Από τη στιγμή που έγινε γνωστό το αποτέλεσμα των εκλογών στη Γερμανία, ακούγεται πως η επόμενη κυβέρνηση θα είναι ο συνδυασμός «Τζαμάικα».
Εύλογα πολλοί αναρωτιούνται από πού προκύπτει αυτή η ονομασία. Η απάντηση είναι απλή: τα κόμματα που αναμένεται να σχηματίσουν κυβέρνηση είναι το CDU, οι Φιλελεύθεροι και οι Πράσινοι. Αν μπουν λοιπόν στη σειρά τα χρώματα των κομμάτων, σχηματίζουν τη σημαία της Τζαμάικα (μαύρο για το CDU, κίτρινο για τους Φιλελεύθερους, πράσινο για τους Πράσινους).
«Όχι» στον μεγάλο συνασπισμό από Σουλτς
Πώς προέκυψε όμως το ενδεχόμενο κυβέρνησης πλειοψηφιάς με τη συμμετοχή του κόμματος της Μέρκελ με το FDP και τους Πράσινους; Η πανωλεθρία που επεφύλασσε το εκλογικό αποτέλεσμα και για τους Σοσιαλδημοκράτες οδήγησε σε αυτό, καθώς ο Μάρτιν Σουλτς το εξέλαβε ως ξεκάθαρο μήνυμα των ψηφοφόρων του κόμματος καταψήφισης του μεγάλου συνασπισμού. «Ο μεγάλος συνασπισμός καταψηφίστηκε», δήλωσε ο Μάρτιν Σουλτς χθες βράδυ και απέκλεισε το ενδεχόμενο το SPD να συμμετάσχει και πάλι στην κυβέρνηση. «Θα πάμε στην αντιπολίτευση για να ανασυνταχθούμε», είπε και μάλιστα ανέθεσε ήδη την προεδρία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας στην Αντρέα Νάλες, καθώς ο ίδιος θα αναλάβει την ανασυγκρότηση του κόμματος.
Η «Τζαμάικα» η μόνη επιλογή
Αν δεν πρόκειται για διαπραγματευτική στρατηγική και οι Σοσιαλδημοκράτες μείνουν πράγματι εκτός κυβέρνησης, η μόνη δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης είναι πλέον ο συνασπισμός «Τζαμάικα» -αν και η συνύπαρξη Πρασίνων και FDP δεν αναμένεται ούτε να συμφωνηθεί ούτε να εξελιχθεί απολύτως αναίμακτα.
Με δεδομένες τις ισορροπίες που διαμορφώθηκαν όμως, δεν μένει παρά μόνο μία πλειοψηφική λύση: μια χωρίς προηγούμενο συμμαχία σε εθνικό επίπεδο ανάμεσα στους συντηρητικούς, τους φιλελεύθερους και τους οικολόγους. Αυτός ο συνασπισμός, ο λεγόμενος «Τζαμάικα», δεν είχε υπάρξει μέχρι σήμερα παρά μόνο σε κρατιδιακό επίπεδο: στο Σλέσβιχ-Χόλσταϊν, και μόλις από την άνοιξη.
Τα δύο μικρότερα κόμματα διαφωνούν ανάμεσά τους σε πολλά -από τη μετανάστευση ως το ντίζελ και την κατάργηση του λιγνίτη. Διαφωνούν ταυτόχρονα σε πολλά με τους συντηρητικούς.
«Θα εξετάσουμε με ηρεμία, έπειτα από αναλύσεις και πιθανόν συνομιλίες, εάν μπορούμε να καταλήξουμε σε μια συνεργασία», δήλωσε επιφυλακτικά η Κάτριν Γκέρινγκ-Έκαρτ, εκ των επικεφαλής του ψηφοδελτίου των Πρασίνων.
Ο επικεφαλής των Φιλελευθέρων του FDP Κρίστιαν Λίντνερ ήδη έθεσε τον πρώτο του όρο για να συμμετάσχει στην κυβέρνηση: να μπουν στο συρτάρι οι ιδέες περί μεταρρύθμισης της Ευρωζώνης, φορέας των οποίων είναι ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν. Ο κοινός προϋπολογισμός της Ευρωζώνης είναι «κόκκινη γραμμή», καθώς το Βερολίνο δεν θα πρέπει να βρεθεί ξανά στη θέση να πληρώσει για να αντιμετωπιστούν δημοσιονομικές κρίσεις άλλων χωρών, επέμεινε.
Οι διαπραγματεύσεις μπορεί να πάρουν μήνες. Μετά τις πρώτες μεταπολεμικές εκλογές του 1949, το κόμμα που κερδίζει πάντα καταφέρνει να σχηματίσει πλειοψηφική συμμαχία. Και η καγκελάριος αποκλείει το ενδεχόμενο να σχηματίσει μια κυβέρνηση μειοψηφίας, που θα βασίζεται σε ευκαιριακές πλειοψηφίες κατά περίπτωση ή ανά θεματική.
Μόνο μετά την οριστικοποίηση ενός νέου κυβερνητικού συνασπισμού η Μέρκελ θα μπορέσει να αναλάβει καγκελάριος για τέταρτη φορά. Σε διαφορετική περίπτωση, δεν αποκλείεται η προκήρυξη νέων εκλογών. Και όπως συνοψίζει η Bild, αυτή ήταν «μια εφιαλτική νίκη» για την καγκελάριο...