Μπορεί να έχουμε συνηθίσει το Ηρώδειο να είναι «κάμπριο», ωστόσο το περίφημο ρωμαϊκό Ωδείο κατείχε ένα μοναδικό ρεκόρ για πάνω από 1.700 χρόνια, καθώς διέθετε τη μεγαλύτερη ενιαία στέγη του αρχαίου κόσμου.
Αυτό διαπιστώνει έπειτα από εκτεταμένη έρευνα στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, αλλά και σε όλα τα στεγασμένα κτίσματα της Αρχαιότητας, ο καθηγητής Αρχιτεκτονικής του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου, Μανώλης Κορρές.
Για να επιτευχθεί το μεγαλειώδες έργο της στέγασης του Ηρωδείου, κατά τον 2ο αιώνα μ.Χ., οι αρχιτέκτονές του χρησιμοποίησαν, ειδικές ευρεσιτεχνίες δανεισμένες από τη γεφυροποιία της εποχής.
Μετά την κατασκευή του Ηρωδείου, ακολούθησαν στους επόμενους αιώνες πολλά φιλόδοξα έργα, μεγάλων διαστάσεων και με εντυπωσιακές στέγες, τις μεγαλύτερες για την εποχή τους. Ωστόσο, καμία δεν ξεπερνούσε σε μέγεθος το Ηρώδειο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η βασιλική του Κωνσταντίνου (Aula Palatina), που χτίστηκε στις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. στους αρχαίους Τρεβίρους (Trier) της Γερμανίας και το αναγεννησιακό Παλάτσο Ντουκάλε (Palazzo Ducale) στη Βενετία, που σήμερα συγκαταλέγεται στον κατάλογο των μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς της Ουνέσκο.
Το παγκόσμιο ρεκόρ της στέγης του Ηρωδείου καταρρίφθηκε μόλις το 1818, με τη Σχολή Ιππασίας (Μανέζ), έργο του Αγκουστίν Μπετανκούρ, στη Μόσχα. Η στέγη, μήκους 175 μέτρων (διπλάσια δηλαδή σε μήκος από το Ηρώδειο), έχει μεγάλο πλήθος ζευκτών της στέγης με άνοιγμα περίπου 50 μέτρα (αντίθετα στο Ηρώδειο μόνο δύο ζευκτά ξεπερνούν τα 52 μέτρα και τα υπόλοιπα είναι κάτω από τα 50 μέτρα).