Γράφει ένα βιβλίο για την cult κουλτούρα με αφετηρία μια ομιλία του Χατζιδάκι και αναφορές στην ανθρωπογεωγραφία από την οποία δεν λείπει ακόμη κι ο Γκουσγκούνης. Ο Πέτρος Τατσόπουλος μας μίλησε για το ΣΥΡΙΖΑ που βυζαντινολογεί, για την ανάγκη συνεργασίας με ΔΗΜΑΡ και ΠΑΣΟΚ προκειμένου να κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, για την έκρηξη ειλικρίνειας που ήταν το χειροκρότημα στον Γιώργο Παπανδρέου στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ.
Ο γνωστός συγγραφέας και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να χτυπάει στον τοίχο της φήμης που πιστεύει ότι έχει ορθωθεί γύρω του -ακόμη και με διατεταγμένη υπηρεσία- μιλά για το «Ο Τατσόπουλος είπε τον Κολοκοτρώνη γκέι, επειδή είναι και ο ίδιος γκέι», αλλά και για την αλήθεια της φράσης «έχω πηδήξει τη μισή Αθήνα» και όσα πραγματικά ακολούθησαν. Και δεν τον πειράζει τόσο όταν τον αποκαλούν Πάγκαλο του ΣΥΡΙΖΑ, όσο όταν τον λένε Αδωνι του ΣΥΡΙΖΑ.
Εχετε εγκαταλείψει τη συγγραφή;
Γράφω ένα βιβλίο που έχει να κάνει με την cult κουλτούρα στην μεταπολεμική Ελλάδα, λέγεται «Gagarin ο κόσμος από χαμηλά» και έχει ως σημείο αναφοράς το μαγαζί Γκαγκάριν στη Λιοσίων. Είναι ένα ανθρωποκεντρικό non fiction βιβλίο, όπως η Καλοσύνη των Ξένων, που συνδυάζει τα ιστορικά στοιχεία με ρεπορτάζ, μαρτυρία, δοκίμια με την μορφή μυθιστορήματος. Ξεκινάει από τη θρυλική ομιλία για το ρεμπέτικο που έκανε ο Χατζιδάκις το 1949 στο Θέατρο Τέχνης. Την θεωρώ ως ληξιαρχική πράξη γέννησης της cult κουλτούρας και της αποδοχής της από ευρύτερα στρώματα στην μεταπολεμική Ελλάδα. Ασχολείται με διάφορες αντίστοιχες ενδιάμεσες στάσεις, βεβαίως αργότερα πάλι με τον Χατζιδάκι όταν έκανε την εκπομπή με τον Φλωρινιώτη... Εφορμώντας από τη νομιμοποίηση εκ μέρους του Χατζιδάκι ενός κόσμου που θεωρείτο περιθωριακός ή χλευαζόταν, ασχολούμαι και με άλλες μορφές: τον Γκουσγκούνη, τον Χάρρυ Κλυν, την παράλληλη ζωή της Ελλάδας αυτά τα 60 χρόνια. Αφετηρία του βιβλίου αφηγηματικά είναι ο ερχομός του κοσμοναύτη Γκαγκάριν στην Ελλάδα, οπότε μέσα σε μια μέρα έγιναν απίστευτα πράγματα.
Είχατε γνωρίσει προσωπικά τον Χατζιδάκι;
Ναι, είχε επιδιώξει να με γνωρίσει όταν με είδε στην τηλεόραση να μιλάω για το δεύτερό μου βιβλίο, το «Παυσίπονο», το 1982. Τον συνάντησα στον Μαγεμένο Αυλό, στο Παγκράτι. Ομολογώ ότι ήταν από τις ανεκτίμητες αναμνήσεις μου. Ήμουν μόλις 24 χρονών και με όλη μου την έπαρση του είπα ότι «Η Οδός Ονείρων» ήταν ανώτερη από την «Πορνογραφία». Θυμάμαι ότι μου απάντησε αυστηρά «Λες βλακείες, η Πορνογραφία είναι καλύτερη, απλώς δεν θα μπορέσει ποτέ να τα βάλει -και να νικήσει- με το μύθο της οδού Ονείρου». Αυτό ήταν ένα πολύ καλό μάθημα για μένα, να καταλάβω ότι έργα και άνθρωποι αποκτούν φήμη ερήμην τους, ανεξάρτητα από την προσωπική τους αξία. Όταν πας να τα βάλεις με αυτή τη φήμη τρως τα μούτρα σου.
