Εκπαιδευτικοί και σωφρονιστικοί υπάλληλοι κάθονται στο θρανίο στο πλαίσιο επιμορφωτικών σεμιναρίων που θα γίνουν στα σχολεία δεύτερης ευκαιρίας μέσα στις φυλακές.
Όπως εξηγεί στο Αθηναϊκό Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η Βάσω Νικολοπούλου, προϊσταμένη του τμήματος Σπουδών, Προγραμμάτων και Οργάνωσης Εκπαίδευσης Ενηλίκων της Γενικής Γραμματείας Διά Βίου Μάθησης και Νέας Γενιάς του υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων πρόκειται για μια συντονισμένη δράση ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης για την σπουδαιότητα της διά βίου μάθησης και την αύξηση της συμμετοχής των ενηλίκων σε εκπαιδευτικές δραστηριότητες.
Η δράση αυτή πραγματοποιείται στο πλαίσιο της στρατηγικής «Ευρώπη 2020», για βιώσιμη ανάπτυξη χωρίς αποκλεισμούς, και αναδεικνύει τη Διά Βίου Μάθηση και την Εκπαίδευση Ενηλίκων ως ιδιαίτερα σημαντικές για την αντιμετώπιση της τρέχουσας οικονομικής κρίσης με «στόχο τη βελτίωση της ποιότητας και της αποτελεσματικότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης και κατάρτισης, αλλά και την διεύρυνση της πρόσβασης στην εκπαίδευση σε ομάδες πληθυσμού με χαμηλά προσόντα».
Στο πλαίσιο αυτών των δράσεων για το 2016-17 προβλέπονται τέσσερα επιμορφωτικά σεμινάρια που θα γίνουν στα σχολεία δεύτερης ευκαιρίας των φυλακών στη Λάρισα, τη Θεσσαλονίκη, τον Κορυδαλλό και τον Ελαιώνα Θηβών.
Τα σεμινάρια θα έχουν βιωματικό χαρακτήρα και θα πραγματοποιηθούν σε συνεργασία με την ΕΠΑΝΟΔΟ (Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που εποπτεύεται από το υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και δημιουργήθηκε για να διευκολύνει και να υποστηρίξει κάθε προσπάθεια για κοινωνική και επαγγελματική ένταξη των αποφυλακιζομένων).
Το πρώτο σεμινάριο θα υλοποιηθεί στο 2ο Σ.Δ.Ε. Λάρισας, το οποίο λειτουργεί στις φυλακές, με θέμα «Εγκλεισμός και εκπαίδευση: δύο δρόμοι συγκλίνοντες ή παράλληλοι και θα αποτελέσει τον «πιλότο» για τα επόμενα τρία.
Στο σεμινάριο στη Λάρισα θα συμμετάσχουν επίσης εκπαιδευτικοί και σωφρονιστικοί υπάλληλοι από τα Σ.Δ.Ε. φυλακών Δομοκού και Τρικάλων.
Τα σχολεία σε σωφρονιστικά καταστήματα
Όπως επισημαίνει η κ. Νικολοπούλου «με δεδομένο ότι το δικαίωμα στην εκπαίδευση είναι απαραβίαστο για όλους τους πολίτες, η Πολιτεία και συγκεκριμένα το υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, μέσω της Γενικής Γραμματείας Διά Βίου Μάθησης και Νέας Γενιάς, σε συνεργασία με το υπουργείο Δικαιοσύνης προχώρησαν στην ίδρυση Σχολείων Δεύτερης Ευκαιρίας μέσα σε σωφρονιστικά καταστήματα».
Σήμερα, στο σύνολο των 67 σχολείων δεύτερης ευκαιρίας (Σ.Δ.Ε) που λειτουργούν σε όλη τη χώρα, τα 11 βρίσκονται μέσα σε σωφρονιστικά καταστήματα, και συγκεκριμένα στα Γρεβενά, τον Δομοκό, τον Ελαιώνα Θηβών, το 3ο Σ.Δ.Ε. Θεσσαλονίκης, τον Κορυδαλλό, τη Λάρισα, τη Νιγρίτα, την Πάτρα, τα Τρίκαλα, τα Χανιά, ενώ δημιουργήθηκε ένα ακόμα στο Μαλανδρίνο, το οποίο δεν λειτουργεί ακόμη.
«Η παιδεία, ακόμη και πίσω από τα κάγκελα, είναι έκφραση ελευθερίας. Στο ασφυκτικό πλαίσιο της φυλακής ο εκπαιδευόμενος, χρειάζεται να αισθανθεί ότι βρίσκεται σε ένα ασφαλές περιβάλλον, να δεσμευτεί και να αισθανθεί ότι η εκπαίδευση ανοίγει ένα παράθυρο επικοινωνίας, γίνεται μια γέφυρα ανάμεσα στο μέσα και το έξω, μία γέφυρα ανάμεσα σε εκείνον και την κοινωνία, αλλά και μία εσωτερική γέφυρα ανάμεσα σε αυτό που αισθάνεται και τον τρόπο που μπορεί να το εκφράσει» τονίζει η κ. Νικολοπούλου.
Υποστηρίζει ακόμα πως «οι δημιουργικές και πολιτιστικές δραστηριότητες στο σχολείο παίζουν ένα σημαντικό ρόλο και δίνουν τη δυνατότητα στους εκπαιδευόμενους να αναπτύξουν την προσωπικότητά τους και να επανασυνδεθούν με την εκπαιδευτική διαδικασία. Η εκπαίδευση αποσκοπεί στην απόκτηση κοινωνικών δεξιοτήτων, στην αναβάθμιση των βασικών δεξιοτήτων, και κυρίως στην ελαχιστοποίηση των "δεινών του εγκλεισμού"».
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η κ. Νικολοπούλου, έρευνες έχουν αποδείξει ότι η συμμετοχή των κρατουμένων σε εκπαιδευτικά προγράμματα αυξάνει την αυτοεκτίμησή τους, βελτιώνει τις κοινωνικές τους δεξιότητες, συνδέεται με την κοινωνική τους επανένταξη και συμβάλλει σημαντικά στη μείωση της υποτροπής.
«Γι' αυτό και ένα σχολείο στις φυλακές θεωρείται επιτυχημένο μόνο εάν καταφέρει να δημιουργήσει εκείνο το ασφαλές περιβάλλον που αποτελεί προϋπόθεση για την όποια εκπαιδευτική δράση, μόνο εάν καταφέρει να δημιουργήσει πραγματικά μια δεύτερη ευκαιρία για τους εκπαιδευόμενους».
(ΑΠΕ-ΜΠΕ)