Μια επίσκεψη στο ιστορικό εστιατόριο «Μονοπώλιο» των Πετραλώνων ταξιδεύει τους πάντες σε μια άλλη εποχή και τους «αναγκάζει» να χαθούν σε νοσταλγικές εποχές που έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί.Το κτίριο του '30, μόνοπατο και μόνοχωρο με αρτιφισιέλ όψη και ανθρακί σιδεροκατασκευής τζαμαρία, παλιότερα πωλούσε αλάτι, σπίρτα, τράπουλες, μακαρόνια (τυλιγμένα σε blue royal χαρτί, αυτό που ντύναμε κάποτε και τα σχολικά τετράδια και λέμε «ελληνικό μπλέ»,της βιομηχανίας Λαδόπουλου κυρίως), οινόπνευμα (αν ξέρετε άλλα ενημερώστε μας), και άλλα προϊόντα ελεγχόμενης παραγωγής και διακίνησης των δεκαετιών '50-'60.
Ο ηθοποιός Κώστας Ξυκομηνός με τη σύντροφό του Ανθή, δείξαν το Petralona's way πριν δεκαπέντε χρόνια περίπου. Πατιτή κίτρινη τσιμεντοκονία, ξύλινες τάβλες δίκην διαχωριστικών περσίδων, οι δύο πλευρικοί τοίχοι βαμμένοι σάπιο μήλο, αναρτημένα ξύλινα τρυπογραφικά συρτάρια (μαγκαζίνο) σε εναλλασόμενες μορφής μικροεκθέσεις, bossa nova και τζαζ. Απέναντι από την είσοδο, το βασίλειο της Αγγελικής. Της μητέρας του Κώστα.
Πρόσωπο δωρικό, από αυτά που στις εκκλησίες, στους γυναικωνίτες, οι οσίες με καφετιά και λαδιά άμφια, τυλιγμένα με μαντήλες που αφήνουν να φαίνονται ελάχιστα τα γκρίζα τους μαλλιά εκπέμπουν φως, μα καθόλου αυστηρό. Πρόσχαρη, χαμογελαστή, αεικίνητη και ποτέ παραπονούμενη, στέλνει από την κουζίνα της κάτι βρώσιμα εργόχειρα: παέγια θαλασσινών σε μαντεμένιο σαγανάκι, «πατατούλες» με σκόρδο και μυρωδικά, πολίτικη σαλάτα, στριφτάρια, συκωτάκια (για όσους αρτένονται) και επιδόρπιο μους χαλβά.
Διαβάστε περισσότερα για το «Μονοπώλιο» στο popaganda.gr