«Ο Τατσόπουλος είναι γκέι γι' αυτό είπε τον Κολοκοτρώνη γκέι»
Ποια είναι η φήμη που πηγαίνει ερήμην σας; Ο τοίχος που σπάτε τα μούτρα σας;
Αν και έχω συμμετάσχει σε αναρίθμητα πάνελ και έχω χάσει την ψυχραιμία μου σε δυο τρία από αυτά, με την αναπαραγωγή που γίνεται μπορεί να φτιάξει κανείς την εικόνα ενός ανθρώπου που είναι από οξύθυμος έως τραμπούκος. Ακόμη και η σκηνή βίας που μου προσάπτουν – στην ουσία κατεβάζω ένα χέρι που μόλις μου έχει χτυπήσει την πλάτη- είναι μια κίνηση που έχουν απομονώσει και την επαναλαμβάνουν λες και έχω τσακίσει τον άλλο στο ξύλο. Πέρα από την πλάκα, μπορεί εύκολα να οικοδομηθεί το προφίλ ενός οξύθυμου και γραφικού ανθρώπου, αν αυτός δεν είναι έτοιμος να παίξει το παιχνίδι των ΜΜΕ. Αν δεν τον ενδιαφέρει να είναι κάθε του κίνηση σιδερωμένη. Γίνεται τροφή για τα κανόνια των μέσων ενημέρωσης.
Θέλετε να μου πείτε ότι αισθάνεστε δηλαδή ότι είστε τροφή;
Ξέρω ότι υπάρχει μια διάθεση καρναβαλιού και κανιβαλισμού ταυτόχρονα από τα μέσα ενημέρωσης, προκειμένου να βρουν κάποιον με τον οποίο να γελάσουν, να τον περιπαίξουν και αν δοθεί η ευκαιρία να τον φάνε ζωντανό.
Ομως, μάθατε καλά και από νωρίς τους κώδικες και τους όρους του παιχνιδιού της δημοσιότητας. Δεν μπορείτε να δηλώνετε άγνοια κινδύνου. Μήπως τροφοδοτείτε αυτό τον κύκλο με τις δηλώσεις σας;
Γηράσκω αεί διδασκόμενος. Από τη στιγμή που έχω εμπλακεί στην ενεργό πολιτική αυξήθηκαν με γεωμετρική πρόοδο οι άνθρωποι που θέλουν να με χτυπήσουν. Είχε πει ο Βασιλικός «όταν παντρεύεσαι, παντρεύεσαι και τους εχθρούς της γυναίκας σου». Αυτό είναι αλήθεια: από τη στιγμή που συνεργάζεσαι με ένα κόμμα παντρεύεσαι και τους εχθρούς του. Τώρα υπάρχουν πολλοί άνθρωποι σε διατεταγμένη υπηρεσία που το διαδίκτυο τους δίνει τη δυνατότητα να τρολλάρουν. Δημιουργούν πολλαπλά προφίλ και δίνουν την αίσθηση του μπούγιου. Ο πρώτος και μάταιος αγώνας που αισθάνομαι ότι έδωσα ειδικά από το 1821 του ΣΚΑΪ και έπειτα, ήταν να βγω απέναντι σε αυτά τα τρολ. Μας καλούν να απολογηθούμε πάνω στα ψέματα που δημιουργούν, στις κατασκευές τους και όχι στην πραγματικότητα.
