«Το κατώφλι της εφημερίδας μας πέρασε ένα πανέμορφο χαμογελαστό κοριτσάκι, ήταν δεν ήταν δέκα ετών. Με μια σχολική τσάντα στην πλάτη, με το πιο μεγάλο χαμόγελο και γεμάτη περηφάνια, μας χαιρέτισε και μας είπε. "Πουλάω σπιτικά κουλουράκια για να βοηθήσω την οικογένειά μου οικονομικά, γιατί είναι άνεργοι οι γονείς μου". Βουβαθήκαμε όλοι, κοιταχθήκαμε και δεν ξέραμε τι να πούμε...» γράφει η εφημερίδα.
«Χωρίς να κανένα ίχνος ντροπής ή κάποιου κόμπλεξ, χωρίς τη φτηνή μιζέρια των δήθεν επαιτών που έχουν κάνει επάγγελμα το να χτυπούν πόρτες και να ζητούν ελεημοσύνη,
αλλά με χαμόγελο, αυτοπεποίθηση και περίσσια περηφάνια ένα κορίτσι στον Πύργο, προσπαθεί στις ελεύθερες ώρες που τις απομένουν από το σχολείο να βοηθήσει την οικογένειά της που αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα.
Οι γονείς της όπως η ίδια είπε είναι άνεργοι και τα βγάζουν δύσκολα πέρα. Η ίδια τα απογεύματα αδειάζει τη σχολική τσάντα από τα βιβλία και τα τετράδιά της και τη γεμίζει με σπιτικά κουλουράκια. Η μικρή, μαθήτρια του δημοτικού, πέρασε χθες το απόγευμα το κατώφλι και της εφημερίδας Πρωινή.
Όπως γράφει σε σχόλιο στο σημερινό φύλλο της εφημερίδας ο συντάκτης της Πρωινής και διαχειριστής του ilialive.gr, δημοσιογράφος Γιάννης Σπυρούνης «είναι κάποια πράγματα που σε κάνουν να νοιώθεις θλίψη και οργή. Γιατί η φτώχια χτυπά την πόρτα μας και μας ισοπεδώνει... Γιατί αυτό που συνέβη χθες το απόγευμα στα γραφεία της Πρωινής μας κάνει να πούμε σε αυτούς που μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση να γυρίσουν και να δουν στα μάτια, τα παιδιά μας, τα παιδιά τους, τα παιδιά του κόσμου.
Το κατώφλι της εφημερίδας μας πέρασε ένα πανέμορφο χαμογελαστό κοριτσάκι, ήταν δεν ήταν δέκα ετών. Με μια σχολική τσάντα στην πλάτη, με το πιο μεγάλο χαμόγελο και γεμάτη περηφάνια, μας χαιρέτισε και μας είπε. "Πουλάω σπιτικά κουλουράκια για να βοηθήσω την οικογένειά μου οικονομικά, γιατί είναι άνεργοι οι γονείς μου". Βουβαθήκαμε όλοι, κοιταχθήκαμε και δεν ξέραμε τι να πούμε...
Σίγουρα δεν θέλαμε κουλουράκια, αλλά θέλαμε να βοηθήσουμε οπωσδήποτε. Βάλαμε το χέρι στην τσέπη... προβληματισμένοι, στεναχωρημένοι αλλά με διάθεση να βοηθήσουμε και να μην προσφέρουμε άλλη απογοήτευση σε αυτό το τόσο γλυκό κορίτσι. Μας άφησε αν και δεν ήταν για εμάς απαραίτητο ένα σακουλάκι με πραγματικά σπιτικά κουλουράκια και έφυγε, με το ίδιο χαμόγελο στο πρόσωπό της με την ίδια περηφάνια στα μάτια της. Και εμείς βυθιστήκαμε ακόμα περισσότερο στη θλίψη. Μια μαθήτρια δημοτικού, βγήκε με τη σάκα της γεμάτη κουλουράκια, να τα πουλήσει να βοηθήσει την οικογένειά της. Πόσο πιο κάτω μπορεί να μας πάνε αυτοί που μας έφεραν εδώ... Πόσο;».