Ο Bleeps.gr βάφει τους δρόμους της πόλης με χρώματα που έχουν από πίσω θεωρίες και μιλάει στο iefimerida για 5 από τα αγαπημένα δικά του γκραφίτι και 5 γκραφίτι που θα ήθελε να φτιάξει.
Τα 5 ουτοπικά graffiti του Bleeps
1.Στη Βουλή, στον χώρο που συνεδριάζουν οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι, θα ήθελα να φτιάξω τις φιγούρες όλων αυτών που έμειναν στην ιστορία της χώρας για την ανιδιοτελή προσπάθεια τους να ορθωθεί αυτός ο τόπος.Ξέρω ότι η πολιτική είναι δύσκολο να ασκηθεί.Γνωρίζω ότι η διαδικασία αναρρίχησης στους θρόνους της ιστορίας, ιδιαίτερα αν αυτοι συνδέονται με την εξουσία, ποτίζονται με το κρασί της ματαιοδοξίας. Ίσως όμως δημιουργούσα τύψεις σε κάποιους… Ίσως.
2. Στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών θα απαριθμούσα σε απεικόνιση τα περιουσιακά στοιχεία της εκκλησίας, έτσι για να περνούν οι καλοί χριστιανοί και να τα βλέπουν..ιδιαίτερα αυτοί που έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους στον καλό και φιλεύσπλαχνο θεό.
3. Στο οβάλ γραφείο του προέδρου των ΗΠΑ θα ζωγράφιζα τον Che Guevara: η πλήρης αντίφαση του δυτικού πολιτισμού.
4. Στην ελληνική σημαία που κυματίζει στην Ακρόπολη θα έφτιαχνα το σήμα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
5. Στο φεγγάρι θα σχεδίαζα ένα τεράστιο emoticon. Αυτό που βγάζει τη γλώσσα, για να κοροϊδεύει κάθε βράδυ τους ανθρώπους.
O Bleeps μιλάει για 5 έργα του μέσα στην πόλη
1. Έρως και επανάσταση.
Ένα αρχαιοελληνικό άγαλμα κρατά μια μολότοφ με την ετικέτα να φέρει μια καρδιά και κυματίζει μια σημαία με τη λέξη «επανάσταση». Και είναι η πλέον αυθεντική προσέγγιση της ανατροπής. Ο έρωτας που φέρει τη ζωηράδα της άνοιξης. Πώς θα μπορούσαν οι άνθρωποι να καταλάβουν τη σπουδαιότητα της αλλαγής αν δεν βιώσουν την καντιανή αντίληψη του Homo Universalis; Και η πλέον αυθεντική έκφραση αυτού, είναι ο έρωτας... Είναι το εισιτήριο στην παράσταση «Αγαπώ τον Άνθρωπο». Η αληθινή επανάσταση.
2. U.&R.
Τα σύμβολα του καπιταλισμού, τα τέσσερα ισχυρότερα νομίσματα, αιωρούνται πάνω από το σαστισμένο κοριτσάκι που κρατά τα σύμβολα της εργατικής τάξης. Ένας κόσμος που, δέσμιος του οικονομικού μοντέλου και της ανισότητας, έχει χαθεί στην αναπόληση της κοινωνικής και οικονομικής δικαιοσύνης: έχει τα όπλα, όμως είναι μουδιασμένος. Η αντίδραση που θα άλλαζε τις συνθήκες είναι ολοφάνερη, ο κόσμος θα μπορούσε να κατακρημνίσει τους δυνάστες του, ίσως όμως δεν είναι ώριμος ακόμα. Ίσως το κοριτσάκι περιμένει την ανάδυση της γυναίκας.
3. Η απώλεια των ανθρώπων της υπαίθρου
Τι έχει να αναδείξει η λαϊκή κουλτούρα του τόπου; Πώς είχε αποτυπωθεί στο Ταξίδι στα Κύθηρα του Αγγελόπουλου; Εκείνες οι γιαγιάδες. Οι ψαράδες. Οι ελαιώνες. Οι γέροντες. Ένας πολιτισμός που γονάτισε κατά την αστικοποίηση. Μια κουλτούρα που υπέκυψε στα εισαγόμενα trends. Ίσως αυτό το έργο μείνει στον χρόνο και κάποιοι, χρόνια μετά, βλέπουν ένα ιστορικό ντοκουμέντο, μια φωνή που πνίγηκε από τον οδοστρωτήρα του μαζικού.
4. 2010 το μεγάλο μασκάρεμα
Ορμώμενος από τα γεγονότα του 2010 δανείστηκα το πρότυπο της ελληνιστικής τέχνης και παγκόσμιας κληρονομιάς. Αποτελεί αγαπημένο μου θέμα άλλωστε. Από την ταινία του Stanley Kubrick «Μάτια Ερμητικά Κλειστά» πήρα τη μάσκα. Ήθελα να εκπορνεύσω την Αφροδίτη της Μήλου. Να δείξω πώς ένιωθα για τη χώρα συνολικά… Η ομορφιά ενός τόπου, οι εικόνες του Σεφέρη και Ελύτη να διασύρονται για ακόμα μια φορά στο διεθνές πεζοδρόμιο. Μια αίγλη που ψυχορραγεί.
5. Η εφήμερη ομορφιά
Με αυτό το έργο αναλύω την έννοια του δράματος της ζωής. Θεωρώ ότι η παγίδευση στην ομορφιά της πρώιμης νεότητας δηλώνει τη μεγαλύτερη αλήθεια της ανθρώπινης ψυχής. Ας κρατούσε για πάντα το γλέντι αυτής της άνοιξης, θα τολμούσαν να πουν οι μεγαλύτεροι. Οι νεότεροι ίσως υβριστικά θα διακήρυτταν το «ζήσε έντονα πέθανε νέος». Όμως όλοι τελικά χάνονται στη δίνη του χρόνου. Είναι μάταιη η νεότητα και η ζωή εν γένει, μου είχαν πει κάποτε: ένας χρυσός καθρέπτης που δεν προλαβαίνεις να αντικρίσεις επειδή στα μάτια φοράς το μαντήλι της φλόγας-νεότητας. Όμως εκεί ήδη έχει αρχίσει να σε παρασέρνει ο χρόνος, για να χαθείς τελικά στη γαλήνη του μπλε.