Δεν κάνατε κανένα λάθος στον χειρισμό του 1821;
Δεν ήταν μια παραγωγή φουστανέλας, αυτό είναι σίγουρο. Αυτό που δημιούργησε μια αντίδραση προς την ίδια τη σειρά πριν καν προβληθεί, ήταν όταν ακούστηκε ότι θα έχει τον υπότιλο «Η γέννηση ενός έθνους». Αυτό το εννοούσαμε με τη νεωτερική αντίληψη της Γαλλικής Επανάστασης που συνυφαίνει το έθνος με το κράτος. Ήταν λάθος μας που δεν λάβαμε σοβαρά υπ' όψιν μας το πόσο βαθιά πεποίθηση στην Ελλάδα είναι ότι η έννοια του έθνους ταυτίζεται με την έννοια του γένους. Κάνουμε αυτό το λάθος, λοιπόν, το αποσύρουμε νωρίς (η σειρά δεν προβλήθηκε ποτέ με αυτό τον υπότιτλο), αλλά ήδη έχει δημιουργηθεί το κύμα της αντίδρασης που λέει ότι αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να χτυπήσουν το έθνος. Προσέξτε την αλυσίδα της παράνοιας: οι καλοπροαίρετοι μπορούν να ασκήσουν κριτική, οι κακοπροαίρετοι όμως χρειάζονταν ένα πιο τρανταχτό έρεισμα.
Και το βρήκαν στη σελίδα του facebook σας...
Εκεί ανάμεσα σε διάφορα περιπαικτικά σχόλια ένας φίλος μου λέει «πού θα δεις τι θα γίνει όταν αποκαλύψετε και τον Τούρκο γκόμενο του Κολοκοτρώνη». Οποιοσδήποτε λαός με στοιχειώδη ιστορική αίσθηση, ξέρει ότι ο Γέρος του Μοριά ήταν τότε 50 χρονών (ένας σημερινός εβδομηντάρης, ένας πραγματικός γέρος). Στην Αγγλία τους απαγχονίζουν τους ομοφυλόφιλους και ο λόρδος Βύρων που είναι αμφιφυλόφιλος και απειλείται από τη γυναίκα του ότι θα τον καταγγείλει, φεύγει και καταλήγει στην Κεφαλονιά και στο Μεσολόγγι. Ο Λόρδος Βύρων φοβάται να αποκαλυφθεί στην Αγγλία που είναι η κορυφή της ανθρωπιστικής νομοθεσίας. Θα έλεγα λοιπόν εγώ ποτέ ότι ο Γέρος του Μοριά έχει γκόμενο και θα το έλεγα και μέσα στην εκπομπή; Γιατί καλλιέργησαν αυτό το χοντροκομμένο ψέμα; Γιατί μέχρι σήμερα με ξέρουν ως τον άνθρωπο που είπε τον Κολοκοτρώνη γκέι;
Είμαι σίγουρη ότι έχετε απάντηση, έτσι;
Πιστεύω ότι αυτοί που το έκαναν -και που προέρχονται κυρίως από τον ακροδεξιό χώρο- στηρίχθηκαν στη λογική ότι «αν λέει κάτι τόσο χοντρό για το Γέρο του Μοριά φαντάσου τι λέει για τα υπόλοιπα». Εγινα εύκολος στόχος: εθνομηδενιστής, χωρίς ιερό και όσιο. «Είπε τον Κολοκοτρώνη γκέι θα σου πει την αλήθεια για το κρυφό σχολειό;» ήταν η λογική τους. Στον απλό εγκέφαλο που απευθύνονταν όμως, εγειρόταν η επόμενη ερώτηση: «μα γιατί να πουν ειδικά τον Κολοκοτρώνη γκέι; Υπάρχει κάποια μαρτυρία;». Η απάντηση της Χρυσής Αυγής ήταν «όχι, τον είπε γκέι, επειδή είναι γκέι και ο ίδιος ο Τατσόπουλος και θέλει να διαδώσει τον αδελφισμό στα πέρατα της γης». Μπαίνεις έτσι στη διαδικασία της δολοφονίας χαρακτήρα, χρειάζεσαι ένα ψέμα που να είναι το υποστύλωμα του πρώτου ψέματος. Έτσι άρχισε μια τρέλα δυο χρόνων, όπου εγώ θεωρούμαι ντε φάκτο ομοφυλόφιλος. Το λέγανε από το πρωί ως το βράδυ και τσαντίζομαι που βγήκε ο Μιχαλολιάκος και είπε τις προάλλες ότι ποτέ δεν με είπαν ομοφυλόφιλο. Όμως ειλικρινά το θέμα μου δεν είναι να δώσω διαπιστευτήρια ετεροφυλικής συμπεριφοράς στη Χρυσή Αυγή. Χέστηκα γι' αυτό, ας με θεωρούν ομοφυλόφιλο από το πρωί ως το βράδυ. Με ενδιαφέρει ότι βάσει αυτού προσπαθούσαν να δικαιολογήσουν τα περί εθνικομηδενιστικής στάσης. Δεν μπορούσα να υπερασπιστώ το ότι δεν είπα τον Κολοκοτρώνη γκέι, αν δεν αποδείκνυα ότι δεν είμαι γκέι.
