, έχουν την σημασία τους όταν ενσωματώνονται και εξυπηρετούν την επίτευξη ενός σκοπού.
Όταν είναι, απλά, ελιγμοί και ανούσιοι τακτικισμοί, γυρίζουν μπούμερανγκ και υπονομεύουν το μείζον ζητούμενο. Το ουσιαστικό αποτέλεσμα, δηλαδή…
Η χώρα εξακολουθεί να είναι με το ένα πόδι στον γκρεμό (θυμίζουμε: η πραγματική διαπραγμάτευση για την συμφωνία με τους εταίρους θα αρχίσει ΑΦΟΥ γίνει η εκκρεμούσα αξιολόγηση και διαπιστωθεί ότι υλοποιούνται τα προαπαιτούμενα…) και το κυβερνόν γκρουπούσκουλο δείχνει πως το μόνο για το οποίο ενδιαφέρεται είναι το πώς θα διατηρηθεί στην εξουσία-και με όποιο κόστος. Για όλους μας…
Ο Τσίπρας και οι υπουργοί του συμφώνησαν να εφαρμόσουν ένα μνημόνιο το οποίο διακηρύσσουν ότι δεν τους εκφράζει και… δεν το πιστεύουν. Και πως διάολο θα το υποστηρίξουν, τότε; Στο επαχθές αυτά μνημόνιο περιλαμβάνονται όλες οι δεσμεύσεις των… προηγουμένων (τις οποίες ο αντιπολιτευόμενος ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλε ως εγκλήματα!) που για ηλίθιους πελατειακούς και μικροπολιτικάντικους λόγους οι πρώην κυβερνήσεις ουδέποτε εφήρμοσαν. Και αν είχαν με τόλμη εφαρμοσθεί, σήμερα τα πράγματα θα ήταν λιγότερο απελπιστικά. Το πιθανότερο είναι, ότι και με τούτη την κυβέρνηση- την «πρώτη φορά αριστερά»- όταν θα έρθει η ώρα του αξιολογικού απολογισμού, το ταμείο θα είναι πάλι μείον. Άρα…
Αντί ο κ. Τσίπρας, αγχωμένος από την πραγματικότητα και τις προοπτικές της, να συνεννοηθεί με τα άλλα κόμματα να βρεθεί μια λύση εκ των ενόντων ν’ αποφευχθεί η εν εξελίξει καταστροφή (κάτι σαν άτυπη κυβέρνηση εθνικής ενότητας, ας πούμε…), έστω με την κοινοβουλευτική στήριξή τους μέχρι να υπάρξει η θετική αξιολόγηση, αυτός ασχολείται σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα πως θα… κουλαντρίσει την σκληρή και δογματική αντιπολίτευση που έχει στα εσωκομματικά σπλάχνα του!
Να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης και αν ναι, πότε; Να προκαλέσει πρόωρες εκλογές και για πότε-τον Σεπτέμβρη, τον Οκτώβρη ή μέσα στον Νοέμβρη; Και ο προβληματισμός του, δεν ξεκινάει από το τι θα συμβεί στην χώρα, αλλά από το πώς… θα αντιδράσουν οι Λαφαζανοστρατούληδες ιδεοληπτικοί και εκτός τόπου και χρόνου. Να μην τους «αβαντάρει» με τις κινήσεις του και τους κάνει από… παράφρονα συνιστώσα κανονικό κόμμα, αλλά ταυτόχρονα να δείξει συνεπής προς τις «αριστερές» αρχές της άναρχης πολυσυλλεκτικότητας. Και να μην φανεί στο ακροατήριό του ότι φτύνει τον «ριζοσπαστικό» εαυτό του…
Μια ολόκληρη κοινωνία έρμαιο της αυταπάτης, των ψευδαισθήσεων και τις ιδεοληπτικής παθογένειας ενός ερασιτεχνικού περιθωριακού κόμματος, που οι συγκυρίες και οι ανικανότητα των προηγουμένων το ανέδειξαν στην εξουσία. Την οποία, καθημερινά αποδεικνύει ότι δεν… ξέρει πώς να την διαχειρισθεί, τι να την κάνει! Προσευχές μάλλον δεν κάνουν οι κομματικοί ΣΥΡΙΖΑΙοι ( παρά τις επικοινωνιακές προεκλογικές γονυκλισίες τους στο Άγιο Όρος…), αλλά είμαι βέβαιος πως θα εύχονται, σαν από θαύμα, να ξημερώσει το αύριο και να τους βρει στο γνώριμο, βολικό και ασφαλές τους 4%!
Έκαναν λάθος εκτιμήσεις σε όλα! Ο μπάρμπα Αλέκος (Ο Φλαμπουράρης, ντε…), όταν δεν απλώνει την αρίδα του μέσα στην Βουλή στην μπροστινή καρέκλα του πρωθυπουργού, δεν πίνει τις φραπεδιές του στα τηλεοπτικά στούντιο και δεν μας… εξομολογείται πόσο πολύ αγαπάει τα μικρά του Τσίπρα, παραδέχεται «απλά» ότι έκαναν λάθος όταν πίστευαν ότι οι Ευρωπαίοι θα… σέβονταν τις βουλήσεις μια αριστερής εκλεγμένης κυβέρνησης-λες και οι ξένες κυβερνήσεις κατσικώθηκαν στην εξουσία με πραξικοπήματα! Ο Δραγασάκης, παραδέχεται εκ των υστέρων και… εκ του ασφαλούς, ότι έκαναν λάθος όταν σχεδίαζαν τις κινήσεις τους με «δεδομένο» ότι η Ευρώπη πανικόβλητη θα υποχωρήσει όταν η «πρώτη φορά αριστερά» θα τους απειλούσε… με χρεοκοπία! Κι’ ένα ολόκληρο τσούρμο υπουργών, ψελλίζει ανοησίες και μασάει τα λόγια του για το τις πταίει που κατρακυλήσαμε ακόμη πιο κάτω στην σκάλα του κακού!
Αλλά, παρ’ όλον που «πήραν την ζωή (μας…) λάθος», δεν εννοούν επί της ουσίας ν’ αλλάξουν ζωή, αλλά επιμένουν σ’ αυτήν που ξέρουν. Της αδράνειας, των ανούσιων τακτικισμών και του «βλέποντας και κάνοντας». Ακόμη και τώρα που δεν μπορούν να δουν ούτε ένα μέτρο μπροστά τους…