Στο Συμβούλιο της Επικρατείας έχει προσφύγει η ΓΣΕΕ για να κρίνει αν οι περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και οι αλλαγές στα εργασιακά είναι αντισυνταγματικές και παράνομες.
Το μέλλον των μισθών κρίνεται σήμερα από το Συμβούλιο της Επικρατείας που θα κρίνει αν είναι αντισυνταγματικές οι δέσμες των μέτρων που καταργούν το εργατικό και θεσμικό πλαίσιο της χώρας που ψηφίστηκαν στο Μνημόνιο.
Την προσφυγή έκανε η ΓΣΕΕ κατά της 6ης Πράξης του Υπουργικού Συμβουλίου (ΠΥΣ) με την οποία ανατράπηκαν βασικές θεμελιώδεις αρχές του εργατικού θεσμικού πλαισίου.
Σύμφωνα με την προσφυγή της ΓΣΕΕ, με την ανωτέρω Πράξη, από 14 Φεβρουαρίου του 2012 τα κατώτατα διαμορφωμένα όρια μισθών και ημερομισθίων μειώθηκαν κατά 22% ενώ τα κατώτατα όρια μισθών και ημερομισθίων για νέους, ηλικίας κάτω των 25 ετών μειώθηκαν κατά 32%.
Παράλληλα, προβλέπεται ότι οι όροι Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας για κάθε σύμβαση που θα λήξει ή θα καταγγελθεί, εξακολουθούν να ισχύουν επί ένα τρίμηνο από τη λήξη ή την καταγγελία τους. Με την πάροδο του τριμήνου και εφόσον εν τω μεταξύ δεν έχει συναφθεί νέα Σύμβαση, εξακολουθούν να ισχύουν μόνον ο βασικός (μειωμένος) μισθός, και τα επιδόματα ωρίμανσης, τέκνων, σπουδών και επικινδύνου εργασίας, εφόσον τα επιδόματα αυτά προβλέπονταν στις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας που έληξαν ή καταγγέλθηκαν.
Από τις 14−2−2012 η προσφυγή στη διαιτησία (ΟΜΕΔ) περιορίζεται αποκλειστικά στον καθορισμό βασικού μισθού ή/και βασικού ημερομισθίου, και δεν επιτρέπεται να περιλαμβάνεται σε αυτήν κανένα άλλο ζήτημα ενώ από 14−2−2012 και μέχρι το ποσοστό της ανεργίας να διαμορφωθεί σε ποσοστό κάτω του 10%, παγώνουν όλες οι ωριμάνσεις.
Σύμφωνα με τη ΓΣΕΕ, η αντισυνταγματικότητα των μέτρων που καταργούν το εργατικό και θεσμικό πλαίσιο της χώρας και η παραβίαση των Διεθνών Συμβάσεων είναι πρωτοφανής για χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης κι έχουν καταγγελθεί τόσο από το Συμβούλιο της Ευρώπης όσο και από το Διεθνές Γραφείο Εργασίας.
Το επιχείρημα με το οποίο κατέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας η ΓΣΕΕ είναι ότι με την 6η Υπουργική Απόφαση 2012 καταργούνται οι συλλογικές συμβάσεις και επιβάλλονται μειώσεις μισθών που υποβιβάζουν το ήδη ισχνό εισόδημα των εργαζομένων κάτω από το όριο φτώχειας, όσων φυσικά έχουν ακόμη εργασία και δεν έχουν προστεθεί στις στρατιές των ανέργων ή των μερικώς απασχολουμένων. Συγχρόνως οδηγούν σε ακόμη βαθύτερη και καταστροφικότερη ύφεση που θα οδηγήσει σε κλείσιμο και άλλες επιχειρήσεις και σε ακόμη μεγαλύτερη ανεργία.