Το «έχω πηδήξει τη μισή Αθήνα» το είπα σαν καημό
Από εκεί πώς φτάσαμε στο «έχω πηδήξει τη μισή Αθήνα»;
Ηταν μέσα στο πλαίσιο της κουβέντας ότι δεν θα αποδείξω τα στερεότυπα της Χρυσής Αυγής, δεν θα προσπαθήσω να πείσω ότι είμαι οικογενειάρχης, σύζυγος, πατέρας κλπ. Του είπα του δημοσιογράφου που μου είχε στείλει ο Τράγκας και μιλούσαμε για το 1821: «καταντάει και γελοίο. Ρε μαλάκα, έχω πηδήξει και τη μισή Αθήνα!». Θέλοντας να πω ότι εμένα βρήκαν να το πουν αυτό; Δεν ήταν απόδειξη το έχω πηδήξει τη μισή Αθήνα αυτό που είπα. Ηταν αναστεναγμός του τύπου «εμένα βρήκατε;»
Ενώ αναφέρεστε στα στερεότυπα της Χρυσής Αυγής, και εσείς τελικά απαντήσατε χρησιμοποιώντας το στερεότυπο του μάτσο άντρα με τις ατελείωτες σεξουαλικές κατακτήσεις.
Οχι! Εχει σημασία ο τόνος, το εξομολογητικό ύφος εκείνη τη στιγμή, το πόσο εμπιστεύεσαι τον άνθρωπο με τον οποίο συζητάς. Κι εγώ εκείνο τον άνθρωπο που μιλούσα τον εμπιστευόμουν. Δεν μίλαγα σε ένα μάτσο τύπο προσφέροντάς του ένα μάτσο στερεότυπο, του έλεγα τον καημό κάποιου που έχει αδικηθεί.
Μόνο που δεν μιλούσατε σε έναν φίλο, ούτε καν σε ένα δημοσιογράφο. Μιλούσατε στο αναγνωστικό κοινό. Το ξεχάσατε αυτό;
Εκείνη τη στιγμή, ναι. Μετά με έτρωγε βέβαια πώς θα βγει. Ήταν 11 λέξεις μέσα σε ένα κείμενο 2.000 λέξεων. Ο Τράγκας το πήρε όμως και το έστειλε με δελτίο Τύπου πριν καν κυκλοφορήσει το περιοδικό. Και έτσι άρχισε ο κανιβαλισμός πάνω στη φράση. Αφού έφυγε ο δημοσιογράφος άρχισα να έχω το δίλημμα του μαλάκα: είμαι ακόμα στην ατμόσφαιρα της καλής παρέας, δεν πιστεύω ότι έχω απέναντί μου ένα τσακάλι που θέλει να αποσπάσει τη μοιραία δήλωση. Σκέφτομαι: να τον πάρω να του πω βγάλε αυτή την ατάκα γιατί θα παρερμηνευθεί; Ταυτόχρονα όμως σκέφτομαι ότι μπορεί να του το δείξω με το δάχτυλο ότι αυτή τη φράση πρέπει να προσέξει. Και λέω άστο, δεν θα το προσέξει. Να που το πρόσεξε, ή μάλλον ο Τράγκας το πρόσεξε που, ως γριά πουτάνα σιγά που θα το άφηνε. Με πήρε και έριξε στα σκυλιά. Και μετά άρχισε ο κύκλος της ομοφοβίας. Επί δύο χρόνια ήμουν ομοφυλόφιλος και μετά ομοφοβικός και σεξιστής. Έδεσε, από παντού. Μου θύμιζε κάτι σχόλια τον πρώτο καιρό του 1821 που γράφανε «δεν μπορώ να μιλήσω ελεύθερα, αλλά μιλάω εκ μέρους όλων των γυναικών που φοβούνται ότι ο Τατσόπουλος είναι βιαστής γυναικών».
