Οι δυo μεγαλύτερες σταρ του ελληνικού σινεμά «έφυγαν» Ιούλιο – στις 23/7/96 Αλίκη, στις 27/7/92 η Τζένη. Και οι δυo από την ίδια αρρώστια.
Μαζί και στο θάνατο, όπως μαζί είχαν ζήσει. Η ξανθιά και η μελαχρινή, πάντα δίπλα και απέναντι, δυο γυναίκες διαφορετικές, κι ωστόσο όμοιες, με τον τρόπο τους. Δυο πλευρές, στο ίδιο νόμισμα…
Η σχέση τους ήταν αγαπητική, αλλά και πολεμική, βαθιά καρμική. Σε μια εποχή που έτρεφε διχασμούς, οι δυό τους – όμορφες, ταλαντούχες, θεατρίνες με έντονη προσωπικότητα - ήταν το απόλυτο δίπολο του σταρ σίστεμ.
Δυo πρόσωπα της Ελλάδας, της τέχνης, της γυναίκας. Η ξανθιά Αλίκη, ήταν η τσαχπίνα Λίζα Παπασταύρου, το κοριτσάκι της διπλανής πόρτας – σε κέρδιζε με τα νάζια, το κέφι της, την αιώνια αισιοδοξία της.
Η καλλονή Τζένη, με τα «ηλεκτρικά» γαλάζια-σμαραγδί μάτια ήταν η κομψή, σοφιστικέ «δεσποινίς διευθυντής». Ένα όνειρο, που δεν ανήκε στον μέσο όρο. Πιο λαϊκή, πιο «σταρ του σινεμά» η Αλίκη, «έσκιζε» στο box office. Aλλά η εστέτ, πολιτικοποιημένη Τζένη την «κέρδιζε» στα εισιτήρια του θεάτρου.
Hταν διαφορετικές. Αντίθετες. Συμπληρωματικές. Φίλες.
Hταν φίλες; Ας πούμε πως η σχέση τους ήταν μάλλον περίπλοκη, μια σκούρα θάλασσα που, κατά καιρούς, τη διέτρεχαν «ρεύματα»: αγάπη, κατανόηση, υποστήριξη, μικροεγωϊσμοί, μυστικά, ζήλια, εκτίμηση, πίκρα, ανταγωνισμός.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου της Κάλλιας Καστάνη στο bovary.gr