Η Αλίκη Βουγιουκλάκη ήταν μια αστραφτερή, iconic ξανθιά.
Τα μαλλιά της -αυτός ο μακρύς, χρυσός χείμαρρος, που την έκανε να μοιάζει σαν να είχε «καταπιεί» προβολέα- ήταν μια έξυπνη, στρατηγική επιλογή, στα ‘50’s, που τα φιλμ στην Ελλάδα ήταν ασπρόμαυρα (σ.σ. κατά σύμπτωση, η πρώτη έγχρωμη ελληνική ταινία που γυρίστηκε το 1961 ήταν το «Η Αλίκη στο ναυτικό»…) και στο εξωτερικό μεσουρανούσε το αστέρι της Μπε Μπε.
Αργότερα, φυσικά, τα μαλλιά της έγιναν μέρος της περσόνας της -τόσο, ώστε να δυσανασχετεί και η ίδια για το πώς ο κόσμος την κρατούσε «φυλακισμένη» στην εικόνα της «γατούλας» ή της «νεράιδας με τα ξανθά μαλλιά».
Η Αλίκη, όπως είναι γνωστό, ήταν φυσική καστανή.
Στις πρώτες της ταινίες, από το ’54 ως το ’57 («Το ποντικάκι», «Το κορίτσι με τα παραμύθια», «Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας»), το πικάντικο μουτράκι της, πλαισιωμένο από σκούρες μπούκλες, φάνταζε μαρμάρινο, θλιμμένο, μελαγχολικό.
Διαβάστε πώς η Αλίκη Βουγιουκλάκη έγινε από μελαχρινή σε ένα βράδυ ξανθιά στο bovary.gr