Από βιαστής σε ομοφυλόφιλο και μετά ομοφοβικός, η απόσταση είναι τεράστια. Δεν μπορεί, κάπου έχετε κάνει και εσείς κάποιο λάθος.
Αυτό έχει να κάνει με την αίσθηση που έχω για την πολιτική ορθότητα. Ομολογώ ότι είμαι άκρως αντίθετος σε αυτή. Η πολιτική ορθότητα κατέληξε σε μια υποκριτική μπαρούφα που ασχολείται με τη λέξη και ξεχνά την ουσία. Οι ακομπλεξάριστοι άνθρωποι δεν έχουν πρόβλημα με τις φράσεις, αλλά με την ουσία. Σκέψου, αυτό που λέει αυτή τη φράση είναι κάποιος περιφερόμενος γαμιάς και τραμπούκος; Τι λένε τα βιβλία του, η στάση του; Το ότι ήταν στο Χυτήριο εναντίον των Χρυσαυγιτών δείχνει ότι είναι ομοφοβικός;
Μπορεί να γίνει το κύκνειο άσμα σας αυτό το «έχω πηδήξει τη μισή Αθήνα»;
Μέσα στα τροχαία που μπορεί να σου συμβούν -γιατί στην πολιτική συμβαίνουν πολλά τροχαία καθημερινά- ποτέ δεν ξέρεις. Μέχρι τώρα νόμιζα ότι είναι το «Ο Κολοκοτρώνης είναι γκέι». Έλεγα ότι δεν θα συνέλθω ποτέ από αυτό. Και μετά προέκυψε το «έχω πηδήξει τη μισή Αθήνα». Θέλω να σου πω ότι δεν ξέρω ποιο θα είναι το κύκνειο άσμα μου.
Η αντίδραση του Τσίπρα στο «έχω πηδήξει τη μισή Αθήνα»
Αντιδράσεις υπήρξαν στον ΣΥΡΙΖΑ; Ο Παπαδημούλης έγραψε ότι ήταν πολλαπλό ατόπημα και οφείλατε να το παραδεχθείτε.
Ναι, υπήρξαν. Με τον Δημήτρη μίλησα, του εξήγησα ότι δεν ήταν δήλωση αλλά το απέσπασαν και το παρουσίασαν σαν να κάνω επίδειξη των σεξουαλικών μου προσόντων. Αντέδρασαν κάποιες οργανώσεις μέσα στο κόμμα, τις οποίες και συνάντησα και όλα αυτά που σου λέω τα συζήτησα και μαζί τους. Δεν ξέρω σε ποιο βαθμό τους έπεισα ή πιστεύουν ότι είμαι κρυφοσεξιστής. Υπήρξαν παρενέργειες, ναι.
Ο Τσίπρας ενοχλήθηκε;
Δεν μου έδειξε καμία ενόχληση.
Αναφέρθηκε στο περιστατικό, στην επίμαχη φράση;
Αστειολογώντας ναι, αναφέρθηκε. Δεν μπορώ να σου πω τι είπε, γιατί είμαι σίγουρος ότι δεν θα το πάρουν ως αστείο. Εκείνες τις μέρες ήταν στην Καταλονία όπου είχε γίνει δεκτός με εντυπωσιακό τρόπο. Ο ΣΥΡΙΖΑ στο εξωτερικό γνωρίζει πάντα μεγάλη υποδοχή, ίσως και επειδή δεν υπάρχει άλλο τόσο μεγάλο καθ' αυτό αριστερό κόμμα. Είναι εκεί λοιπόν ο Τσίπρας, υπάρχει μια απίστευτη υποδοχή από τους συντρόφους στην Ισπανία και η Ελλάδα ασχολείται με μια μαλακία που αποδόθηκε στον Τατσόπουλο. Δεν αμφιβάλω ότι θα τον εκνεύρισε αυτό. Αλλά εκεί βλέπω και την ωριμότητα της αντίδρασής του. Είναι εύκολο να με διώξουν από τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί είμαι συνεργαζόμενος, δεν είμαι καν μέλος του κόμματος. Δεν το έκαναν όμως, γιατί κατάλαβαν ότι και στη χειρότερη περίπτωση που θα επρόκειτο για σεξιστική δήλωση, δεν είχε πολιτικό βάρος.
Ποια σχέση έχετε με τον Αλέξη Τσίπρα;
Ο Αλέξης είναι ένας άνθρωπος που επί χρόνια δέχεται πυρά, ακόμη και φίλια. Δεν είμαι στενός του φίλος, όμως τον θεωρώ έναν ιδιαίτερα ευφυή άνθρωπο και πάρα πολύ ρεαλιστή. Αλλά θεωρώ ότι πρέπει αυτή τη στιγμή να τιθασεύσει ανέμους και θύελλες. Έχουν δημιουργηθεί προσδοκίες μέσα στον ελληνικό λαό, η οργή του λαού έχει φτάσει στην κορυφή. Όλο αυτό πρέπει να το εκφράσει με κάποιον τρόπο ο Αλέξης, χωρίς να τρομοκρατήσει τους μικροαστούς που φοβούνται την έκφραση της οργής. Ο Αλέξης πρέπει να τετραγωνίσει τον κύκλο. Πρέπει να σταθεί όρθιος ενώ δέχεται απειλές, χλευασμούς από παντού. Έχουν διαψευσθεί βέβαια, όσοι προέβλεπαν ότι θα απομονωθεί. Ο Πάγκαλος τον Νοέμβριο του 2011 είχε πει ότι στις επόμενες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπει στη Βουλή και θα απαλλαγούμε από αυτά τα κωλόπαιδα. Έτσι κάπως το φανταζόταν.
Πώς βρεθήκατε στον ΣΥΡΙΖΑ;
Τον πλεύρισα τον Ιανουάριο μέσω της Ρένας Δούρου που ήξερα από τα πάνελ. Την εποχή που το έκανα αυτό όλοι πλεύριζαν τη ΔΗΜΑΡ, ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στο 5% γι' αυτό έλεγε ο Πάγκαλος ότι δεν θα μπούμε στη Βουλή και η κολυμβήθρα του Σιλωάμ ήταν η ΔΗΜΑΡ. Ο Τσίπρας όχι μόνο ξέφυγε από αυτό, αλλά έφτασε στο 27%. Και τουλάχιστον στις μισές δημοσκοπήσεις βγαίνει πρώτος, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μπορεί να κυβερνήσει αν δεν συνεννοηθεί και με άλλες δυνάμεις.
Και πώς θα κυβερνήσει;
Ανάλογα με τη δύναμη που θα έχει. Αλλιώς με το 37%, αλλιώς με το 47%. Θα πρέπει να τα βρούμε με αυτούς που πρέπει να συνεργαστούμε, αλλιώς κάνουμε δώρο στη δεξιά την εξουσία. Αν και με το νέο εκλογικό νόμο δεν μπορούμε καν να κάνουμε δώρο στη δεξιά την κυβέρνηση, από τη στιγμή που κανένα κόμμα δεν μοιάζει να έχει αυτοδυναμία. Αν τρίτο κόμμα είναι η Χρυσή Αυγή όπως δείχνουν τα πράγματα και η Νέα Δημοκρατία ως δεύτερο κόμμα θελήσει να συνεργαστεί μαζί της για να σχηματίσει κυβέρνηση -γιατί εγώ πιστεύω ότι εύκολα στην ώρα της ανάγκης θα τα βρει η ΝΔ με τη Χρυσή Αυγή για να εμποδίσει το ΣΥΡΙΖΑ- και πάλι δεν μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση. Αρα κυβέρνηση μπορεί να προέλθει μόνο από Αριστερά. Θα πρέπει να συνεργαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ με ΔΗΜΑΡ και μέρος του ΠΑΣΟΚ.
Τότε γιατί τον Ιούνιο απέκλεισε το ενδεχόμενο συνεργασίας ο ΣΥΡΙΖΑ;
Το θέμα ήταν τότε αν θα εφαρμοστεί το μνημόνιο ή όχι, τώρα έχουμε φύγει από αυτό. Τώρα και αυτοί που το εφαρμόζουν βλέπουν ότι δεν βγαίνει.
Αρα από σαφώς ευκολότερη θέση θα αποφασίσει στις επόμενες εκλογές να συνεργαστεί για το σχηματισμό κυβέρνησης...
Καθόλου εύκολη δεν είναι , όπως δεν είναι για κανένα κόμμα. Υπάρχει ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ που δεν θέλει συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, δεν θέλει να συνυπάρξει με κανέναν που συνεργάστηκε με τη ΝΔ. Ομως παιδιά έτσι πάμε σε αδιέξοδο. Αντε να κάνουμε ένα πραξικόπημα να τελειώνουμε. Δεν γίνεται αλλιώς κυβέρνηση.
Με αφορμή ένα σχόλιό σας για τα ΝΕΑ, γράψατε πως και στον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει μόνο ο ανθός της πολιτικής, υπάρχουν και λαϊκιστές, τυχοδιώκτες, ανεπαρκείς...
Υπάρχουν και τέτοιοι. Ομως αυτή η παρατήρηση ήταν μέρος μιας απάντησης για την τακτική που ακολουθούν τα ΝΕΑ -στα περισσότερα άρθρα τους- να δείχνουν τον ΣΥΡΙΖΑ και να λένε ότι εκεί υπάρχουν μόνο λαϊκιστές και αφελείς. Αν κάνεις τέτοια προσέγγιση απλώς δεν γνωρίζεις τον ΣΥΡΙΖΑ. Σε ένα συνασπισμό του μεγέθους του ΣΥΡΙΖΑ με περισσότερες από 1 εκατομμύρια 600 χιλιάδες ψήφους δεν μπορεί να μην υπάρχουν τέτοια συμπτώματα. Τώρα τι θέλεις να γίνω Αρτέμης Μάτσας και να σου πω ονόματα;
Αυτό που λέτε είναι έξυπνο ως σχήμα, αλλά είναι και βολικό. Οταν επιμένετε ότι μιλάτε ανοιχτά για όλα με ονοματεπώνυμα και εκτός συμβάσεων, δεν μπορείτε να μην απαντάτε σε αυτό...
Οχι δεν είναι καθόλου βολικό. Κανένα μεγάλο πολυσυλλεκτικό κόμμα δεν εφαρμόζει facecontrol. Υπάρχουν άνθρωποι που ακόμα και καλοπροαίρετα θα κάνουν κακό στην παράταξη. Αυτό που μπορώ να σου πω ότι δεν έχω καθόλου καλή σχέση με τον εσωστρεφή ΣΥΡΙΖΑ. Δεν με ενδιαφέρει ένας ΣΥΡΙΖΑ που βυζαντινολογεί, που η πρώτη του έγνοια είναι η ιδεολογική του καθαρότητα και δεύτερη έγνοια πώς θα κυβερνηθεί η χώρα που όλο γίνεται και πιο δυσκυβέρνητη. Αυτή η τάση δεν εκφράζεται με έναν άνθρωπο αλλά από πολλούς και κάποιοι από αυτούς είναι και αξιοσέβαστοι, αλλά ακολουθούν λάθος δρόμο. Η Αριστερά όποτε ακολούθησε δρόμους ιδεολογικής καθαρότητας απομονώθηκε.
Εκρηξη ειλικρίνειας το χειροκρότημα στον ΓΑΠ στο συνέδριο
Πώς σου φάνηκαν τα χειροκροτήματα κατά την είσοδο του Παπανδρέου στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ;
Οσο μνήμη χρυσόψαρου κι αν έχουν, δεν θα έμειναν και χίλιοι από αυτούς που τον έγλειφαν να τον χειροκροτήσουν; Ως έκρηξη ειλικρίνειας μου φάνηκε το χειροκρότημα – χωρίς να σημαίνει ότι το εγκρίνω. Και αυτό το πράγμα το κανιβαλιστικό για όλους αυτούς που επί χρόνια τους γλείφουμε και μετά κάνουμε ότι δεν τους ξέρουμε... Ε, αυτός ήταν ο πρωθυπουργός της χώρας.
Παρακολουθείτε τις εξελίξεις με τον Ακη Τσοχατζόπουλο;
Η ιστορία του είναι πολύ διδακτική. Πριν προκύψει η περίπτωση του Παπαγεωργόπουλου, ήταν ο πρώτος μετά από 39 χρόνια δικομματισμού που παραπέμφθηκε. Πρώτα όμως τον παρόπλισαν πολιτικά και μετά τον έδωσαν στα σκυλιά. Το δεύτερο δίδαγμα είναι πως με τα απίστευτα χρήματα που λέγεται ότι έχει καταχραστεί, δείχνει πως λειτούργησε ένα ολόκληρο παρακράτος και πως μυθώδη ποσά πήγαν στον παράλληλο πλανήτη που λέγεται off shore εταιρείες. Ελπίζω να μιλήσει ο Τσοχατζόπουλος στη δίκη του, να δείξει το εύρος γιατί πολλοί από τα μεγάλα κόμματα θα ήθελαν να το ρίξουμε στην περιπτωσιολογία και με δυο τρία ονόματα (Τσοχατζόπουλος, Παπαγεωργόπουλος, άντε να χώσουμε και Παπακωνσταντίνου) να κλείσουν το ασκί. Δεν πρέπει να λήξει εδώ αυτή η ιστορία.
Ηταν υπερβολή τα ισόβια για τον Παπαγεωργόπουλο;
Τα οικονομικά σκάνδαλα είχαν πάντα τις βαρύτερες ποινές. Οσο είχαμε ακόμα τη θανατική ποινή, επέσυραν αυτή την ποινή οι καταχραστές του δημοσίου χρήματος. Να δούμε πώς θα πάει η ποινή του στο εφετείο. Από την εμπειρία που έχω ως κοινωνικός λειτουργός στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού, ξέρω το ίδιο το βίωμα της φυλακής είναι τρομακτικά βαρύ. Μια ποινή που μοιράζει ισόβια είναι μια τρομερά σκληρή δικαιοσύνη. Ναι, τη θεωρώ μια πολύ σκληρή ποινή. Ομως η κοινή γνώμη είναι εξαθλιωμένη και ήθελε να ακούσει μια βαριά ποινή.
Τι σας λένε στον δρόμο;
Ποικίλουν οι αντιδράσεις. Αλλοι μου λένε «πρόσεχε τα νεύρα σου μην είσαι ευέξαπτος».
. Αλλοι μου λένε να τα χώνεις πιο πολύ, μην είστε συμβιβαστικοί. Υπάρχουν και κάποιοι που με βρίζουν. Άντρες και γυναίκες. Θυμάμαι μετά το 1821 σταμάτησε ένας μέσα στη μέση του δρόμου με κίνδυνο να τρακάρει, κατέβασε το τζάμι και μου είπε «τι σου έκανε η Ελλάδα ρε μαλάκα;» και έκλεισε το παράθυρο και έφυγε.
Αυτό είναι σχεδόν τρυφερό...
(γελάμε) Ναι, είναι γλυκό
Φοβάστε ότι μπορεί να γίνετε ο Πάγκαλος του ΣΥΡΙΖΑ;
Δεν είναι το χειρότερό μου. Με έχουν πει και Αδωνι του ΣΥΡΙΖΑ. Ομολογώ ότι παλιά τον εκτιμούσα πολύ τον Πάγκαλο. Και την ιδιοσυγκρασία του, το γεγονός ότι κλωτσούσε την καρδάρα. Σε ανύποπτο χρόνο, τότε με τον Οτσαλάν είχα γράψει ότι αν είχαμε μια Βουλή με 300 Πάγκαλους θα είχαμε το κοινοβούλιο της Ταϊβάν. Αν είχαμε ένα κοινοβούλιο με 300 Αβραμόπουλους θα είχαμε μια ατμόσφαιρα Α' Νεκροταφείου. Σαφώς προτιμούσα το πρώτο. Από τότε όμως ως σήμερα έχει πει τόσα και τόσο αντιφατικά πράγματα που ομολογώ ότι έχει εκπέσει στην εκτίμησή μου.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο λάθος που έχετε κάνει;
Μετανιώνω για πολλά πράγματα, αλλά δεν κλαίω πάνω από το χυμένο γάλα, όπως λένε οι Εγγλέζοι. Στην πολιτική υπάρχει ακόμη ο ξαφνικός θάνατος, και είναι ο πιο διαδεδομένος, ειδικά για ανθρώπους σαν κι εμένα.
Το ένα λάθος είναι...
Με την απόδοση και τη χρήση που της έγινε σίγουρα κορυφαίο Mea Culpa είναι το «έχω πηδήξει τη μισή Αθήνα». Μea Culpa έως τώρα...